(وَ دَخَلَ جَنَّتَهُ وَ هُوَ ظَالِمٌ لِّنَفْسِهِ قَالَ مَا أَظُنُّ أَن تَبِیدَ هَٰذِهِ أَبَدًا)۳۵و در حالى که نسبت به خود ستمکار بود، در باغ خویش گام نهاد، و گفت: «باور نمى کنم هرگز این باغ نابود شود.
(وَ مَا أَظُنُّ السَّاعَةَ قَائِمَةً وَ لَئِن رُّدِدتُّ إِلَیٰ رَبِّی لَأَجِدَنَّ خَیْرًا مِّنْهَا مُنقَلَبًا)۳۶و باور نمى کنم قیامت برپا گردد; و اگر به سوى پروردگارم بازگردانده شوم (و قیامتى در کار باشد)، جایگاهى بهتر از این جا خواهم یافت.»
(قَالَ لَهُ صَاحِبُهُ وَ هُوَ یُحَاوِرُهُ أَ کَفَرْتَ بِالَّذِی خَلَقَکَ مِن تُرَابٍ ثُمَّ مِن نُّطْفَةٍ ثُمَّ سَوَّاکَ رَجُلًا)۳۷دوست (باایمان) وىـ در حالى که با او گفتگو مى کرد ـ گفت: «آیا به کسى که تو را از خاک، سپس از نطفه آفرید، و پس از آن تو را مرد کاملى قرار داد، کافر شدى؟!
(لَّٰکِنَّا هُوَ اللَّهُ رَبِّی وَ لَا أُشْرِکُ بِرَبِّی أَحَدًا)۳۸ولى من کسى هستم که خداى یگانه، پروردگار من است; و هیچ کس را همتاى پروردگارم قرار نمى دهم.
(وَ لَوْلَا إِذْ دَخَلْتَ جَنَّتَکَ قُلْتَ مَا شَاءَ اللَّهُ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ ۚ إِن تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنکَ مَالًا وَ وَلَدًا)۳۹چرا هنگامى که وارد باغت شدى، نگفتى این نعمتى است که خدا خواسته است؟! قوت (و نیرویى) جز از ناحیه خدا نیست. و اگر مى بینى من از نظر مال و فرزند از تو کمترم!
(فَعَسَیٰ رَبِّی أَن یُؤْتِیَنِ خَیْرًا مِّن جَنَّتِکَ وَ یُرْسِلَ عَلَیْهَا حُسْبَانًا مِّنَ السَّمَاءِ فَتُصْبِحَ صَعِیدًا زَلَقًا)۴۰امید است پروردگارم بهتر از باغ تو، به من بدهد; و مجازات حساب شده اى از آسمان بر باغ تو فرو فرستد، بگونه اى که آن را به زمین بى گیاهى مبدل کند.
(أَوْ یُصْبِحَ مَاؤُهَا غَوْرًا فَلَن تَسْتَطِیعَ لَهُ طَلَبًا)۴۱و یا آب آن (در زمین) فرو رود، آن گونه که هرگز نتوانى به آن دست یابى.»
(وَ أُحِیطَ بِثَمَرِهِ فَأَصْبَحَ یُقَلِّبُ کَفَّیْهِ عَلَیٰ مَا أَنفَقَ فِیهَا وَ هِیَ خَاوِیَةٌ عَلَیٰ عُرُوشِهَا وَ یَقُولُ یَا لَیْتَنِی لَمْ أُشْرِکْ بِرَبِّی أَحَدًا)۴۲(سرانجام عذاب الهى فرا رسید،) و میوه هاى آن نابود شد; و او بخاطر هزینه هایى که در آن صرف کرده بود، پیوسته دستهایش را به هم مى مالید در حالى که تمام باغ بر داربستهایش فرو ریخته بود. و مى گفت: «اى کاش هیچ کس را همتاى پروردگارم قرار نداده بودم!»
(وَ لَمْ تَکُن لَّهُ فِئَةٌ یَنصُرُونَهُ مِن دُونِ اللَّهِ وَ مَا کَانَ مُنتَصِرًا)۴۳و گروهى نداشت که او را در برابر (عذاب) خداوند یارى دهند; و کارى هم از دستش ساخته نبود.
(هُنَالِکَ الْوَلَایَةُ لِلَّهِ الْحَقِّ ۚ هُوَ خَیْرٌ ثَوَابًا وَ خَیْرٌ عُقْبًا)۴۴در آن جا ثابت شد که ولایت (و قدرت) از آن خداوند بر حق است. اوست که برترین ثواب، و بهترین فرجام را (براى مطیعان) دارد.
(وَ اضْرِبْ لَهُم مَّثَلَ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا کَمَاءٍ أَنزَلْنَاهُ مِنَ السَّمَاءِ فَاخْتَلَطَ بِهِ نَبَاتُ الْأَرْضِ فَأَصْبَحَ هَشِیمًا تَذْرُوهُ الرِّیَاحُ ۗ وَ کَانَ اللَّهُ عَلَیٰ کُلِّ شَیْءٍ مُّقْتَدِرًا)۴۵(اى پیامبر!) زندگى دنیا را براى آنان به آبى تشبیه کن که از آسمان فرو مى فرستیم; و بوسیله آن، گیاهان زمین (سرسبز مى شود و) درهم فرو مى رود. امّا (بعد از مدتى) مى خشکد; به گونه اى که بادها آن را به هر سو پراکنده مى کند; و خداوند بر همه چیز تواناست.
