غور (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غَوْر (به فتح غین و سکون واو) یکی از مفردات به کار رفته در
قرآن کریم به معنای فرو رفتن است. این واژه دارای مشتقاتی است که در
آیات قرآن به کار رفته است؛ مانند:
اِغاره (به کسر الف) به معنای هجوم بردن و سرعت سير، و
مَغارات (به فتح میم) جمع مَغار به معنای
غار است.
غَوْر:
فرو رفتن است. «غَارَ الْمَاءُ غَوْراً: دَخَلَ فِي الْأَرْضِ وَ سَفَلَ فِيهَا» يعنى:
آب در
زمین فرو رفت.
(أَوْ يُصْبِحَ ماؤُها غَوْراً فَلَنْ تَسْتَطِيعَ لَهُ طَلَباً) غور به معنى غائر و فرو رونده است، يعنى: «يا آب آن به اعماق فرو رود كه هرگز جستن نتوانى».
(قُلْ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ ماؤُكُمْ غَوْراً فَمَنْ يَأْتِيكُمْ بِماءٍ مَعِينٍ) «بگو اگر آب شما به اعماق فرو رود كه
آب جاری به شما می‌آورد؟».
اِغاره: به معنى هجوم بردن و سرعت سير است،
(فَالْمُغِيراتِ صُبْحاً) «
قسم به هجوم برندگان وقت صبح».
(لَوْ يَجِدُونَ مَلْجَأً أَوْ مَغاراتٍ أَوْ مُدَّخَلًا لَوَلَّوْا إِلَيْهِ وَ هُمْ يَجْمَحُونَ) مَغار و مَغاره به معنى
غار و جمع آن مَغارات و مَغاوِر است،
يعنى: «اگر پناهگاه يا غارها (نهانگاه‌ها) يا گريز گاهى می‌يافتند شتابان به آن رو می‌كردند».
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "غور"، ج۵، ص۱۲۹.
