• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

غَوْر (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





غَوْر (به فتح غین و سکون واو) از واژگان قرآن کریم به معنای فرو رفتن است.
مشتقات غَوْر که در آیات قرآن آمده عبارتند از:
اِغاره (به کسر الف) به معنای هجوم بردن و سرعت سير،
مَغارات (به فتح میم) جمع مَغار به معنای غار،
غَوْراً (به فتح غین و سکون واو) به معنای فرو رفتن،
مُغِيراتِ‌ (به ضم میم و کسر غین) به معناى هجوم و حمله به دشمن است.


غَوْر به معنای فرو رفتن است.
«غَارَ الْمَاءُ غَوْراً: دَخَلَ فِي الْأَرْضِ وَ سَفَلَ فِيهَا» يعنى: آب در زمین فرو رفت‌.
غور به معنى غائر و فرو رونده است.
اِغاره به معنى هجوم بردن و سرعت سير است‌.
مَغار و مَغاره به معناى غار و جمع آن مَغارات و مَغاوِر است.


به مواردی از غَوْر که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - غَوْراً (آیه ۴۱ سوره كهف)

(أَوْ يُصْبِحَ ماؤُها غَوْراً فَلَنْ تَسْتَطِيعَ لَهُ طَلَباً)
يعنى: «يا آب آن به اعماق فرو رود كه هرگز جستن نتوانى.»


۲.۲ - غَوْراً (آیه ۳۰ سوره ملک)

(قُلْ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ ماؤُكُمْ‌ غَوْراً فَمَنْ يَأْتِيكُمْ بِماءٍ مَعِينٍ‌)
«بگو اگر آب شما به اعماق فرو رود كه آب جاری به شما می‌آورد؟.»


۲.۳ - مُغِيراتِ‌ (آیه ۳ سوره عاديات)

(فَالْمُغِيراتِ‌ صُبْحاً)
«قسم به هجوم برندگان وقت صبح.»


۲.۴ - مَغاراتٍ‌ (آیه ۵۷ سوره توبه)

(لَوْ يَجِدُونَ مَلْجَأً أَوْ مَغاراتٍ‌ أَوْ مُدَّخَلًا لَوَلَّوْا إِلَيْهِ وَ هُمْ يَجْمَحُونَ‌)
يعنى: «اگر پناهگاه يا غارها (نهانگاه‌ها) يا گريز گاهى می‌يافتند شتابان به آن رو می‌كردند.»


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۲۹.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۶۱۸.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۳، ص۴۲۹.    
۴. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۴، ص۷۶.    
۵. قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۲۹.    
۶. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۶۱۸.    
۷. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۳، ص۴۲۹.    
۸. قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۲۹.    
۹. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۶۱۸.    
۱۰. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۳، ص۴۲۹.    
۱۱. کهف/سوره۱۸، آیه۴۱.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۴۳۷.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۳۱۵.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۵، ص۶۷.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۷۲۸.    
۱۶. ملک/سوره۶۷، آیه۳۰.    
۱۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۶۱۲.    
۱۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۳۶۵.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۵، ص۱۹۷.    
۲۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۴۹۵.    
۲۱. عادیات/سوره۱۰۰، آیه۳.    
۲۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۵۸۹.    
۲۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۳۴۵.    
۲۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۲۳۸.    
۲۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۸۰۴.    
۲۶. توبه/سوره۹، آیه۵۷.    
۲۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۹، ص۴۱۵.    
۲۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۹، ص۳۰۹.    
۲۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۱، ص۱۲۴.    
۳۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۶۲.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «غور»، ج۵، ص۱۲۹.    






جعبه ابزار