گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ) به نام خداوند بخشنده مهربان
(المر ۚ تِلْکَ آیَاتُ الْکِتَابِ ۗ وَ الَّذِی أُنزِلَ إِلَیْکَ مِن رَّبِّکَ الْحَقُّ وَ لَٰکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یُؤْمِنُونَ)۱المر، اینها آیات کتاب الهى است; و آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده، حق است; هر چند بیشتر مردم ایمان نمى آورند.
(اللَّهُ الَّذِی رَفَعَ السَّمَاوَاتِ بِغَیْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا ۖ ثُمَّ اسْتَوَیٰ عَلَی الْعَرْشِ ۖ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ ۖ کُلٌّ یَجْرِی لِأَجَلٍ مُّسَمًّی ۚ یُدَبِّرُ الْأَمْرَ یُفَصِّلُ الْآیَاتِ لَعَلَّکُم بِلِقَاءِ رَبِّکُمْ تُوقِنُونَ)۲خدا همان کسى است که آسمانها را، بدون ستونهایى که بتوانید آنها را ببینید، برافراشت، سپس بر عرش (قدرت) قرار گرفت; (و به تدبیر جهان پرداخت); و خورشید و ماه را مسخّر ساخت، که هر کدام تا زمان معیّنى حرکت دارند. کارها را او تدبیر مى کند; آیات را (براى شما) تشریح مى نماید; شاید به لقاى پروردگارتان یقین پیدا کنید.
(وَ هُوَ الَّذِی مَدَّ الْأَرْضَ وَ جَعَلَ فِیهَا رَوَاسِیَ وَ أَنْهَارًا ۖ وَ مِن کُلِّ الثَّمَرَاتِ جَعَلَ فِیهَا زَوْجَیْنِ اثْنَیْنِ ۖ یُغْشِی اللَّیْلَ النَّهَارَ ۚ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَاتٍ لِّقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ)۳و او کسى است که زمین را گسترد; و در آن کوههاى استوار و نهرهایى قرارداد; و در آن از انواع میوه ها یک جفت آفرید;(پرده سیاه) شب را بر روز مى پوشاند; در اینها نشانه هایى است براى گروهى که تفکّر مى کنند.
(وَ فِی الْأَرْضِ قِطَعٌ مُّتَجَاوِرَاتٌ وَ جَنَّاتٌ مِّنْ أَعْنَابٍ وَ زَرْعٌ وَ نَخِیلٌ صِنْوَانٌ وَ غَیْرُ صِنْوَانٍ یُسْقَیٰ بِمَاءٍ وَاحِدٍ وَ نُفَضِّلُ بَعْضَهَا عَلَیٰ بَعْضٍ فِی الْأُکُلِ ۚ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَاتٍ لِّقَوْمٍ یَعْقِلُونَ)۴و در روى زمین، قطعات متفاوتى در کنار هم وجود دارد; و باغهایى از انگور و زراعت و نخلها، (و درختان میوه گوناگون) که گاه بر یک پایه مى رویند و گاه بر دو پایه; (و عجب آن که) همه آنها از یک آب سیراب مى شوند! و با این حال، بعضى از آنها را از جهت میوه بر دیگرى برترى مى دهیم; در اینها نشانه هایى است براى گروهى که مى اندیشند.
(وَ إِن تَعْجَبْ فَعَجَبٌ قَوْلُهُمْ أَ إِذَا کُنَّا تُرَابًا أَ إِنَّا لَفِی خَلْقٍ جَدِیدٍ ۗ أُولَٰئِکَ الَّذِینَ کَفَرُوا بِرَبِّهِمْ ۖ وَ أُولَٰئِکَ الْأَغْلَالُ فِی أَعْنَاقِهِمْ ۖ وَ أُولَٰئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ)۵و اگر (ازچیزى) در شگفتى فرو مى روى، عجیب گفتار آنهاست که مى گویند: «آیا هنگامى که ما خاک شدیم، (بار دیگر زنده مى شویم و) به خلقت جدیدى باز مى گردیم؟!» آنها کسانى هستند که به پروردگارشان کافر شده اند; و غل و زنجیرها در گردنشان است; و آنها اهل دوزخند، و جاودانه در آن خواهند ماند.
