(وَ مَا تَسْأَلُهُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ ۚ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِّلْعَالَمِینَ)۱۰۴و تو (هرگز) از آنها در برابر این دعوت پاداشى نمى طلبى; آن نیست مگر تذکّرى براى جهانیان.
(وَ کَأَیِّن مِّنْ آیَةٍ فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ یَمُرُّونَ عَلَیْهَا وَ هُمْ عَنْهَا مُعْرِضُونَ)۱۰۵وچه بسیار نشانه اى (از خدا) درآسمانها و زمین است که آنها از کنارش مى گذرند، در حالى که از آن روى گردان و غافلند.
(وَ مَا یُؤْمِنُ أَکْثَرُهُم بِاللَّهِ إِلَّا وَ هُم مُّشْرِکُونَ)۱۰۶و بیشتر آنها به خدا ایمان نمى آورند، مگر آنکه ایمان خود را با شرک آلوده مى کنند.
(أَ فَأَمِنُوا أَن تَأْتِیَهُمْ غَاشِیَةٌ مِّنْ عَذَابِ اللَّهِ أَوْ تَأْتِیَهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً وَ هُمْ لَا یَشْعُرُونَ)۱۰۷آیا از این ایمن هستند که عذاب فراگیرى از سوى خدا به سراغ آنان بیاید، یا قیامت ناگهان فرا رسد، در حالى که متوجّه نیستند؟!
(قُلْ هَٰذِهِ سَبِیلِی أَدْعُو إِلَی اللَّهِ ۚ عَلَیٰ بَصِیرَةٍ أَنَا وَ مَنِ اتَّبَعَنِی ۖ وَ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ مَا أَنَا مِنَ الْمُشْرِکِینَ)۱۰۸بگو: «این راه من است! من و پیروانم، با بصیرت کامل، به سوى خدا دعوت مى کنیم. منزّه است خدا! و من از مشرکان نیستم.»
(وَ مَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِکَ إِلَّا رِجَالًا نُّوحِی إِلَیْهِم مِّنْ أَهْلِ الْقُرَیٰ ۗ أَ فَلَمْ یَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَیَنظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ ۗ وَ لَدَارُ الْآخِرَةِ خَیْرٌ لِّلَّذِینَ اتَّقَوْا ۗ أَ فَلَا تَعْقِلُونَ)۱۰۹و ما نفرستادیم پیش از تو،جز مردانى از اهل آبادیها که به آنها وحى مى کردیم. آیا (مخالفان دعوت تو،) در زمین سیر نکردند تا ببینند سرانجام کسانى که پیش از آنها بودند چگونه شد؟! و سراى آخرت براى پرهیزگاران بهتر است! آیا فکر نمى کنید؟!
(حَتَّیٰ إِذَا اسْتَیْأَسَ الرُّسُلُ وَ ظَنُّوا أَنَّهُمْ قَدْ کُذِبُوا جَاءَهُمْ نَصْرُنَا فَنُجِّیَ مَن نَّشَاءُ ۖ وَ لَا یُرَدُّ بَأْسُنَا عَنِ الْقَوْمِ الْمُجْرِمِینَ)۱۱۰(پیامبران به دعوت خود، و دشمنان به مخالفت با آنها، همچنان ادامه دادند) تا آنگاه که پیامبران مأیوس شدند، و (گروهى) گمان کردند که به آنان دروغ گفته شده است; در این هنگام، یارى ما به سراغ آنها آمد; آنان را که خواستیم نجات یافتند; و مجازات و عذاب ما از قوم گنهکار بازگردانده نمى شود.
(لَقَدْ کَانَ فِی قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌ لِّأُولِی الْأَلْبَابِ ۗ مَا کَانَ حَدِیثًا یُفْتَرَیٰ وَ لَٰکِن تَصْدِیقَ الَّذِی بَیْنَ یَدَیْهِ وَ تَفْصِیلَ کُلِّ شَیْءٍ وَ هُدًی وَ رَحْمَةً لِّقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ)۱۱۱به راستى در سرگذشت آنها عبرتى براى صاحبان اندیشه بود. اینها داستان دروغین نبود; بلکه (وحى آسمانى است، و) با کتب آسمانى پیشین هماهنگ است; و در آن است شرح هر چیزى (که مایه سعادت انسان است); و هدایت و رحمتى است براى گروهى که ایمان مى آورند.
