• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صفحه 19 قرآن کریم سوره بقره

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



صفحه قبل .......... صفحه ۱۹ .......... صفحه بعد



(وَ لَن تَرْضَی عَنکَ الْیَهُودُ وَ لاَ النَّصَارَی حَتَّی تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ قُلْ إِنَّ هُدَی اللّهِ هُوَ الْهُدَی وَ لَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءهُم بَعْدَ الَّذِی جَاءکَ مِنَ الْعِلْمِ مَا لَکَ مِنَ اللّهِ مِن وَلِیٍّ وَ لاَ نَصِیرٍ) ﴿۱۲۰﴾
هرگز يهود و نصارى از تو راضى نخواهند شد، تا به طور كامل تسليم خواسته‌هاى آنها شوى، و از آيين تحريف يافته آنان، پيروى كنى. بگو: «هدايت واقعى، هدايت خداست.» واگر از هوا و هوسهاى آنان پيروى كنى، بعد از آن‌كه آگاه شده‌اى، هيچ سرپرست و ياورى از سوى خدا براى تو نخواهد بود.


(الَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ یَتْلُونَهُ حَقَّ تِلاَوَتِهِ أُوْلَئِکَ یُؤْمِنُونَ بِهِ وَ من یَکْفُرْ بِهِ فَأُوْلَئِکَ هُمُ الْخَاسِرُونَ) ﴿۱۲۱﴾
كسانى كه كتاب آسمانى به آنها داده‌ايم [يهود و نصارى‌] و آن را چنان كه شايسته آن است مى‌خوانند (و عمل مى‌كنند)؛ آنها به پيامبر اسلام ايمان مى‌آورند؛ و كسانى كه به او كافر شوند، زيانكارند.


(یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ اذْکُرُواْ نِعْمَتِیَ الَّتِی أَنْعَمْتُ عَلَیْکُمْ وَ أَنِّی فَضَّلْتُکُمْ عَلَی الْعَالَمِینَ) ﴿۱۲۲﴾
اى بنى‌اسرائيل! نعمتم را، كه به شما ارزانى داشتم، و شما را بر جهانيان برترى بخشيدم به ياد آوريد.


(وَ اتَّقُواْ یَوْمًا لاَّ تَجْزِی نَفْسٌ عَن نَّفْسٍ شَیْئًا وَ لاَ یُقْبَلُ مِنْهَا عَدْلٌ وَ لاَ تَنفَعُهَا شَفَاعَةٌ وَ لاَ هُمْ یُنصَرُونَ) ﴿۱۲۳﴾
و از روزى بترسيد كه كسى مجازات ديگرى را نمى‌پذيرد؛ و هيچ گونه غرامتى از او قبول نمى‌شود؛ و شفاعتى، او را سود نمى‌دهد؛ و به هيچ صورت يارى نخواهند شد.


(وَ إِذِ ابْتَلَی إِبْرَاهِیمَ رَبُّهُ بِکَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّی جَاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَ مِن ذُرِّیَّتِی قَالَ لاَ یَنَالُ عَهْدِی الظَّالِمِینَ) ﴿۱۲۴﴾
و ياد كنيد هنگامى كه پروردگار ابراهيم، او را با دستوراتى آزمود؛ و او به طور كامل از عهده آنها برآمد. خداوند به او فرمود: «من تو را امام و پيشواى مردم قرار دادم.» ابراهيم گفت: «از دودمان من نيز (امامانى قرار بده)» خداوند فرمود: «پيمان من، به ستمكاران نمى‌رسد (مگر آنها كه شايسته‌اند)».


(وَ إِذْ جَعَلْنَا الْبَیْتَ مَثَابَةً لِّلنَّاسِ وَ أَمْنًا وَ اتَّخِذُواْ مِن مَّقَامِ إِبْرَاهِیمَ مُصَلًّی وَ عَهِدْنَا إِلَی إِبْرَاهِیمَ وَ إِسْمَاعِیلَ أَن طَهِّرَا بَیْتِیَ لِلطَّائِفِینَ وَ الْعَاکِفِینَ وَ الرُّکَّعِ السُّجُودِ) ﴿۱۲۵﴾
و به ياد آوريد هنگامى كه خانه كعبه را محل بازگشت و اجتماع مردم و مركز امن قرار داديم. و به مردم گفتيم: از مقام ابراهيم، عبادتگاهى براى خود انتخاب كنيد. و از ابراهيم و اسماعيل پيمان گرفتيم كه: «خانه مرا براى طواف كنندگان و مجاوران و ركوع‌كنندگان سجده‌گزار [نماز گزاران‌] پاكيزه سازيد.»


(وَ إِذْ قَالَ إِبْرَاهِیمُ رَبِّ اجْعَلْ هََذَا بَلَدًا آمِنًا وَ ارْزُقْ أَهْلَهُ مِنَ الثَّمَرَاتِ مَنْ آمَنَ مِنْهُم بِاللّهِ وَ الْیَوْمِ الآخِرِقَالَ وَ مَن کَفَرَ فَأُمَتِّعُهُ قَلِیلًا ثُمَّ أَضْطَرُّهُ إِلَی عَذَابِ النَّارِ وَ بِئْسَ الْمَصِیرُ) ﴿۱۲۶﴾
و به ياد آوريد هنگامى را كه ابراهيم گفت: «پروردگارا! اين سرزمين را شهر امنى قرار ده؛ و اهل آن را- آنها كه به خدا و روز بازپسين، ايمان آورده‌اند- از ثمرات (گوناگون)، روزى ده.» فرمود: « (خواسته‌ات را پذيرفتم) و به هركس كه كافر شود، بهره اندكى خواهم داد؛ سپس آنها را به عذاب دوزخ مى‌كشانم؛ و چه بد فرجامى است!»

صفحه قبل .......... صفحه ۱۹ .......... صفحه بعد





جعبه ابزار