• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صفحه ۳۲۲ قرآن کریم سوره انبیاء

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.



۞۞ (بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ)
به‌نام خداوند بخشنده مهربان

(اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَ هُمْ فِی غَفْلَةٍ مُّعْرِضُونَ )۱
حساب مردم به آنان نزدیک شده، در حالى که در غفلتند و روى گردانند!



(مَا یَأْتِیهِم مِّن ذِکْرٍ مِّن رَّبِّهِم مُّحْدَثٍ إِلَّا اسْتَمَعُوهُ وَ هُمْ یَلْعَبُونَ )۲
هیچ یادآورى تازه اى از سوى پروردگارشان براى آنها نمى آید، مگر آن که آن را مى شنوند در حالى که سرگرم بازى اند!



(لَاهِیَةً قُلُوبُهُمْ ۗ وَ أَسَرُّوا النَّجْوَی الَّذِینَ ظَلَمُوا هَلْ هَٰذَا إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُکُمْ ۖ أَفَتَأْتُونَ السِّحْرَ وَ أَنتُمْ تُبْصِرُونَ )۳
و دلهایشان در بى خبرى فرو رفته است. و ستمکاران پنهانى نجوا کردند (و گفتند): «آیا جز این است که او بشرى همانند شماست؟! آیا به سراغ سحر مى روید، در حالى که (چشم دارید و) مى بینید؟!»



(قَالَ رَبِّی یَعْلَمُ الْقَوْلَ فِی السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ ۖ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ )۴
(پیامبر) گفت: «پروردگارم هر سخنى را، چه در آسمان باشد و چه در زمین، مى داند; و او شنوا و داناست.»



(بَلْ قَالُوا أَضْغَاثُ أَحْلَامٍ بَلِ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ شَاعِرٌ فَلْیَأْتِنَا بِآیَةٍ کَمَا أُرْسِلَ الْأَوَّلُونَ )۵
آنها گفتند: «(آنچه محمد آورده وحى نیست;) بلکه خوابهایى آشفته است; اصلاً آن را بدروغ به خدا بسته; بلکه او یک شاعر است; (اگر راست مى گوید) باید معجزه اى براى ما بیاورد; همان گونه که پیامبران پیشین (با معجزات) فرستاده شدند.»



(مَا آمَنَتْ قَبْلَهُم مِّن قَرْیَةٍ أَهْلَکْنَاهَا ۖ أَ فَهُمْ یُؤْمِنُونَ )۶
تمام آبادیهایى که پیش از اینها هلاک کردیم (به معجزات پیامبرانشان) ایمان نیاوردند; آیا اینها ایمان مى آورند؟!



(وَ مَا أَرْسَلْنَا قَبْلَکَ إِلَّا رِجَالًا نُّوحِی إِلَیْهِمْ ۖ فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِن کُنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ )۷
ما پیش از تو، جز مردانى که به آنان وحى مى کردیم، نفرستادیم. (همه انسان بودند) اگر نمى دانید، از آگاهان بپرسید.



(وَ مَا جَعَلْنَاهُمْ جَسَدًا لَّا یَأْکُلُونَ الطَّعَامَ وَ مَا کَانُوا خَالِدِینَ )۸
آنان را پیکرهایى که غذا نمى خوردند قرار ندادیم و عمر جاویدان هم نداشتند.



(ثُمَّ صَدَقْنَاهُمُ الْوَعْدَ فَأَنجَیْنَاهُمْ وَ مَن نَّشَاءُ وَ أَهْلَکْنَا الْمُسْرِفِینَ )۹
سپس وعده اى را که به آنان داده بودیم، وفا کردیم. آنها و هر کس را که مى خواستیم (از چنگ دشمنانشان) نجات دادیم; و مسرفان را هلاک نمودیم!



(لَقَدْ أَنزَلْنَا إِلَیْکُمْ کِتَابًا فِیهِ ذِکْرُکُمْ ۖ أَفَلَا تَعْقِلُونَ )۱۰
ما بر شما کتابى نازل کردیم که تذکّر (و بیدارى) شما در آن است; آیا نمى اندیشید؟!




جعبه ابزار