• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صفحه ۲۹۸ قرآن کریم سوره کهف

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.



(وَ دَخَلَ جَنَّتَهُ وَ هُوَ ظَالِمٌ لِّنَفْسِهِ قَالَ مَا أَظُنُّ أَن تَبِیدَ هَٰذِهِ أَبَدًا)۳۵
و در حالى که نسبت به خود ستمکار بود، در باغ خویش گام نهاد، و گفت: «باور نمى کنم هرگز این باغ نابود شود.


(وَ مَا أَظُنُّ السَّاعَةَ قَائِمَةً وَ لَئِن رُّدِدتُّ إِلَیٰ رَبِّی لَأَجِدَنَّ خَیْرًا مِّنْهَا مُنقَلَبًا)۳۶
و باور نمى کنم قیامت برپا گردد; و اگر به سوى پروردگارم بازگردانده شوم (و قیامتى در کار باشد)، جایگاهى بهتر از این جا خواهم یافت.»


(قَالَ لَهُ صَاحِبُهُ وَ هُوَ یُحَاوِرُهُ أَ کَفَرْتَ بِالَّذِی خَلَقَکَ مِن تُرَابٍ ثُمَّ مِن نُّطْفَةٍ ثُمَّ سَوَّاکَ رَجُلًا)۳۷
دوست (باایمان) وىـ در حالى که با او گفتگو مى کرد ـ گفت: «آیا به کسى که تو را از خاک، سپس از نطفه آفرید، و پس از آن تو را مرد کاملى قرار داد، کافر شدى؟!


(لَّٰکِنَّا هُوَ اللَّهُ رَبِّی وَ لَا أُشْرِکُ بِرَبِّی أَحَدًا)۳۸
ولى من کسى هستم که خداى یگانه، پروردگار من است; و هیچ کس را همتاى پروردگارم قرار نمى دهم.


(وَ لَوْلَا إِذْ دَخَلْتَ جَنَّتَکَ قُلْتَ مَا شَاءَ اللَّهُ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ ۚ إِن تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنکَ مَالًا وَ وَلَدًا)۳۹
چرا هنگامى که وارد باغت شدى، نگفتى این نعمتى است که خدا خواسته است؟! قوت (و نیرویى) جز از ناحیه خدا نیست. و اگر مى بینى من از نظر مال و فرزند از تو کمترم!


(فَعَسَیٰ رَبِّی أَن یُؤْتِیَنِ خَیْرًا مِّن جَنَّتِکَ وَ یُرْسِلَ عَلَیْهَا حُسْبَانًا مِّنَ السَّمَاءِ فَتُصْبِحَ صَعِیدًا زَلَقًا)۴۰
امید است پروردگارم بهتر از باغ تو، به من بدهد; و مجازات حساب شده اى از آسمان بر باغ تو فرو فرستد، بگونه اى که آن را به زمین بى گیاهى مبدل کند.


(أَوْ یُصْبِحَ مَاؤُهَا غَوْرًا فَلَن تَسْتَطِیعَ لَهُ طَلَبًا)۴۱
و یا آب آن (در زمین) فرو رود، آن گونه که هرگز نتوانى به آن دست یابى.»


(وَ أُحِیطَ بِثَمَرِهِ فَأَصْبَحَ یُقَلِّبُ کَفَّیْهِ عَلَیٰ مَا أَنفَقَ فِیهَا وَ هِیَ خَاوِیَةٌ عَلَیٰ عُرُوشِهَا وَ یَقُولُ یَا لَیْتَنِی لَمْ أُشْرِکْ بِرَبِّی أَحَدًا)۴۲
(سرانجام عذاب الهى فرا رسید،) و میوه هاى آن نابود شد; و او بخاطر هزینه هایى که در آن صرف کرده بود، پیوسته دستهایش را به هم مى مالید در حالى که تمام باغ بر داربستهایش فرو ریخته بود. و مى گفت: «اى کاش هیچ کس را همتاى پروردگارم قرار نداده بودم!»


(وَ لَمْ تَکُن لَّهُ فِئَةٌ یَنصُرُونَهُ مِن دُونِ اللَّهِ وَ مَا کَانَ مُنتَصِرًا)۴۳
و گروهى نداشت که او را در برابر (عذاب) خداوند یارى دهند; و کارى هم از دستش ساخته نبود.


(هُنَالِکَ الْوَلَایَةُ لِلَّهِ الْحَقِّ ۚ هُوَ خَیْرٌ ثَوَابًا وَ خَیْرٌ عُقْبًا)۴۴
در آن جا ثابت شد که ولایت (و قدرت) از آن خداوند بر حق است. اوست که برترین ثواب، و بهترین فرجام را (براى مطیعان) دارد.


(وَ اضْرِبْ لَهُم مَّثَلَ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا کَمَاءٍ أَنزَلْنَاهُ مِنَ السَّمَاءِ فَاخْتَلَطَ بِهِ نَبَاتُ الْأَرْضِ فَأَصْبَحَ هَشِیمًا تَذْرُوهُ الرِّیَاحُ ۗ وَ کَانَ اللَّهُ عَلَیٰ کُلِّ شَیْءٍ مُّقْتَدِرًا)۴۵
(اى پیامبر!) زندگى دنیا را براى آنان به آبى تشبیه کن که از آسمان فرو مى فرستیم; و بوسیله آن، گیاهان زمین (سرسبز مى شود و) درهم فرو مى رود. امّا (بعد از مدتى) مى خشکد; به گونه اى که بادها آن را به هر سو پراکنده مى کند; و خداوند بر همه چیز تواناست.




جعبه ابزار