• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صفحه ۵۸۵ قرآن کریم سوره عبس

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


صفحه قبل .......... صفحه ۵۸۵ .......... صفحه بعد



(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ)
به‌نام خداوند بخشنده مهربان

(عَبَسَ وَ تَوَلَّی)﴿۱﴾
چهره درهم كشيد و روى بر تافت،

(أَن جَاءهُ الْأَعْمَی) ﴿۲﴾
از اين‌كه نابينايى به سراغ او آمد.

(وَ مَا یُدْرِیکَ لَعَلَّهُ یَزَّکَّی) ﴿۳﴾
تو چه مى‌دانى شايد او تقوا پيشه كند،

(أَوْ یَذَّکَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّکْرَی) ﴿۴﴾
يا متذكّر گردد و اين تذكّر به حال او مفيد باشد.

(أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَی) ﴿۵﴾
امّا آن كس كه خود را توانگر مى‌بيند،

(فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّی) ﴿۶﴾
تو به‌او روى مى‌آورى،

(وَ مَا عَلَیْکَ أَلَّا یَزَّکَّی) ﴿۷﴾
ر حالى كه اگر او تقوا پيشه نكند چيزى بر تو نيست.

(وَ أَمَّا مَن جَاءکَ یَسْعَی) ﴿۸﴾
اما كسى كه به سراغ تو مى‌آيد و كوشش مى‌كند،

(وَ هُوَ یَخْشَی)﴿۹﴾
و از خدا ترسان است،

(فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّی) ﴿۱۰﴾
تو از او غافل مى‌شوى!

(کَلَّا إِنَّهَا تَذْکِرَةٌ)﴿۱۱﴾
هرگز چنين نيست( كه آنها مى‌پندارند)؛ اين قرآن براى همه تذكر ويادآورى است

(فَمَن شَاء ذَکَرَهُ) ﴿۱۲﴾
و هر كس بخواهد از آن پند مى‌گيرد.

(فِی صُحُفٍ مُّکَرَّمَةٍ) ﴿۱۳﴾
در الواح پرارزشى

(مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ) ﴿۱۴﴾
والا قدر و پاكيزه،

(بِأَیْدِی سَفَرَةٍ)﴿۱۵﴾
به دست سفيرانى

(کِرَامٍ بَرَرَةٍ) ﴿۱۶﴾
والا مقام و فرمانبردار و نيكوكار!

(قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَکْفَرَهُ) ﴿۱۷﴾
مرگ بر اين انسان، چقدر ناسپاس است!

(مِنْ أَیِّ شَیْءٍ خَلَقَهُ)﴿۱۸﴾
مگر خداوند او را از چه چيز آفريده است؟!

(مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ) ﴿۱۹﴾
او را از نطفه ناچيزى آفريد، سپس اندازه‌گيرى كرد و موزون ساخت،

(ثُمَّ السَّبِیلَ یَسَّرَهُ) ﴿۲۰﴾
سپس راه سعادت را براى او آسان كرد

(ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ)﴿۲۱﴾
بعد او را ميراند و در قبر نهاد،

(ثُمَّ إِذَا شَاء أَنشَرَهُ) ﴿۲۲﴾
پس هرگاه بخواهد او را زنده مى‌كند.

(کَلَّا لَمَّا یَقْضِ مَا أَمَرَهُ) ﴿۲۳﴾
هرگز (چنين نيست كه او مى‌پندارد)؛ او هنوز آنچه را خدا فرمان داده، اطاعت نكرده است.

(فَلْیَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَی طَعَامِهِ) ﴿۲۴﴾
انسان بايد به غذاى خويش و آفرينش آن بنگرد!

(أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاء صَبًّا) ﴿۲۵﴾
ما آب فراوان از آسمان فرو ريختيم،

(ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا) ﴿۲۶﴾
سپس زمين را از هم شكافتيم،

(فَأَنبَتْنَا فِیهَا حَبًّا) ﴿۲۷﴾
و در آن دانه‌هاى فراوانى رويانديم،

(وَ عِنَبًا قَضْبًا) ﴿۲۸﴾
و انگور و سبزى بسيار،

(وَ زَیْتُونًا وَ نَخْلًا) ﴿۲۹﴾
و زيتون و نخل فراوان،

(وَ حَدَائِقَ غُلْبًا)﴿۳۰﴾
و باغ‌هاى پردرخت،

(وَ فَاکِهَةً وَ أَبًّا) ﴿۳۱﴾
و ميوه و چراگاه

(مَّتَاعًا لَّکُمْ وَ لِأَنْعَامِکُمْ) ﴿۳۲﴾
تا وسيله‌اى براى بهره‌گيرى شما و چهارپايانتان باشد.

(فَإِذَا جَاءتِ الصَّاخَّةُ) ﴿۳۳﴾
هنگامى كه صيحه رستاخيز بيايد،

(یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ) ﴿۳۴﴾
در آن روز انسان از برادر خود مى‌گريزد،

(وَ أُمِّهِ وَ أَبِیهِ) ﴿۳۵﴾
و از مادر و پدرش،

(وَ صَاحِبَتِهِ وَ بَنِیهِ) ﴿۳۶﴾
و همسر و فرزندانش؛

(لِکُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ) ﴿۳۷﴾
آن روز هر كدام از آنها وضعى دارد كه او را كاملًا به خود مشغول مى‌سازد.

(وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ) ﴿۳۸﴾
چهره‌هايى در آن روز گشاده و نورانى است

(ضَاحِکَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ) ﴿۳۹﴾
خندان و مسرور است؛

(وَ وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ عَلَیْهَا غَبَرَةٌ) ﴿۴۰﴾
و صورتهايى در آن روز غبارآلود است،

(تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ)﴿۴۱﴾
و دود تاريكى آنها را پوشانده است،

(أُوْلَئِکَ هُمُ الْکَفَرَةُ الْفَجَرَةُ) ﴿۴۲﴾
آنان همان كافران و فاجرانند.

صفحه قبل .......... صفحه ۵۸۵ .......... صفحه بعد
جعبه ابزار