گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ)به‌نام خداوند بخشنده مهربان
(عَبَسَ وَ تَوَلَّی)۱چهره درهم كشيد و روى بر تافت،
(أَن جَاءهُ الْأَعْمَی)۲از اين‌كه نابينايى به سراغ او آمد.
(وَ مَا یُدْرِیکَ لَعَلَّهُ یَزَّکَّی)۳تو چه مى‌دانى شايد او تقوا پيشه كند،
(أَوْ یَذَّکَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّکْرَی)۴يا متذكّر گردد و اين تذكّر به حال او مفيد باشد.
(أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَی)۵امّا آن كس كه خود را توانگر مى‌بيند،
(فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّی)۶تو به‌او روى مى‌آورى،
(وَ مَا عَلَیْکَ أَلَّا یَزَّکَّی)۷در حالى كه اگر او تقوا پيشه نكند چيزى بر تو نيست.
(وَ أَمَّا مَن جَاءکَ یَسْعَی)۸اما كسى كه به سراغ تو مى‌آيد و كوشش مى‌كند،
(وَ هُوَ یَخْشَی)۹و از خدا ترسان است،
(فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّی)۱۰تو از او غافل مى‌شوى!
(کَلَّا إِنَّهَا تَذْکِرَةٌ)۱۱هرگز چنين نيست( كه آنها مى‌پندارند)؛ اين قرآن براى همه تذكر ويادآورى است
(فَمَن شَاء ذَکَرَهُ)۱۲و هر كس بخواهد از آن پند مى‌گيرد.
(فِی صُحُفٍ مُّکَرَّمَةٍ)۱۳در الواح پرارزشى
(مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ)۱۴والا قدر و پاكيزه،
(بِأَیْدِی سَفَرَةٍ)۱۵به دست سفيرانى
(کِرَامٍ بَرَرَةٍ)۱۶والا مقام و فرمانبردار و نيكوكار!
(قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَکْفَرَهُ)۱۷مرگ بر اين انسان، چقدر ناسپاس است!
(مِنْ أَیِّ شَیْءٍ خَلَقَهُ)۱۸مگر خداوند او را از چه چيز آفريده است؟!
(مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ)۱۹او را از نطفه ناچيزى آفريد، سپس اندازه‌گيرى كرد و موزون ساخت،
(ثُمَّ السَّبِیلَ یَسَّرَهُ)۲۰سپس راه سعادت را براى او آسان كرد
(ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ)۲۱بعد او را ميراند و در قبر نهاد،
(ثُمَّ إِذَا شَاء أَنشَرَهُ)۲۲پس هرگاه بخواهد او را زنده مى‌كند.
(کَلَّا لَمَّا یَقْضِ مَا أَمَرَهُ)۲۳هرگز (چنين نيست كه او مى‌پندارد)؛ او هنوز آنچه را خدا فرمان داده، اطاعت نكرده است.
(فَلْیَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَی طَعَامِهِ)۲۴انسان بايد به غذاى خويش و آفرينش آن بنگرد!
(أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاء صَبًّا)۲۵ما آب فراوان از آسمان فرو ريختيم،
(ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا)۲۶سپس زمين را از هم شكافتيم،
(فَأَنبَتْنَا فِیهَا حَبًّا)۲۷و در آن دانه‌هاى فراوانى رويانديم،
(وَ عِنَبًا قَضْبًا)۲۸و انگور و سبزى بسيار،
(وَ زَیْتُونًا وَ نَخْلًا)۲۹و زيتون و نخل فراوان،
(وَ حَدَائِقَ غُلْبًا)۳۰و باغ‌هاى پردرخت،
(وَ فَاکِهَةً وَ أَبًّا)۳۱و ميوه و چراگاه
(مَّتَاعًا لَّکُمْ وَ لِأَنْعَامِکُمْ)۳۲تا وسيله‌اى براى بهره‌گيرى شما و چهارپايانتان باشد.
(فَإِذَا جَاءتِ الصَّاخَّةُ)۳۳هنگامى كه صيحه رستاخيز بيايد،
(یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ)۳۴در آن روز انسان از برادر خود مى‌گريزد،
(وَ أُمِّهِ وَ أَبِیهِ)۳۵و از مادر و پدرش،
(وَ صَاحِبَتِهِ وَ بَنِیهِ)۳۶و همسر و فرزندانش؛
(لِکُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ)۳۷آن روز هر كدام از آنها وضعى دارد كه او را كاملًا به خود مشغول مى‌سازد.
(وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ)۳۸چهره‌هايى در آن روز گشاده و نورانى است
(ضَاحِکَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ)۳۹خندان و مسرور است؛
(وَ وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ عَلَیْهَا غَبَرَةٌ)۴۰و صورتهايى در آن روز غبارآلود است،
(تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ)۴۱و دود تاريكى آنها را پوشانده است،
(أُوْلَئِکَ هُمُ الْکَفَرَةُ الْفَجَرَةُ)۴۲آنان همان كافران و فاجرانند.
