(وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَیٰ ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ فَإِذَا هُمْ فَرِیقَانِ یَخْتَصِمُونَ )۴۵ما به سوى «ثمود»، برادرشان «صالح» رافرستادیم که: خداى یگانه را بپرستید; امّا آنان به دو گروه تقسیم شدند و به مخاصمه پرداختند.
(قَالَ یَا قَوْمِ لِمَ تَسْتَعْجِلُونَ بِالسَّیِّئَةِ قَبْلَ الْحَسَنَةِ ۖ لَوْلَا تَسْتَغْفِرُونَ اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ )۴۶(صالح) گفت: «اى قوم من! چرا قبل از نیکى براى بدى عجله مى کنید (و عذاب الهى را مى طلبید نه رحمت او را)؟! چرا از خداوند آمرزش نمى طلبید، شاید مشمول رحمت (او) شوید؟!»
(قَالُوا اطَّیَّرْنَا بِکَ وَ بِمَن مَّعَکَ ۚ قَالَ طَائِرُکُمْ عِندَ اللَّهِ ۖ بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ تُفْتَنُونَ )۴۷آنها گفتند: «ما تو را و کسانى که با تو هستند به فال بد گرفتیم.» (صالح) گفت: «فال (نیک و) بد شما نزد خداست (و همه مقدّرات به قدرت او تعیین مى گردد); بلکه شما گروهى فریب خورده هستید.
(وَ کَانَ فِی الْمَدِینَةِ تِسْعَةُ رَهْطٍ یُفْسِدُونَ فِی الْأَرْضِ وَ لَا یُصْلِحُونَ )۴۸و در آن شهر، نُه گروهک بودند که در زمین به فساد مى پرداختند و اصلاح نمى کردند.
(قَالُوا تَقَاسَمُوا بِاللَّهِ لَنُبَیِّتَنَّهُ وَ أَهْلَهُ ثُمَّ لَنَقُولَنَّ لِوَلِیِّهِ مَا شَهِدْنَا مَهْلِکَ أَهْلِهِ وَ إِنَّا لَصَادِقُونَ )۴۹آنها گفتند: «بیایید به خدا هم قسم شوید که بر او [
= صالح ] و خ(مفردات‌قرآن)انواده اش شبیخون مى زنیم (و آنها را به قتل مى رسانیم;) سپس به ولىِّ دَمْ او مى گوییم: ما هرگز از هلاکت خانواده او خبر نداشتیم و در این گفتار خود راستگو هستیم.»
(وَ مَکَرُوا مَکْرًا وَ مَکَرْنَا مَکْرًا وَ هُمْ لَا یَشْعُرُونَ )۵۰آنها توطئه مهمّى چیدند، و ما هم تدبیر مهمّى داشتیم; در حالى که آنها نمى فهمیدند.
(فَانظُرْ کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ مَکْرِهِمْ أَنَّا دَمَّرْنَاهُمْ وَ قَوْمَهُمْ أَجْمَعِینَ )۵۱بنگر عاقبت توطئه آنها چه شد، که ما آنها و قومشان را همگى نابود کردیم!
(فَتِلْکَ بُیُوتُهُمْ خَاوِیَةً بِمَا ظَلَمُوا ۗ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَةً لِّقَوْمٍ یَعْلَمُونَ )۵۲این خانه هاى آنهاست درحالى که بخاطر ظلم و ستمشان فرو ریخته; و در این نشانه روشنى است براى کسانى که آگاهند.
(وَ أَنجَیْنَا الَّذِینَ آمَنُوا وَ کَانُوا یَتَّقُونَ )۵۳و کسانى را که ایمان آورده و تقوا پیش(مفردات‌قرآن)ه کرده بودند نجات دادیم.
(وَ لُوطًا إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَ تَأْتُونَ الْفَاحِشَةَ وَ أَنتُمْ تُبْصِرُونَ )۵۴و لوط را (به یاد آور) هنگامى که به قومش گفت: «آیا شما به سراغ کار بسیار زشتى مى روید در حالى که (نتایج شوم آن را) مى بینید؟!
(أَئِنَّکُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ شَهْوَةً مِّن دُونِ النِّسَاءِ ۚ بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ )۵۵آیا شما از روى شهوت به جاى زنان، به سراغ مردان مى روید؟! شما گروهى جاهل هستید.»
