(یَا أَهْلَ الْکِتَابِ لِمَ تَلْبِسُونَ الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَ تَکْتُمُونَ الْحَقَّ وَ أَنتُمْ تَعْلَمُونَ)۷۱اى اهل کتاب! چرا (براى گمراه کردن مردم) حق را با باطل (مى آمیزید و) مشتبه مى کنید و حقیقت را کتمان مى کنید در حالى که مى دانید؟!
(وَ قَالَت طَّائِفَةٌ مِّنْ أَهْلِ الْکِتَابِ آمِنُوا بِالَّذِی أُنزِلَ عَلَی الَّذِینَ آمَنُوا وَجْهَ النَّهَارِ وَ اکْفُرُوا آخِرَهُ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ)۷۲و جمعى از اهل کتاب (از یهود) گفتند: «به آنچه بر مؤمنان نازل شده، در آغاز روز (به ظاهر) ایمان بیاورید; و در پایان روز، کافر شوید (و به این وسیله مؤمنان را در ایمانشان متزلزل سازید). شاید آنها (از آیین خود) باز گردند.
(وَ لَا تُؤْمِنُوا إِلَّا لِمَن تَبِعَ دِینَکُمْ قُلْ إِنَّ الْهُدَیٰ هُدَی اللَّهِ أَن یُؤْتَیٰ أَحَدٌ مِّثْلَ مَا أُوتِیتُمْ أَوْ یُحَاجُّوکُمْ عِندَ رَبِّکُمْ ۗ قُلْ إِنَّ الْفَضْلَ بِیَدِ اللَّهِ یُؤْتِیهِ مَن یَشَاءُ ۗ وَ اللَّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ)۷۳و (گفتند:) جز به کسى که از آیین شما پیروى مى کند، (واقعاً) ایمان نیاورید.» بگو: «هدایت (واقعى)، هدایت الهى است (و توطئه آنها بى اثر است». و گفتند: «تصوّر نکنید) به کسى همانند کتاب آسمانى شما داده مى شود، یا این که مى توانند در پیشگاه پروردگارتان، با شما بحث و گفتگو کنند،» بگو: «فضل به دست خداست; و به هر کس بخواهد (و شایسته باشد،) مى دهد; و خداوند، داراى مواهب گسترده و آگاه (از موارد شایسته آن) است.
(یَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَن یَشَاءُ ۗ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ)۷۴هر کس را بخواهد، ویژه رحمت خود مى کند; و خداوند، داراى مواهب عظیم است.»
(وَ مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ مَنْ إِن تَأْمَنْهُ بِقِنطَارٍ یُؤَدِّهِ إِلَیْکَ وَ مِنْهُم مَّنْ إِن تَأْمَنْهُ بِدِینَارٍ لَّا یُؤَدِّهِ إِلَیْکَ إِلَّا مَا دُمْتَ عَلَیْهِ قَائِمًا ۗ ذَٰلِکَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا لَیْسَ عَلَیْنَا فِی الْأُمِّیِّینَ سَبِیلٌ وَ یَقُولُونَ عَلَی اللَّهِ الْکَذِبَ وَ هُمْ یَعْلَمُونَ)۷۵و در میان اهل کتاب، کسانى هستند که اگر ثروت زیادى به رسم امانت به آنها بسپارى، آن را به تو باز مى گردانند; و کسانى هستند که اگر یک دینار هم به آنان بسپارى، به تو باز نمى گردانند; مگر تا زمانى که بالاى سر آنها ایستاده (و بر آنها مسلّط) باشى. این بخاطر آن است که گفتند: «ما در برابر امّیّین
[غیر یهود
] ، مسؤول نیستیم.» و بر خدا دروغ مى بندند; در حالى که (دروغ بودن آن را) مى دانند.
(بَلَیٰ مَنْ أَوْفَیٰ بِعَهْدِهِ وَ اتَّقَیٰ فَإِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُتَّقِینَ)۷۶آرى، کسى که به پیمان خود وفا کند و پرهیزگارى پیشه نماید، (خدا او را دوست مى دارد; زیرا) خداوند پرهیزگاران را دوست دارد.
(إِنَّ الَّذِینَ یَشْتَرُونَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَ أَیْمَانِهِمْ ثَمَنًا قَلِیلًا أُولَٰئِکَ لَا خَلَاقَ لَهُمْ فِی الْآخِرَةِ وَ لَا یُکَلِّمُهُمُ اللَّهُ وَ لَا یَنظُرُ إِلَیْهِمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ لَا یُزَکِّیهِمْ وَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ)۷۷کسانى که پیمان الهى و سوگندهاى خود را (به نام مقدّس او) به بهاى ناچیزى مى فروشند، بهره اى در آخرت نخواهند داشت; و خداوند با آنها سخن نمى گوید و به آنان در قیامت نگاه (رحمت) نمى کند و آنها را پاک نمى سازد; و عذاب دردناکى براى آنهاست.
