(وَ قَالَتِ الْیَهُودُ وَ النَّصَارَیٰ نَحْنُ أَبْنَاءُ اللَّهِ وَ أَحِبَّاؤُهُ ۚ قُلْ فَلِمَ یُعَذِّبُکُم بِذُنُوبِکُم ۖ بَلْ أَنتُم بَشَرٌ مِّمَّنْ خَلَقَ ۚ یَغْفِرُ لِمَن یَشَاءُ وَ یُعَذِّبُ مَن یَشَاءُ ۚ وَ لِلَّهِ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَا بَیْنَهُمَا ۖ وَ إِلَیْهِ الْمَصِیرُ)۱۸یهود و نصارى گفتند: «ما، فرزندان خدا و دوستان (خاصِّ) او هستیم.» بگو: «پس چرا شما را در برابر گناهانتان مجازات مى کند؟! بلکه شما هم انسانى هستیداز خلوقات او; هر کس را بخواهد (و شایسته ببیند)، مى بخشد; و هر کس را بخواهد (و سزاوار باشد)، مجازات مى کند; و حکومت آسمانهاو زمین و آنچه در میان آنهاست، از آن اوست; و بازگشت (همه)، به سوى اوست.»
(یَا أَهْلَ الْکِتَابِ قَدْ جَاءَکُمْ رَسُولُنَا یُبَیِّنُ لَکُمْ عَلَیٰ فَتْرَةٍ مِّنَ الرُّسُلِ أَن تَقُولُوا مَا جَاءَنَا مِن بَشِیرٍ وَ لَا نَذِیرٍ ۖ فَقَدْ جَاءَکُم بَشِیرٌ وَ نَذِیرٌ ۗ وَ اللَّهُ عَلَیٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ)۱۹اى اهل کتاب! پیامبر ما، پس از فاصله و فترتى میان پیامبران، به سوى شما آمد; در حالى که حقایق را براى شما بیان مى کند; تا مبادا بگویید: «نه بشارت دهنده اى به سراغ ما آمد، و نه بیم دهنده اى». هم اکنون، (پیامبر) بشارت دهنده و بیم دهنده، به سوى شما آمد. و خداوند بر هر چیزى تواناست.
(وَ إِذْ قَالَ مُوسَیٰ لِقَوْمِهِ یَا قَوْمِ اذْکُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ جَعَلَ فِیکُمْ أَنبِیَاءَ وَ جَعَلَکُم مُّلُوکًا وَ آتَاکُم مَّا لَمْ یُؤْتِ أَحَدًا مِّنَ الْعَالَمِینَ)۲۰(یاد کنید) هنگامى را که موسى به قوم خود گفت: « اى قوم من! نعمت خدا را برخود به یاد آورید هنگامى که در میان شما، پیامبرانى قرار داد; (و از اسارت فرعونیان رهایى بخشید) و شما را حاکم و صاحب اختیار خو د قرار داد; و به شما نعمتهایى داد که به هیچ یک از جهانیان نداده بود.
(یَا قَوْمِ ادْخُلُوا الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ الَّتِی کَتَبَ اللَّهُ لَکُمْ وَ لَا تَرْتَدُّوا عَلَیٰ أَدْبَارِکُمْ فَتَنقَلِبُوا خَاسِرِینَ)۲۱اى قوم من! به سرزمین مقدّسى که خداوند براى شما معین کرده، وارد شوید; و به پشت سرخود بازنگردید (و عقب نشینى نکنید) که
زیانکار خواهید بود.»
(قَالُوا یَا مُوسَیٰ إِنَّ فِیهَا قَوْمًا جَبَّارِینَ وَ إِنَّا لَن نَّدْخُلَهَا حَتَّیٰ یَخْرُجُوا مِنْهَا فَإِن یَخْرُجُوا مِنْهَا فَإِنَّا دَاخِلُونَ)۲۲گفتند: «اى موسى! در آن جا، گروهى (نیرومند و) ستمگرند; و ماهرگز وارد آن نمى شویم تا آنها از آن خارج شوند; اگر آنها از آن خارج شوند، ما وارد خواهیم شد.»
(قَالَ رَجُلَانِ مِنَ الَّذِینَ یَخَافُونَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِمَا ادْخُلُوا عَلَیْهِمُ الْبَابَ فَإِذَا دَخَلْتُمُوهُ فَإِنَّکُمْ غَالِبُونَ ۚ وَ عَلَی اللَّهِ فَتَوَکَّلُوا إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ)۲۳(ولى) دو نفر از مردان خدا ترس که خداوند به آنها، نعمت (عقل و ایمان و شجاعت) داده بود، گفتند: «شما (به یکباره) وارد دروازه (شهر آنان) شوید و هنگامى که وارد شدید، پیروز خواهید شد. و بر خدا توکّل کنید اگر ایمان دارید.»
