گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(کَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ)۲۰هرگز چنین نیست (که شما مى پندارید!) بلکه شما دنیاى زودگذر را دوست دارید
(وَ تَذَرُونَ الْآخِرَةَ)۲۱وآخرت را رها مى کنید.
(وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ)۲۲(آرى ) در آن روز صورتهایى شاداب و مسرور است،
(إِلَیٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٌ)۲۳و به (الطاف) پروردگارشان مى نگرند.
(وَ وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ)۲۴و در آن روز صورتهایى عبوس و درهم کشیده است،
(تَظُنُّ أَن یُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ)۲۵(زیرا) مى دانند عذابى کمرشکن در پیش دارند!
(کَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِیَ)۲۶هرگز چنین نیست (او ایمان نمى آورد) تا موقعى که جان به گلوگاهش رسد،
(وَ قِیلَ مَنْ ۜ رَاقٍ)۲۷و گفته شود: «آیا کسى هست که (این بیمار را از مرگ) نجات دهد؟!»
(وَ ظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ)۲۸(در این هنگام) او به جدایى از دنیا یقین پیدا مى کند،
(وَ الْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ)۲۹و ساق پاها (از سختى جان دادن) به هم مى پیچد!
(إِلَیٰ رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ)۳۰در آن روز مسیر همه به سوى (دادگاه) پروردگارت خواهد بود.
(فَلَا صَدَّقَ وَ لَا صَلَّیٰ)۳۱(در آن روز گفته مى شود:) او ایمان نیاورد و نماز نخواند،
(وَ لَٰکِن کَذَّبَ وَ تَوَلَّیٰ)۳۲بلکه تکذیب کرد و روى گردان شد،
(ثُمَّ ذَهَبَ إِلَیٰ أَهْلِهِ یَتَمَطَّیٰ)۳۳سپس به سوى خانواده خود بازگشت در حالى که متکبرانه قدم بر مى داشت.
(أَوْلَیٰ لَکَ فَأَوْلَیٰ)۳۴(با این اعمال) عذاب الهى براى تو شایسته تر است، شایسته تر!
(ثُمَّ أَوْلَیٰ لَکَ فَأَوْلَیٰ)۳۵باز هم عذاب براى تو شایسته تر است، شایسته تر!
(أَیَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن یُتْرَکَ سُدًی)۳۶آیا انسان گمان مى کند بى هدف رها مى شود؟!
(ألَمْ یَکُ نُطْفَةً مِّن مَّنِیٍّ یُمْنَیٰ)۳۷آیا او نطفه اى از منى که در رحم ریخته مى شود نبود؟!
(ثُمَّ کَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّیٰ)۳۸سپس بصورت خون بسته درآمد، و خداوند او را آفرید و موزون ساخت،
(فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَ الْأُنثَیٰ)۳۹و از آن، دو زوج مرد و زن آفرید.
(أ َلَیْسَ ذَٰلِکَ بِقَادِرٍ عَلَیٰ أَن یُحْیِیَ الْمَوْتَیٰ)۴۰آیا چنین کسى قادر نیست که مردگان را زنده کند؟!
(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ)به‌نام خداوند بخشنده مهربان
(هَلْ أَتَیٰ عَلَی الْإِنسَانِ حِینٌ مِّنَ الدَّهْرِ لَمْ یَکُن شَیْئًا مَّذْکُورًا)۱آیا این گونه نیست که زمانى طولانى از روزگار بر انسان گذشت که چیز قابل ذکرى نبود؟!
(ِ إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنسَانَ مِن نُّطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَّبْتَلِیهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِیعًا بَصِیرًا)۲ما انسان را از نطفه به هم آمیخته اى آفریدیم، و او را مى آزماییم; (بدین جهت) او را شنوا و بینا قرار دادیم.
(إِنَّا هَدَیْنَاهُ السَّبِیلَ إِمَّا شَاکِرًا وَ إِمَّا کَفُورًا)۳ما راه را به او نشان دادیم، خواه شاکر باشد (و پذیرا گردد) یا ناسپاس.
(إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْکَافِرِینَ سَلَاسِلَ وَ أَغْلَالًا وَ سَعِیرًا)۴ما براى کافران،زنجیرها و غلها و شعله هاى سوزان آتش آماده کرده ایم!
(ِ إِنَّ الْأَبْرَارَ یَشْرَبُونَ مِن کَأْسٍ کَانَ مِزَاجُهَا کَافُورًا)۵به یقین ابرار (و نیکان) از جامى مى نوشند که با عطر خوشى آمیخته است،
