گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(أَفْتَرَیٰ عَلَی اللَّهِ کَذِبًا أَم بِهِ جِنَّةٌ ۗ بَلِ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ فِی الْعَذَابِ وَ الضَّلَالِ الْبَعِیدِ )۸آیا او بر خدا دروغ بسته یا به جنونى گرفتار است؟!» (چنین نیست)، بلکه کسانى که به آخرت ایمان نمى آورند، در عذاب و گمراهى دورى هستند.
(أَفَلَمْ یَرَوْا إِلَیٰ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَ مَا خَلْفَهُم مِّنَ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ ۚ إِن نَّشَأْ نَخْسِفْ بِهِمُ الْأَرْضَ أَوْ نُسْقِطْ عَلَیْهِمْ کِسَفًا مِّنَ السَّمَاءِ ۚ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَةً لِّکُلِّ عَبْدٍ مُّنِیبٍ )۹آیا به آنچه پیش رو و پشت سر آنان از آسمان و زمین قرار دارد نگاه نکردند (تا به قدرت خدا بر همه چیز واقف شوند)؟! اگر ما بخواهیم آنها را (با یک زمین لرزه) در زمین فرو مى بریم، یا قطعه هایى از سنگهاى آسمانى را بر آنها فرو مى ریزیم; در این نشانه اى است (بر قدرت خداوند) براى هر بنده بازگشت کننده (به سوى خدا).
(وَ لَقَدْ آتَیْنَا دَاوُودَ مِنَّا فَضْلًا ۖ یَا جِبَالُ أَوِّبِی مَعَهُ وَ الطَّیْرَ ۖ وَ أَلَنَّا لَهُ الْحَدِیدَ )۱۰و ما به داود از سوى خود فضیلتى بزرگ بخشیدیم; (ما به کوهها و پرندگان گفتیم:) اى کوهها و اى پرندگان! با او (در تسبیح خدا) هم آواز شوید. و آهن را براى او نرم کردیم.
(أَنِ اعْمَلْ سَابِغَاتٍ وَ قَدِّرْ فِی السَّرْدِ ۖ وَ اعْمَلُوا صَالِحًا ۖ إِنِّی بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ)۱۱(و به او گفتیم:) زره هاى کامل و فراخ بساز، و حلقه ها را به اندازه و متناسب کن. و عمل صالح به جا آورید که من به آنچه انجام مى دهید بینا هستم.
(وَ لِسُلَیْمَانَ الرِّیحَ غُدُوُّهَا شَهْرٌ وَ رَوَاحُهَا شَهْرٌ ۖ وَ أَسَلْنَا لَهُ عَیْنَ الْقِطْرِ ۖ وَ مِنَ الْجِنِّ مَن یَعْمَلُ بَیْنَ یَدَیْهِ بِإِذْنِ رَبِّهِ ۖ وَ مَن یَزِغْ مِنْهُمْ عَنْ أَمْرِنَا نُذِقْهُ مِنْ عَذَابِ السَّعِیرِ )۱۲و باد را براى سلیمان مسخّر ساختیم که صبحگاهان مسیر یک ماه را مى پیمود و عصرگاهان مسیر یک ماه را; و چشمه مس مذاب را براى او روان ساختیم; و گروهى از جنّ پیش روى او به فرمان پروردگارش کار مى کردند; و هر کدام از آنها که از فرمان ما سرپیچى مى کرد، او را از عذاب آتش سوزان مى چشاندیم!
(یَعْمَلُونَ لَهُ مَا یَشَاءُ مِن مَّحَارِیبَ وَ تَمَاثِیلَ وَ جِفَانٍ کَالْجَوَابِ وَ قُدُورٍ رَّاسِیَاتٍ ۚ اعْمَلُوا آلَ دَاوُودَ شُکْرًا ۚ وَ قَلِیلٌ مِّنْ عِبَادِیَ الشَّکُورُ)۱۳آنها هر چه سلیمان مى خواست برایش مى ساختند: معبدها، تمثالها، ظروف بزرگ غذا به اندازه حوضها،و دیگهاى ثابت (که از بزرگى قابل حمل و نقل نبود; و به آنان گفتیم:) اى خاندان داود! شکر (این همه نعمت را) به جا آورید; ولى عدّه کمى از بندگان من شکرگزارند.
(فَلَمَّا قَضَیْنَا عَلَیْهِ الْمَوْتَ مَا دَلَّهُمْ عَلَیٰ مَوْتِهِ إِلَّا دَابَّةُ الْأَرْضِ تَأْکُلُ مِنسَأَتَهُ ۖ فَلَمَّا خَرَّ تَبَیَّنَتِ الْجِنُّ أَن لَّوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ الْغَیْبَ مَا لَبِثُوا فِی الْعَذَابِ الْمُهِینِ)۱۴(با این همه جلال و شکوه سلیمان) هنگامى که مرگ را بر او مقرّر داشتیم، آنها را از مرگ وى آگاه نساخت مگر جنبنده زمین [
= موریانه] در حالى که عصاى او را مى خورد (تا شکست و پیکر سلیمان فرو افتاد); هنگامى که بر زمین افتاد جنّیان فهمیدند که اگر از غیب آگاه بودند در عذاب خوارکننده باقى نمى ماندند.
