گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(الْمَالُ وَ الْبَنُونَ زِینَةُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا ۖ وَ الْبَاقِیَاتُ الصَّالِحَاتُ خَیْرٌ عِندَ رَبِّکَ ثَوَابًا وَ خَیْرٌ أَمَلًا)۴۶اموال و فرزندان، زینت زندگى دنیاست; و باقیات صالحات [
= آثار ماندگار شایسته ] ثوابش نزد پروردگارت بهتر و امیدبخش تر است.
(وَ یَوْمَ نُسَیِّرُ الْجِبَالَ وَ تَرَی الْأَرْضَ بَارِزَةً وَ حَشَرْنَاهُمْ فَلَمْ نُغَادِرْ مِنْهُمْ أَحَدًا )۴۷و روزى را (به خاطر بیاور) که کوههارا به حرکت درآوریم; و زمین را آشکار را (و هموار) مى بینى; و همه مردم را محشور مى کنیم، و احدى از ایشان را فروگذار نخواهیم کرد.
(وَ عُرِضُوا عَلَیٰ رَبِّکَ صَفًّا لَّقَدْ جِئْتُمُونَا کَمَا خَلَقْنَاکُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ ۚ بَلْ زَعَمْتُمْ أَلَّن نَّجْعَلَ لَکُم مَّوْعِدًا)۴۸آنها در یک صف به (پیشگاه) پروردگارت عرضه مى شوند; (و به آنان گفته مى شود:) همگى نزد ما آمدید، آن گونه که نخستین بار شما را آفریدیم; امّا شما گمان کردید که ما هرگز موعدى برایتان قرار نخواهیم داد.
(وَ وُضِعَ الْکِتَابُ فَتَرَی الْمُجْرِمِینَ مُشْفِقِینَ مِمَّا فِیهِ وَ یَقُولُونَ یَا وَیْلَتَنَا مَالِ هَٰذَا الْکِتَابِ لَا یُغَادِرُ صَغِیرَةً وَ لَا کَبِیرَةً إِلَّا أَحْصَاهَا ۚ وَ وَجَدُوا مَا عَمِلُوا حَاضِرًا ۗ وَ لَا یَظْلِمُ رَبُّکَ أَحَدًا )۴۹و نامه اعمال (آنها) در آن جا گذارده مى شود، پس گنهکاران را مى بینى در حالى که از آنچه در آن است، ترسان و هراسانند; و مى گویند: «اى واى بر ما! این چه نامه اى است که هیچ عمل کوچک و بزرگى را فرو گذار (
مفردات
قرآن) نمى کند مگر این که آن را احصا کرده است؟!» و (این در حالى است که همه) اعمال خود را حاضر مى بینند; و پروردگارت به هیچ کس ستم نمى کند.
(وَ إِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِکَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِیسَ کَانَ مِنَ الْجِنِّ فَفَسَقَ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِ ۗ أَفَتَتَّخِذُونَهُ وَ ذُرِّیَّتَهُ أَوْلِیَاءَ مِن دُونِی وَ هُمْ لَکُمْ عَدُوٌّ ۚ بِئْسَ لِلظَّالِمِینَ بَدَلًا)۵۰و (به یاد آورید) زمانى راکه به فرشتگان گفتیم: «براى آدم سجده کنید!» همگى سجده کردندجز ابلیس ـ که از جنّ بود ـ و از فرمان پروردگارش بیرون شد. آیا (با این حال،) او و فرزندانش را به جاى من به سرپرستى انتخاب مى کنید،در حالى که آنها دشمن شما هستند؟! چه جایگزین بدى است براى ستمکاران!
(مَّا أَشْهَدتُّهُمْ خَلْقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ لَا خَلْقَ أَنفُسِهِمْ وَ مَا کُنتُ مُتَّخِذَ الْمُضِلِّینَ عَضُدًا)۵۱هرگز آنها [
= ابلیس و فرزندانش ] را به هنگام آفرینش آسمانهاو زمین، و نه به هنگام آفرینش خودشان، حاضر نساختم; و هیچ گاه گمراه کنندگان را دستیار خود قرار نمى دادم.
(وَ یَوْمَ یَقُولُ نَادُوا شُرَکَائِیَ الَّذِینَ زَعَمْتُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ یَسْتَجِیبُوا لَهُم وَ جَعَلْنَا بَیْنَهُم مَّوْبِقًا)۵۲(به خاطر بیاورید) روزى را که (خداوند) مى گوید: «همتایانى را که براى من مى پنداشتید، بخوانید (تا به کمک شما بشتابند!)» ولى هرچه آنها را مى خوانند، جوابشان نمى دهند; و در میان این دو گروه، کانون هلاکتى قرار داده ایم.
(وَ رَأَی الْمُجْرِمُونَ النَّارَ فَظَنُّوا أَنَّهُم مُّوَاقِعُوهَا وَ لَمْ یَجِدُوا عَنْهَا مَصْرِفًا)۵۳و گنهکاران، آتش (دوزخ) را مى بینند; و یقین مى کنند که در آن گرفتار مى شوند; و هیچ گونه راه گریزى از آن نخواهند یافت.
