• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صفحه ۲۵۱ قرآن کریم سوره رعد

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



گزارش خطا
برروی هر کلمه‌ای کلیک کنید، معنا و تفسیر آن را می‌بینید.



(لَهُ دَعْوَةُ الْحَقِّ ۖ وَ الَّذِینَ یَدْعُونَ مِن دُونِهِ لَا یَسْتَجِیبُونَ لَهُم بِشَیْءٍ إِلَّا کَبَاسِطِ کَفَّیْهِ إِلَی الْمَاءِ لِیَبْلُغَ فَاهُ وَ مَا هُوَ بِبَالِغِهِ ۚ وَ مَا دُعَاءُ الْکَافِرِینَ إِلَّا فِی ضَلَالٍ)۱۴
دعوت حق (و دعاى مستجاب) از آن اوست; و کسانى را که (مشرکان) غیر از او مى خوانند، (هرگز) به دعوت آنها پاسخ نمى گویند. آنها همچون کسى هستند که کفهاى (دست) خود را به سوى آب مى گشاید تا آب به دهانش برسد، و هرگز نخواهد رسید. و دعاى کافران، جز در ضلال (و گمراهى) نیست.



(وَ لِلَّهِ یَسْجُدُ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ طَوْعًا وَ کَرْهًا وَ ظِلَالُهُم بِالْغُدُوِّ وَ الْآصَالِ)۩۱۵
کسانى که در آسمانها و زمین هستند از روى اختیار یا اجبار ـ و همچنین سایه هایشان ـ هر صبح و شام براى خدا سجده مى کنند.



(قُلْ مَن رَّبُّ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ قُلِ اللَّهُ ۚ قُلْ أَفَاتَّخَذْتُم مِّن دُونِهِ أَوْلِیَاءَ لَا یَمْلِکُونَ لِأَنفُسِهِمْ نَفْعًا وَ لَا ضَرًّا ۚ قُلْ هَلْ یَسْتَوِی الْأَعْمَیٰ وَ الْبَصِیرُ أَمْ هَلْ تَسْتَوِی الظُّلُمَاتُ وَ النُّورُ ۗ أَمْ جَعَلُوا لِلَّهِ شُرَکَاءَ خَلَقُوا کَخَلْقِهِ فَتَشَابَهَ الْخَلْقُ عَلَیْهِمْ ۚ قُلِ اللَّهُ خَالِقُ کُلِّ شَیْءٍ وَ هُوَ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ)۱۶
بگو: «چه کسى پروردگار آسمانها و زمین است؟» بگو: خداوند یگانه! (سپس) بگو: «آیا خدایانى غیر از او براى خود برگزیده اید که (حتى) مالک سود و زیان خود نیستند (تا چه رسد به شما؟)!» بگو: «آیانابینا و بینا یکسانند؟! یا ظلمتها و نور برابرند؟! آیا آنها همتایانى براى خدا قرار دادند بخاطر این که آنان همچون خدا آفرینشى داشتند،و این آفرینشها بر آنها مشتبه شده است؟!» بگو: «خدا آفریننده همه چیز است; و اوست یکتا و حاکم بر همه چیز.»



(أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَسَالَتْ أَوْدِیَةٌ بِقَدَرِهَا فَاحْتَمَلَ السَّیْلُ زَبَدًا رَّابِیًا ۚ وَ مِمَّا یُوقِدُونَ عَلَیْهِ فِی النَّارِ ابْتِغَاءَ حِلْیَةٍ أَوْ مَتَاعٍ زَبَدٌ مِّثْلُهُ ۚ کَذَٰلِکَ یَضْرِبُ اللَّهُ الْحَقَّ وَ الْبَاطِلَ ۚ فَأَمَّا الزَّبَدُ فَیَذْهَبُ جُفَاءً ۖ وَ أَمَّا مَا یَنفَعُ النَّاسَ فَیَمْکُثُ فِی الْأَرْضِ ۚ کَذَٰلِکَ یَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ)۱۷
(خداوند) از آسمان آبى فرو فرستاد; و از هر درّه و رودخانه اى به اندازه آنها سیلابى جارى شد; سپس سیلاب بر روى خود کفى حمل کرد; (همچنین) و از آنچه (در کوره ها،) براى به دست آوردن زینت آلات یا وسایل زندگى، آتش بر آن مى افروزند، کفهایى مانند آن به وجود مى آید ـ خداوند براى، حق و باطل چنین مثالى مى زند ـ سرانجام کفها به بیرون پرتاب مى شوند، ولى آنچه به مردم سود مى رساند [آب یا فلزّ خالص] در زمین مى ماند; خداوند اینچنین مثال مى زند!



(لِلَّذِینَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِمُ الْحُسْنَیٰ ۚ وَ الَّذِینَ لَمْ یَسْتَجِیبُوا لَهُ لَوْ أَنَّ لَهُم مَّا فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا وَ مِثْلَهُ مَعَهُ لَافْتَدَوْا بِهِ ۚ أُولَٰئِکَ لَهُمْ سُوءُ الْحِسَابِ وَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ ۖ وَ بِئْسَ الْمِهَادُ)۱۸
براى آنها که دعوت پروردگارشان را اجابت کردند، پاداش نیکو است; و کسانى که دعوت او را اجابت نکردند، (آنچنان در وحشت عذاب الهى فرو مى روند، که) اگر تمام آنچه در روى زمین است، و همانندش، از آن آنها باشد، همه را براى رهایى از عذاب فدیه مى دهند. (ولى از آنها پذیرفته نخواهد شد.) براى آنها حساب بدى است; و جایگاهشان جهنم، وچه بد جایگاهى است!




جعبه ابزار