• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

زبد (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



دیگر کاربردها: زبد (ابهام‌زدایی).

زَبَد (به فتح زاء و باء) از واژگان قرآن کریم به معنای کف است. این واژه سه بار در قرآن کریم آمده است.



زَبَد به معنای كف‌ است.
«زبد» به معنى کَرِه نيز آمده است كه كف شیر و ماست است.


(فَاحْتَمَلَ السَّيْلُ‌ زَبَداً رابِياً) يعنى «سيل كفى بالا آمده بر داشت.»
راغب آن را كف آب گفته است ولى ديگران مطلق آورده‌اند.
در قرآن در كف طلا و نقره و غيره نيز به كار رفته است‌.
(وَ مِمَّا يُوقِدُونَ عَلَيْهِ فِي النَّارِ ابْتِغاءَ حِلْيَةٍ أَوْ مَتاعٍ‌ زَبَدٌ مِثْلُهُ) (و همچنين از آنچه در كوره‌ها، براى به دست آوردن زينت آلات يا وسايل زندگى، آتش بر آن مى‌افروزند، كف‌هايى مانند آن به وجود مى‌آيد.)
در نهج البلاغه خطبه اول آمده‌: «وَ رَمَى‌ بِالزَّبَدِ رُكَامَهُ» يعنى «آب متراكم كف انداخت.» و در خطبه ۱۴۴ هست‌ : «ثُمَّ أَقْبَلَ‌ مُزْبِداً كَالتَّيَّارِ لَا يُبَالِي مَا غَرِقَ» «سپس كف‌كنان رو كرد مانند دريائى كه به آنچه غرق می‌كند اعتنا ندارد.» منظور از مزبد كسى است كه سخن می‌گويد و دهانش كف كرده است.


«زبد» سه بار در قرآن آمده و هر سه در آيه ۱۷ رعد است.


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۱۵۴.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۳۷۷.    
۳. مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۳۰۱.    
۴. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۵۷.    
۵. رعد/سوره۱۳، آیه۱۷.    
۶. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۳۷۷.    
۷. رعد/سوره۱۳، آیه۱۷.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۵۱.    
۹. نهج‌البلاغه، تحقیق الحسون، خطبه۱، ص۲۹.    
۱۰. نهج‌البلاغه، تحقیق الحسون، خطبه۱۴۴، ص۳۱۰.    
۱۱. رعد/سوره۱۳، آیه۱۷.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «زبد»، ج۳، ص۱۵۴.    






جعبه ابزار