(وَ یَصْنَعُ الْفُلْکَ وَ کُلَّمَا مَرَّ عَلَیْهِ مَلَأٌ مِّن قَوْمِهِ سَخِرُوا مِنْهُ ۚ قَالَ إِن تَسْخَرُوا مِنَّا فَإِنَّا نَسْخَرُ مِنکُمْ کَمَا تَسْخَرُونَ)۳۸او مشغول ساختن کشتى بود، و هر زمان گروهى از اشراف قومش بر او مى گذشتند، او را مسخره مى کردند; (ولى نوح) گفت: «اگر ما را مسخره مى کنید،ما نیز شما را همین گونه مسخره خواهیم کرد.
(فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ مَن یَأْتِیهِ عَذَابٌ یُخْزِیهِ وَ یَحِلُّ عَلَیْهِ عَذَابٌ مُّقِیمٌ)۳۹بزودى خواهید دانست چه کسى عذاب رسوا کننده به سراغش خواهد آمد، و عذاب ابدى بر او وارد خواهد شد!»
(حَتَّیٰ إِذَا جَاءَ أَمْرُنَا وَ فَارَ التَّنُّورُ قُلْنَا احْمِلْ فِیهَا مِن کُلٍّ زَوْجَیْنِ اثْنَیْنِ وَ أَهْلَکَ إِلَّا مَن سَبَقَ عَلَیْهِ الْقَوْلُ وَ مَنْ آمَنَ ۚ وَ مَا آمَنَ مَعَهُ إِلَّا قَلِیلٌ)۴۰(این وضع همچنان ادامه یافت) تا آن زمان که فرمان ما فرارسید، و تنور جوشیدن گرفت; (به نوح) گفتیم: «از هر یک از انواع حیوانات، یک جفت (نر و ماده) در آن (کشتى) حمل کن. همچنین خاندانت را (بر آن سوار کن) مگر آنها که قبلاً وعده هلاک آنان داده شده
[همسر و یکى از فرزندانت
] ; ـ و همچنین مؤمنان را.» امّا جز عده کمى همراه او ایمان نیاوردند.
۞ (وَ قَالَ ارْکَبُوا فِیهَا بِسْمِ اللَّهِ مَجْرَاهَا وَ مُرْسَاهَا ۚ إِنَّ رَبِّی لَغَفُورٌ رَّحِیمٌ)۴۱او گفت: «بر آن (کشتى) سوار شوید به نام خدا; در هنگام حرکت آن و توقفش، که پروردگارم آمرزنده و مهربان است.»
(وَ هِیَ تَجْرِی بِهِمْ فِی مَوْجٍ کَالْجِبَالِ وَ نَادَیٰ نُوحٌ ابْنَهُ وَ کَانَ فِی مَعْزِلٍ یَا بُنَیَّ ارْکَب مَّعَنَا وَ لَا تَکُن مَّعَ الْکَافِرِینَ)۴۲و کشتى، آنها را از میان امواجى همچون کوهها حرکت مى داد; (در این هنگام،) نوح فرزندش را که در گوشه اى بود صدا زد: «پسرم! همراه ما سوار شو، و با کافران مباش!»
(قَالَ سَآوِی إِلَیٰ جَبَلٍ یَعْصِمُنِی مِنَ الْمَاءِ ۚ قَالَ لَا عَاصِمَ الْیَوْمَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ إِلَّا مَن رَّحِمَ ۚ وَ حَالَ بَیْنَهُمَا الْمَوْجُ فَکَانَ مِنَ الْمُغْرَقِینَ)۴۳گفت: «بزودى به کوهى پناه مى برم که مرا از آب حفظ مى کند!» (نوح) گفت: «امروز هیچ نگهدارنده اى در برابر فرمان خدا نیست; مگر آن کس را که او رحم کند.» در این هنگام، موج در میان آن دو جدایى افکند; و او در زمره غرق شدگان قرارگرفت!
(وَ قِیلَ یَا أَرْضُ ابْلَعِی مَاءَکِ وَ یَا سَمَاءُ أَقْلِعِی وَ غِیضَ الْمَاءُ وَ قُضِیَ الْأَمْرُ وَ اسْتَوَتْ عَلَی الْجُودِیِّ ۖ وَ قِیلَ بُعْدًا لِّلْقَوْمِ الظَّالِمِینَ)۴۴و گفته شد: «اى زمین، آبت را فروبر! و اى آسمان، (از بارش) خوددارى کن!» و آب فرو نشستو کار پایان یافت و (کشتى) بر (دامنه کوه) جودى، پهلو گرفت; و (در این هنگام،) گفته شد: «دور باد گروه ستمکاران (از رحمت خدا!)»
(وَ نَادَیٰ نُوحٌ رَّبَّهُ فَقَالَ رَبِّ إِنَّ ابْنِی مِنْ أَهْلِی وَ إِنَّ وَعْدَکَ الْحَقُّ وَ أَنتَ أَحْکَمُ الْحَاکِمِینَ)۴۵نوح به پروردگارش عرض کرد:«پروردگارا! پسرم از خاندان من است; و وعده تو (در مورد نجات خاندانم) حقّ است; و تو بهترین حکم کنندگانى.»
