(قُل لَّا أَمْلِکُ لِنَفْسِی نَفْعًا وَ لَا ضَرًّا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ ۚ وَ لَوْ کُنتُ أَعْلَمُ الْغَیْبَ لَاسْتَکْثَرْتُ مِنَ الْخَیْرِ وَ مَا مَسَّنِیَ السُّوءُ ۚ إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِیرٌ وَ بَشِیرٌ لِّقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ)۱۸۸بگو: «من مالک هیچ سود و زیانى براى خویش نیستم، مگر آنچه را خدا بخواهد; (و از غیب و اسرار نهان نیز خبر ندارم، مگر آنچه خداوند اراده کند;) و اگر از غیب باخبر بودم،سود فراوانى براى خود فراهم مى کردم، و هیچ بدى(و زیانى)به من نمى رسید; من فقط بیم دهنده و بشارت دهنده ام براى گروهى که ایمان مى آورند. (و آماده پذیرش حقّند).»
(هُوَ الَّذِی خَلَقَکُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ وَ جَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا لِیَسْکُنَ إِلَیْهَا ۖ فَلَمَّا تَغَشَّاهَا حَمَلَتْ حَمْلًا خَفِیفًا فَمَرَّتْ بِهِ ۖ فَلَمَّا أَثْقَلَت دَّعَوَا اللَّهَ رَبَّهُمَا لَئِنْ آتَیْتَنَا صَالِحًا لَّنَکُونَنَّ مِنَ الشَّاکِرِینَ)۱۸۹اوست کسى که (همه) شما را از یک فرد آفرید; و همسرش را نیز از جنس او قرار داد، تا در کنار او بیاساید. سپس هنگامى که با او آمیزش کرد، حملى سبک برداشت، که با وجود آن، به کارهاى خود ادامه مى داد; و چون سنگین شد، هر دو از خدایى که پروردگارشان است خواستند: «اگر فرزند صالحى به ما دهى، به یقین از شاکران خواهیم بود.»
(فَلَمَّا آتَاهُمَا صَالِحًا جَعَلَا لَهُ شُرَکَاءَ فِیمَا آتَاهُمَا ۚ فَتَعَالَی اللَّهُ عَمَّا یُشْرِکُونَ)۱۹۰امّا هنگامى که خداوند فرزند صالحى به آنها
[پدران و مادران از نسل آدم
] داد، (موجودات دیگر را در این موهبت مؤثر دانستند; و) براى خدا، در این نعمت که به آنها بخشیده بود، همتایانى قائل شدند; خداوند برتر است از آنچه همتاى او قرار مى دهند.
(أَیُشْرِکُونَ مَا لَا یَخْلُقُ شَیْئًا وَ هُمْ یُخْلَقُونَ)۱۹۱آیا موجوداتى را همتاى او قرار مى دهند که چیزى را نمى آفرینند، و خودشان آفریده شده اند.
(وَ لَا یَسْتَطِیعُونَ لَهُمْ نَصْرًا وَ لَا أَنفُسَهُمْ یَنصُرُونَ)۱۹۲و (آن بت ها) نمى توانند آنان را یارى کنند، و نه خودشان را یارى مى دهند.
(وَ إِن تَدْعُوهُمْ إِلَی الْهُدَیٰ لَا یَتَّبِعُوکُمْ ۚ سَوَاءٌ عَلَیْکُمْ أَ دَعَوْتُمُوهُمْ أَمْ أَنتُمْ صَامِتُونَ)۱۹۳و اگر آنها را به سوى هدایت دعوت کنید، از شما پیروى نمى کنند; و براى شما یکسان است چه آنها را دعوت کنید و چه خاموش باشید؟!
(إِنَّ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ عِبَادٌ أَمْثَالُکُمْ ۖ فَادْعُوهُمْ فَلْیَسْتَجِیبُوا لَکُمْ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ)۱۹۴کسانى را که غیر از خدا مى خوانید (و پرستش مى کنید)، بندگانى همچون خود شما هستند; آنها را بخوانید، و اگر راست مى گویید باید به شما پاسخ دهند (و تقاضایتان را برآورند)!
(أَلَهُمْ أَرْجُلٌ یَمْشُونَ بِهَا ۖ أَمْ لَهُمْ أَیْدٍ یَبْطِشُونَ بِهَا ۖ أَمْ لَهُمْ أَعْیُنٌ یُبْصِرُونَ بِهَا ۖ أَمْ لَهُمْ آذَانٌ یَسْمَعُونَ بِهَا ۗ قُلِ ادْعُوا شُرَکَاءَکُمْ ثُمَّ کِیدُونِ فَلَا تُنظِرُونِ)۱۹۵آیا (آنها حداقل همانند خود شما) پاهایى دارند که با آن راه بروند؟! یا دستهایى دارند که با آن چیزى را بگیرند (و کارى انجام دهند)؟! یا چشمانى دارند که با آن ببینند؟! یا گوشهایى دارند که با آن بشنوند؟! (نه، هرگز، چنین نیست) بگو: «شریکانتان را (و بت هایى که همتاى خدا قرار داده اید، بر ضد من) بخوانید، و براى من توطئه کنید، و لحظه اى مهلتم ندهید (تا بدانید کارى از آنها ساخته نیست)!
