(وَ مَا عَلَی الَّذِینَ یَتَّقُونَ مِنْ حِسَابِهِم مِّن شَیْءٍ وَ لَٰکِن ذِکْرَیٰ لَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ )۶۹و (اگر) افراد با تقوا (براى ارشاد و اندرز با آنها بنشینند)، چیزى از حساب (و گناه) آنها بر ایشان نیست; ولى (باید تنها) براى یادآورى آنها باشد، شاید (بشنوند و) تقوا پیشه کنند.
(وَ ذَرِ الَّذِینَ اتَّخَذُوا دِینَهُمْ لَعِبًا وَ لَهْوًا وَ غَرَّتْهُمُ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا ۚ وَ ذَکِّرْ بِهِ أَن تُبْسَلَ نَفْسٌ بِمَا کَسَبَتْ لَیْسَ لَهَا مِن دُونِ اللَّهِ وَلِیٌّ وَ لَا شَفِیعٌ وَ إِن تَعْدِلْ کُلَّ عَدْلٍ لَّا یُؤْخَذْ مِنْهَا ۗ أُولَٰئِکَ الَّذِینَ أُبْسِلُوا بِمَا کَسَبُوا ۖ لَهُمْ شَرَابٌ مِّنْ حَمِیمٍ وَ عَذَابٌ أَلِیمٌ بِمَا کَانُوا یَکْفُرُونَ )۷۰و رها کن کسانى را که آیین (فطرى) خود را بازیچه و سرگرمى قرار دادند، و زندگى دنیا، آنها را مغرور ساخته; و با این (قرآن)، به آنها یادآورى کن، تا گرفتار (عواقب شوم) اعمال خود نشوند; (و در قیامت) جز خدا، نه یاورى دارند، و نه شفاعت کننده اى; و(چنین کسانى) هر گونه عوضى بپردازند، از آنها پذیرفته نخواهد شد. آنها کسانى هستند که به سبب اعمالى که انجام داده اند گرفتار شده اند; نوشابه اى از آب سوزان و عذاب دردناکى براى آنهاست; به سزاى این که کفر مىورزیدند (و آیات الهى را انکار مى کردند).
(قُلْ أَ نَدْعُو مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَا یَنفَعُنَا وَ لَا یَضُرُّنَا وَ نُرَدُّ عَلَیٰ أَعْقَابِنَا بَعْدَ إِذْ هَدَانَا اللَّهُ کَالَّذِی اسْتَهْوَتْهُ الشَّیَاطِینُ فِی الْأَرْضِ حَیْرَانَ لَهُ أَصْحَابٌ یَدْعُونَهُ إِلَی الْهُدَی ائْتِنَا ۗ قُلْ إِنَّ هُدَی اللَّهِ هُوَ الْهُدَیٰ ۖ وَ أُمِرْنَا لِنُسْلِمَ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ )۷۱بگو: «آیا غیر از خدا، چیزى را بخوانیم (و عبادت کنیم) که نه سودى به حال ما دارد، نه زیانى; و (به این ترتیب،) به عقب برگردیم بعد از آن که خداوند ما را هدایت کرده است؟! همانند کسى که براثر وسوسه هاى شیاطین، در روى زمین راه را گم کرده، و سرگردان مانده است; در حالى که یارانى دارد که او را به هدایت دعوت مى کنند (و مى گویند:) به سوى ما بیا!» بگو: «تنها هدایت خداوند، هدایت (واقعى) است; و ما دستور داریم که تسلیم پروردگار جهانیان باشیم.
(وَ أَنْ أَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَ اتَّقُوهُ ۚ وَ هُوَ الَّذِی إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ )۷۲و (نیز به ما فرمان داده شده به) این که: نماز را برپادارید; و از (نافرمانى) او بپرهیزید; و تنها اوست که به سویش محشور خواهید شد.»
(وَ هُوَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ بِالْحَقِّ ۖ وَ یَوْمَ یَقُولُ کُن فَیَکُونُ ۚ قَوْلُهُ الْحَقُّ ۚ وَ لَهُ الْمُلْکُ یَوْمَ یُنفَخُ فِی الصُّورِ ۚ عَالِمُ الْغَیْبِ وَ الشَّهَادَةِ ۚ وَ هُوَ الْحَکِیمُ الْخَبِیرُ )۷۳اوست آن کس که آسمانها و زمین را بحق آفرید; و آن روز که (به هر چیز) مى گوید: «موجود باش!» موجود مى شود; سخن او، حق است; و در آن روز که در «صور» دمیده مى شود، حاکمیت مخصوص اوست، از نهان و آشکار باخبر است، و اوست حکیم و آگاه.
