(هُنَالِکَ دَعَا زَکَرِیَّا رَبَّهُ ۖ قَالَ رَبِّ هَبْ لِی مِن لَّدُنکَ ذُرِّیَّةً طَیِّبَةً ۖ إِنَّکَ سَمِیعُ الدُّعَاءِ)۳۸آن جا بود که زکریا، (با مشاهده آن همه شایستگى در مریم،) پروردگار خویش را خواند و گفت: «پروردگارا! از سوى خود، فرزند پاکیزه اى (نیز)
به من عطا فرما، که تو دعا را مى شنوى.»
(فَنَادَتْهُ الْمَلَائِکَةُ وَ هُوَ قَائِمٌ یُصَلِّی فِی الْمِحْرَابِ أَنَّ اللَّهَ یُبَشِّرُکَ بِیَحْیَیٰ مُصَدِّقًا بِکَلِمَةٍ مِّنَ اللَّهِ وَ سَیِّدًا وَ حَصُورًا وَ نَبِیًّا مِّنَ الصَّالِحِینَ)۳۹و در حالى که او در محراب ایستاده، مشغول نیایش بود، فرشتگان او را صدا زدند که: «خدا تو را
به «یحیى» بشارت مى دهد;(کسى)که کلمه خدا
[مسیح] را تصدیق مى کند; و رهبر خواهد بود; و از هوسهاى سرکش برکنار، و پیامبرى از صالحان است.»
(قَالَ رَبِّ أَنَّیٰ یَکُونُ لِی غُلَامٌ وَ قَدْ بَلَغَنِیَ الْکِبَرُ وَ امْرَأَتِی عَاقِرٌ ۖ قَالَ کَذَٰلِکَ اللَّهُ یَفْعَلُ مَا یَشَاءُ)۴۰او گفت: «پروردگارا! چگونه ممکن است پسرى براى من باشد، در حالى که پیرى
به سراغ من آمده، و همسرم نازا است؟!» فرمود: «بدین گونه خداوند هر کارى را بخواهد انجام مى دهد.»
(قَالَ رَبِّ اجْعَل لِّی آیَةً ۖ قَالَ آیَتُکَ أَلَّا تُکَلِّمَ النَّاسَ ثَلَاثَةَ أَیَّامٍ إِلَّا رَمْزًا ۗ وَ اذْکُر رَّبَّکَ کَثِیرًا وَ سَبِّحْ بِالْعَشِیِّ وَ الْإِبْکَارِ)۴۱(زکریا) گفت: «پروردگارا! نشانه اى براى من قرار ده.» فرمود: «نشانه تو آن است که سه روز، جز
به اشاره و رمز، با مردم سخن نخواهى گفت. (و زبان تو، از کار مى افتد.) و پروردگار خود را (
به شکرانه این نعمت بزرگ،) بسیار یاد کن و
به هنگام صبح و شام، او را تسبیح بگو!»
(وَ إِذْ قَالَتِ الْمَلَائِکَةُ یَا مَرْیَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاکِ وَ طَهَّرَکِ وَ اصْطَفَاکِ عَلَیٰ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ)۴۲و (
به یاد آورید) هنگامى را که فرشتگان گفتند: «اى مریم! خدا تو را برگزیده و پاک ساخته; و بر تمام زنان جهان، برترى بخشیده است.
(یَا مَرْیَمُ اقْنُتِی لِرَبِّکِ وَ اسْجُدِی وَ ارْکَعِی مَعَ الرَّاکِعِینَ)۴۳اى مریم! (
به شکرانه این نعمت) براى پروردگار خود، خضوع کن و سجده
به جا آور; و با رکوع کنندگان، رکوع کن.»
(ذَٰلِکَ مِنْ أَنبَاءِ الْغَیْبِ نُوحِیهِ إِلَیْکَ ۚ وَ مَا کُنتَ لَدَیْهِمْ إِذْ یُلْقُونَ أَقْلَامَهُمْ أَیُّهُمْ یَکْفُلُ مَرْیَمَ وَ مَا کُنتَ لَدَیْهِمْ إِذْ یَخْتَصِمُونَ)۴۴(اى پیامبر!) این، از خبرهاى
غیبى است که
به تو وحى مى کنیم; و تو در آن هنگام که قلمهاى خود را (براى قرعه کشى
به آب) مى افکندند تا کدام یک کفالت و سرپرستى مریم را عهده دار شود، و (نیز)
به هنگامى که (علماى بنى اسرائیل، براى کسب افتخار سرپرستى او،) با هم کشمکش داشتند، حضور نداشتى.
(إِذْ قَالَتِ الْمَلَائِکَةُ یَا مَرْیَمُ إِنَّ اللَّهَ یُبَشِّرُکِ بِکَلِمَةٍ مِّنْهُ اسْمُهُ الْمَسِیحُ عِیسَی ابْنُ مَرْیَمَ وَجِیهًا فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ)۴۵(
به یاد آورید) هنگامى را که فرشتگان گفتند: «اى مریم! خداوند تو را
به کلمه اى
[وجود با عظمتى
] از سوى خود بشارت مى دهد که نامش «
مسیح، عیسى پسر مریم» است; در حالى که در دنیا و آخرت، آبرومند; و از مقرّبان (الهى) خواهد بود.
