سیّد (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سَیِّد (به فتح سین و تشدید یاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای رئيس و آقا است و جمع آن
سادات می‌باشد.
سَيِّد به معنى رئيس و آقا است.
راغب گويد:
به جماعت كثيره سواد گويند مثل عليكم بالسواد الاعظم. سيد آن است كه متولى سواد اعظم باشد مثل سيّد القوم و چون شرط متولى پاک نفس بودن است لذا به هر فاضل سيّد گفته شده است. نحو وَ
(سَيِّداً وَ حَصُوراً) (و رهبر خواهد بود؛ و از هوس‌هاى سركش بركنار.)
و چون سياست و تدبير
زوجه در دست زوج است لذا سيّد خوانده شده نحو
(وَ أَلْفَيا سَيِّدَها لَدَى الْبابِ) (و در اين هنگام، همسر آن زن را نزديک در يافتند.)
جمع سيّد در قرآن سادات آمده است.
(وَ قالُوا رَبَّنا إِنَّا أَطَعْنا سادَتَنا وَ كُبَراءَنا فَأَضَلُّونَا السَّبِيلَا) (و مى‌گويند: پروردگارا! ما از سران و بزرگان خود اطاعت كرديم و ما را گمراه ساختند.)
احتمال هست مراد از سادات پدران باشد و از كبراء اميران.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «سود»، ج۳، ص۳۵۰.
