گزارش خطا
برروی هر کلمه‌ای کلیک کنید، معنا و تفسیر آن را می‌بینید.
۞۞ (وَ قَالَ الَّذِینَ لَا یَرْجُونَ لِقَاءَنَا لَوْلَا أُنزِلَ عَلَیْنَا الْمَلَائِکَةُ أَوْ نَرَیٰ رَبَّنَا ۗ لَقَدِ اسْتَکْبَرُوا فِی أَنفُسِهِمْ وَ عَتَوْا عُتُوًّا کَبِیرًا )۲۱و کسانى که ایمان به لقاى ما (و روز رستاخیز)، ندارند گفتند: «چرا فرشتگان بر ما نازل نشدند و یا پروردگارمان را با چشم نمى بینیم؟!»آنها تکبّر ورزیدند و طغیان بزرگى کردند!
(یَوْمَ یَرَوْنَ الْمَلَائِکَةَ لَا بُشْرَیٰ یَوْمَئِذٍ لِّلْمُجْرِمِینَ وَ یَقُولُونَ حِجْرًا مَّحْجُورًا )۲۲(آنها فرشتگان را خواهند دید، امّا) روزى که فرشتگان را مى بینند، (در آن) روز هیچ بشارتى براى مجرمان نخواهد بود (بلکه روز مجازات و کیفر آنان است); و مى گویند: «ما را امان دهید، ما را معاف دارید.» (امّا سودى ندارد.)
(وَ قَدِمْنَا إِلَیٰ مَا عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْنَاهُ هَبَاءً مَّنثُورًا)۲۳و ما به سراغ اعمالى که انجام داده اند مى رویم، و همه را همچون غبارى پراکنده (در هوا) قرار مى دهیم.
(أَصْحَابُ الْجَنَّةِ یَوْمَئِذٍ خَیْرٌ مُّسْتَقَرًّا وَ أَحْسَنُ مَقِیلًا )۲۴بهشتیان در آن روز بهترین جایگاه و نیکوترین استراحتگاه را دارند.
(وَ یَوْمَ تَشَقَّقُ السَّمَاءُ بِالْغَمَامِ وَ نُزِّلَ الْمَلَائِکَةُ تَنزِیلًا )۲۵و (همان) روزى که آسمان با ابرها شکافته مى شود، و فرشتگان پى در پى نازل مى گردند.
(الْمُلْکُ یَوْمَئِذٍ الْحَقُّ لِلرَّحْمَٰنِ ۚ وَ کَانَ یَوْمًا عَلَی الْکَافِرِینَ عَسِیرًا )۲۶حکومت در آن روز از آنِ خداوند رحمان است; وآن روز، روز سختى براى کافران خواهد بود!
(وَ یَوْمَ یَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَیٰ یَدَیْهِ یَقُولُ یَا لَیْتَنِی اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِیلًا )۲۷روزى که ستمکار دستان خود را (از شدّت حسرت) به دندان مى گزد و مى گوید: «اى کاش با رسول (خدا) راهى برگزیده بودم!
(یَا وَیْلَتَیٰ لَیْتَنِی لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِیلًا )۲۸اى واى بر من، کاش فلان (شخص گمراه) را به دوستى انتخاب نکرده بودم!
(لَّقَدْ أَضَلَّنِی عَنِ الذِّکْرِ بَعْدَ إِذْ جَاءَنِی ۗ وَ کَانَ الشَّیْطَانُ لِلْإِنسَانِ خَذُولًا )۲۹او مرا از یادآورى (حق) گمراه ساخت بعد از آن که (یاد حق) به سراغ من آمده بود.» و شیطان همیشه انسان را تنها و بى یاور مى گذارد.
(وَ قَالَ الرَّسُولُ یَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هَٰذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا )۳۰و پیامبر عرضه داشت: «پروردگارا! قوم من قرآن را متروک ساختند».
(وَ کَذَٰلِکَ جَعَلْنَا لِکُلِّ نَبِیٍّ عَدُوًّا مِّنَ الْمُجْرِمِینَ ۗ وَ کَفَیٰ بِرَبِّکَ هَادِیًا وَ نَصِیرًا )۳۱(آرى،) این گونه براى هر پیامبرى دشمنى از مجرمان قرار دادیم; امّا همین بس که پروردگارت هادى و یاور (تو) باشد.
(وَ قَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لَوْلَا نُزِّلَ عَلَیْهِ الْقُرْآنُ جُمْلَةً وَاحِدَةً ۚ کَذَٰلِکَ لِنُثَبِّتَ بِهِ فُؤَادَکَ ۖ وَ رَتَّلْنَاهُ تَرْتِیلًا )۳۲و کافران گفتند: «چرا قرآن یکجا بر او نازل نشده است؟!» این (نزول تدریجى) براى این است که قلب تو را بوسیله آن محکم داریم، و (از این رو) آن را بتدریج بر تو خواندیم.
