• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

فلان (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


مقالات مرتبط: عناوین قاموس قرآن (جلد ۵).

فُلان (به ضم فاء) از واژگان قرآن کریم کنایه از يك نفر معيّن است. اين كلمه بيشتر از يكبار در قرآن مجيد نيامده است.


فُلان:
[۱] قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۲۰۴.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۴۵.    
[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۲۹۴.    
لفظ «فلان» کنایه است از يك نفر معيّن است.
ابن درید از ابن ابی‌حاتم نقل كرده: عرب از هر مذكّر با «فُلان» و از هر مؤنّث با «فُلانة» كنايه می‌آورد؛ اگر مراد بهائم باشد، الفلان و الفلانة، با الف و لام می‌گويند.
[۴] زبیدی، مرتضی، تاج العروس من جواهر القاموس، ج۱۸، ص۴۳۵.    
[۵] طبرسی، مجمع البیان، ج۷، ص۲۶۰.    
[۶] ابن درید، محمد، جمهرة اللغه، ج۲، ص۹۷۱.
[۷] ابن ابی‌حاتم، عبدالرحمن، تفسیر القرآن، ج، ص.
[۸] ابن فارس، احمد، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۴۴۷.    


(يا وَيْلَتى‌ لَيْتَنِي لَمْ أَتَّخِذْ فُلاناً خَلِيلًا)
[۹] فرقان/سوره۲۵، آیه۲۸.    
آیه راجع به قیامت است كه در آن انسان متوجّه می‌شود، رفيقش يا پيشوايش او را اضلال و بدبخت كرده گويد: «اى كاش فُلان‌كَس را براى خويش رفیق اخذ نمی‌كردم».

اين كلمه بيشتر از يكبار در قرآن مجید نيامده است.

۱. ↑ قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۲۰۴.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۴۵.    
۳. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۲۹۴.    
۴. ↑ زبیدی، مرتضی، تاج العروس من جواهر القاموس، ج۱۸، ص۴۳۵.    
۵. ↑ طبرسی، مجمع البیان، ج۷، ص۲۶۰.    
۶. ↑ ابن درید، محمد، جمهرة اللغه، ج۲، ص۹۷۱.
۷. ↑ ابن ابی‌حاتم، عبدالرحمن، تفسیر القرآن، ج، ص.
۸. ↑ ابن فارس، احمد، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۴۴۷.    
۹. ↑ فرقان/سوره۲۵، آیه۲۸.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "فلان"، ج۵، ص۲۰۴.    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان ادبی قرآن | واژه شناسی واژگان سوره فرقان
جعبه ابزار