فُلان (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

فُلان (به ضم فاء) از واژگان قرآن کریم کنایه از يک نفر معيّن است.
اين كلمه بيشتر از يک‌بار در قرآن مجيد نيامده است.

---

فُلان لفظ «فلان» کنایه است از يک نفر معيّن است.
ابن درید از ابن ابی‌حاتم نقل كرده: عرب از هر مذكّر با «فُلان» و از هر مؤنّث با «فُلانة» كنايه می‌آورد.
اگر مراد بهائم باشد، الفلان و الفلانة، با الف و لام می‌گويند.

---

به موردی از فُلان که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - فُلان (آیه ۲۸ سوره فرقان)

(يا وَيْلَتى‌ لَيْتَنِي لَمْ أَتَّخِذْ فُلاناً خَلِيلًا)
«اى كاش فُلان‌كَس را براى خويش رفیق اخذ نمی‌كردم.»
آیه راجع به قیامت است كه در آن انسان متوجّه می‌شود رفيقش يا پيشوايش او را اضلال و بدبخت كرده است.

---

اين كلمه بيشتر از يک‌بار در قرآن مجید نيامده است.

---