• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

فُلان (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: فُلان (قاموس قرآن (جلد ۵))
مقالات مرتبط: فُلاٰناً (لغات‌قرآن)، فُلان (مفردات‌نهج‌البلاغه)، فلان (مقالات مرتبط).


فُلان (به ضم فاء) از واژگان قرآن کریم کنایه از يك نفر معيّن است. اين كلمه بيشتر از يكبار در قرآن مجيد نيامده است.


فُلان:
[۱] قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۲۰۴.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۴۵.    
[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۲۹۴.    
لفظ «فلان» کنایه است از يك نفر معيّن است.
ابن درید از ابن ابی‌حاتم نقل كرده: عرب از هر مذكّر با «فُلان» و از هر مؤنّث با «فُلانة» كنايه می‌آورد؛ اگر مراد بهائم باشد، الفلان و الفلانة، با الف و لام می‌گويند.
[۴] زبیدی، مرتضی، تاج العروس من جواهر القاموس، ج۱۸، ص۴۳۵.    
[۵] طبرسی، مجمع البیان، ج۷، ص۲۶۰.    
[۶] ابن درید، محمد، جمهرة اللغه، ج۲، ص۹۷۱.
[۷] ابن ابی‌حاتم، عبدالرحمن، تفسیر القرآن، ج، ص.
[۸] ابن فارس، احمد، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۴۴۷.    


(يا وَيْلَتى‌ لَيْتَنِي لَمْ أَتَّخِذْ فُلاناً خَلِيلًا)
[۹] فرقان/سوره۲۵، آیه۲۸.    
آیه راجع به قیامت است كه در آن انسان متوجّه می‌شود، رفيقش يا پيشوايش او را اضلال و بدبخت كرده گويد: «اى كاش فُلان‌كَس را براى خويش رفیق اخذ نمی‌كردم».

اين كلمه بيشتر از يكبار در قرآن مجید نيامده است.

۱. ↑ قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۲۰۴.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۴۵.    
۳. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۲۹۴.    
۴. ↑ زبیدی، مرتضی، تاج العروس من جواهر القاموس، ج۱۸، ص۴۳۵.    
۵. ↑ طبرسی، مجمع البیان، ج۷، ص۲۶۰.    
۶. ↑ ابن درید، محمد، جمهرة اللغه، ج۲، ص۹۷۱.
۷. ↑ ابن ابی‌حاتم، عبدالرحمن، تفسیر القرآن، ج، ص.
۸. ↑ ابن فارس، احمد، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۴۴۷.    
۹. ↑ فرقان/سوره۲۵، آیه۲۸.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "فلان"، ج۵، ص۲۰۴.    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان ادبی قرآن | واژه شناسی واژگان سوره فرقان
جعبه ابزار