۞ (قُلْ کُونُوا حِجَارَةً أَوْ حَدِیدًا )۵۰بگو: «شما سنگ باشید یا آهن،
(أَوْ خَلْقًا مِّمَّا یَکْبُرُ فِی صُدُورِکُمْ ۚ فَسَیَقُولُونَ مَن یُعِیدُنَا ۖ قُلِ الَّذِی فَطَرَکُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ ۚ فَسَیُنْغِضُونَ إِلَیْکَ رُءُوسَهُمْ وَ یَقُولُونَ مَتَیٰ هُوَ ۖ قُلْ عَسَیٰ أَن یَکُونَ قَرِیبًا )۵۱یا هر مخلوقى که در نظر شما، بزرگ است، (باز خدا قادر است شما را به زندگى مجدّد بازگرداند)». آنها بزودى مى گویند: «چه کسى ما را باز مى گرداند؟!» بگو: «همان کسى که نخستین بار شما را آفرید.» آنان سر خود را (از روى تعجّب و انکار،) به سوى تو خم مى کنند و مى گویند: «در چه زمانى خواهد بود؟!» بگو: «شاید نزدیک باشد!
(یَوْمَ یَدْعُوکُمْ فَتَسْتَجِیبُونَ بِحَمْدِهِ وَ تَظُنُّونَ إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا قَلِیلًا)۵۲همان روز که شما را (از قبرهایتان) فرا مى خواند; شما هم اجابت مى کنید در حالى که حمد او را مى گویید; و مى پندارید تنها مدّت کوتاهى (در جهان برزخ) درنگ کرده اید.»
(وَ قُل لِّعِبَادِی یَقُولُوا الَّتِی هِیَ أَحْسَنُ ۚ إِنَّ الشَّیْطَانَ یَنزَغُ بَیْنَهُمْ ۚ إِنَّ الشَّیْطَانَ کَانَ لِلْإِنسَانِ عَدُوًّا مُّبِینًا )۵۳به، بندگانم بگو: «سخنى بگویند که بهترین (سخن) باشد.» چرا که شیطان (به وسیله سخنان ناروا) میان آنها فتنه و فساد مى کند; زیرا (همیشه) شیطان دشمن آشکارى براى انسان بوده است.
(رَّبُّکُمْ أَعْلَمُ بِکُمْ ۖ إِن یَشَأْ یَرْحَمْکُمْ أَوْ إِن یَشَأْ یُعَذِّبْکُمْ ۚ وَ مَا أَرْسَلْنَاکَ عَلَیْهِمْ وَکِیلًا)۵۴پروردگار شما، از (نیّات و اعمال) شما آگاهتر است; اگر بخواهد (و شایسته باشید)، شما را مشمول رحمت خود مى سازد; و اگر بخواهد، مجازات مى کند; و ما تو را بعنوان مأمور بر آنان نفرستاده ایم (که آنان را مجبور به ایمان کنى.)»
(وَ رَبُّکَ أَعْلَمُ بِمَن فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ ۗ وَ لَقَدْ فَضَّلْنَا بَعْضَ النَّبِیِّینَ عَلَیٰ بَعْضٍ ۖ وَ آتَیْنَا دَاوُودَ زَبُورًا)۵۵پروردگار تو، از (حال همه) کسانى که در آسمانهاو زمین هستند، آگاهتر است; و (اگر تو را بر دیگران برترى دادیم، به خاطر شایستگى توست;)ما بعضى از پیامبران را بر بعضى دیگر برترى دادیم; و به داود، «زبور» بخشیدیم.
(قُلِ ادْعُوا الَّذِینَ زَعَمْتُم مِّن دُونِهِ فَلَا یَمْلِکُونَ کَشْفَ الضُّرِّ عَنکُمْ وَ لَا تَحْوِیلًا)۵۶بگو: «کسانى را که غیر از او (معبود خود) مى پندارید، بخوانید! آنها نه مى توانند زیانى را از شما برطرف سازند، و نه هیچ تغییرى در آن ایجاد کنند.»
(أُولَٰئِکَ الَّذِینَ یَدْعُونَ یَبْتَغُونَ إِلَیٰ رَبِّهِمُ الْوَسِیلَةَ أَیُّهُمْ أَقْرَبُ وَ یَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَ یَخَافُونَ عَذَابَهُ ۚ إِنَّ عَذَابَ رَبِّکَ کَانَ مَحْذُورًا)۵۷کسانى را که آنان (به عنوان معبود) مى خوانند، خودشان وسیله اى (براى تقرّب) به پروردگارشان مى جویند، وسیله اى هر چه نزدیکتر; و به رحمت او امیدوارند; و از عذاب او مى ترسند; چرا که عذاب پروردگارت، همواره هراسناک است!
(وَ إِن مِّن قَرْیَةٍ إِلَّا نَحْنُ مُهْلِکُوهَا قَبْلَ یَوْمِ الْقِیَامَةِ أَوْ مُعَذِّبُوهَا عَذَابًا شَدِیدًا ۚ کَانَ ذَٰلِکَ فِی الْکِتَابِ مَسْطُورًا)۵۸هیچ شهر و آبادى نیست مگر این که آن را پیش از روز قیامت هلاک مى کنیم; یا (اگر گناهکارند،) به عذاب شدیدى گرفتارشان خواهیم ساخت; این، در کتاب (علم الهى) ثبت شده است.
