• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صفحه ۲۸۱ قرآن کریم سوره نحل

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.



(ثُمَّ إِنَّ رَبَّکَ لِلَّذِینَ عَمِلُوا السُّوءَ بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابُوا مِن بَعْدِ ذَٰلِکَ وَ أَصْلَحُوا إِنَّ رَبَّکَ مِن بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَّحِیمٌ)۱۱۹
امّا پروردگارت نسبت به آنها که از روى جهالت، کار بدى انجام داده اند، سپس توبه کرده و در مقام جبران و اصلاح برآمده اند، پروردگارت بعد از آن آمرزنده و مهربان است.


(إِنَّ إِبْرَاهِیمَ کَانَ أُمَّةً قَانِتًا لِّلَّهِ حَنِیفًا وَ لَمْ یَکُ مِنَ الْمُشْرِکِینَ)۱۲۰
ابراهیم (به تنهایى) امّتى بود مطیع فرمان خدا; خالى از هر گونه انحراف; و از مشرکان نبود;


(شَاکِرًا لِّأَنْعُمِهِ ۚ اجْتَبَاهُ وَ هَدَاهُ إِلَیٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ)۱۲۱
شکرگزار نعمتهاى او بود; خدا او را برگزید; و به راهى راست هدایت نمود.


(وَ آتَیْنَاهُ فِی الدُّنْیَا حَسَنَةً ۖ وَ إِنَّهُ فِی الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِینَ )۱۲۲
ما در دنیا به او پاداش نیکویى دادیم; و در آخرت از صالحان است.


(ثُمَّ أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ أَنِ اتَّبِعْ مِلَّةَ إِبْرَاهِیمَ حَنِیفًا ۖ وَ مَا کَانَ مِنَ الْمُشْرِکِینَ)۱۲۳
سپس به تو وحى فرستادیم که از آیین ابراهیم ـ که ایمانى خالص داشت و از مشرکان نبود ـ پیروى کن.


(إِنَّمَا جُعِلَ السَّبْتُ عَلَی الَّذِینَ اخْتَلَفُوا فِیهِ ۚ وَ إِنَّ رَبَّکَ لَیَحْکُمُ بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فِیمَا کَانُوا فِیهِ یَخْتَلِفُونَ)۱۲۴
(تحریمهاى) روز شنبه (براى یهود) یک مجازات بود،که در آن هم اختلاف کردند; و پروردگارت روز قیامت، در آنچه اختلاف داشتند، میان آنها داورى مى کند.


(ادْعُ إِلَیٰ سَبِیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ ۖ وَ جَادِلْهُم بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ ۚ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِیلِهِ ۖ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ )۱۲۵
با حکمت و اندرزِ نیکو، به راه پروردگارت دعوت نما; و با آنها به روشى که نیکوتر است، استدلال و مناظره کن. پروردگارت، از هر کسى بهتر مى داند چه کسى از راه او گمراه شده است; و او هدایت یافتگان را بهتر مى شناسد.


(وَ إِنْ عَاقَبْتُمْ فَعَاقِبُوا بِمِثْلِ مَا عُوقِبْتُم بِهِ ۖ وَ لَئِن صَبَرْتُمْ لَهُوَ خَیْرٌ لِّلصَّابِرِینَ)۱۲۶
و هر گاه خواستید مجازات کنید، تنها همان گونه که به شما تعدّى شده کیفر دهید; و اگر شکیبایى کنید، این کار براى شکیبایان بهتر است.


(وَ اصْبِرْ وَ مَا صَبْرُکَ إِلَّا بِاللَّهِ ۚ وَ لَا تَحْزَنْ عَلَیْهِمْ وَ لَا تَکُ فِی ضَیْقٍ مِّمَّا یَمْکُرُونَ)۱۲۷
شکیبایى کن، و شکیبایى تو فقط براى خدا (و به توفیق خدا) باشد; و بخاطر (کارهاى) آنها، اندوهگین و (دلسرد) مشو; و از توطئه هاى آنها، در تنگناقرار مگیر.


(إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذِینَ اتَّقَوا وَ الَّذِینَ هُم مُّحْسِنُونَ)۱۲۸
زیرا خداوند با کسانى است که تقوا پیشه کرده اند، و کسانى که نیکوکارند.




جعبه ابزار