(ثُمَّ إِنَّ رَبَّکَ لِلَّذِینَ عَمِلُوا السُّوءَ بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابُوا مِن بَعْدِ ذَٰلِکَ وَ أَصْلَحُوا إِنَّ رَبَّکَ مِن بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَّحِیمٌ)۱۱۹امّا پروردگارت نسبت به آنها که از روى جهالت، کار بدى انجام داده اند، سپس توبه کرده و در مقام جبران و اصلاح برآمده اند، پروردگارت بعد از آن آمرزنده و مهربان است.
(إِنَّ إِبْرَاهِیمَ کَانَ أُمَّةً قَانِتًا لِّلَّهِ حَنِیفًا وَ لَمْ یَکُ مِنَ الْمُشْرِکِینَ)۱۲۰ابراهیم (به تنهایى) امّتى بود مطیع فرمان خدا; خالى از هر گونه انحراف; و از مشرکان نبود;
(شَاکِرًا لِّأَنْعُمِهِ ۚ اجْتَبَاهُ وَ هَدَاهُ إِلَیٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ)۱۲۱شکرگزار نعمتهاى او بود; خدا او را برگزید; و به راهى راست هدایت نمود.
(وَ آتَیْنَاهُ فِی الدُّنْیَا حَسَنَةً ۖ وَ إِنَّهُ فِی الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِینَ )۱۲۲ما در دنیا به او پاداش نیکویى دادیم; و در آخرت از صالحان است.
(ثُمَّ أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ أَنِ اتَّبِعْ مِلَّةَ إِبْرَاهِیمَ حَنِیفًا ۖ وَ مَا کَانَ مِنَ الْمُشْرِکِینَ)۱۲۳سپس به تو وحى فرستادیم که از آیین ابراهیم ـ که ایمانى خالص داشت و از مشرکان نبود ـ پیروى کن.
(إِنَّمَا جُعِلَ السَّبْتُ عَلَی الَّذِینَ اخْتَلَفُوا فِیهِ ۚ وَ إِنَّ رَبَّکَ لَیَحْکُمُ بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فِیمَا کَانُوا فِیهِ یَخْتَلِفُونَ)۱۲۴(تحریمهاى) روز شنبه (براى یهود) یک مجازات بود،که در آن هم اختلاف کردند; و پروردگارت روز قیامت، در آنچه اختلاف داشتند، میان آنها داورى مى کند.
(ادْعُ إِلَیٰ سَبِیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ ۖ وَ جَادِلْهُم بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ ۚ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِیلِهِ ۖ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ )۱۲۵با حکمت و اندرزِ نیکو، به راه پروردگارت دعوت نما; و با آنها به روشى که نیکوتر است، استدلال و مناظره کن. پروردگارت، از هر کسى بهتر مى داند چه کسى از راه او گمراه شده است; و او هدایت یافتگان را بهتر مى شناسد.
(وَ إِنْ عَاقَبْتُمْ فَعَاقِبُوا بِمِثْلِ مَا عُوقِبْتُم بِهِ ۖ وَ لَئِن صَبَرْتُمْ لَهُوَ خَیْرٌ لِّلصَّابِرِینَ)۱۲۶و هر گاه خواستید مجازات کنید، تنها همان گونه که به شما تعدّى شده کیفر دهید; و اگر شکیبایى کنید، این کار براى شکیبایان بهتر است.
(وَ اصْبِرْ وَ مَا صَبْرُکَ إِلَّا بِاللَّهِ ۚ وَ لَا تَحْزَنْ عَلَیْهِمْ وَ لَا تَکُ فِی ضَیْقٍ مِّمَّا یَمْکُرُونَ)۱۲۷شکیبایى کن، و شکیبایى تو فقط براى خدا (و به توفیق خدا) باشد; و بخاطر (کارهاى) آنها، اندوهگین و (دلسرد) مشو; و از توطئه هاى آنها، در تنگناقرار مگیر.
(إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذِینَ اتَّقَوا وَ الَّذِینَ هُم مُّحْسِنُونَ)۱۲۸زیرا خداوند با کسانى است که تقوا پیشه کرده اند، و کسانى که نیکوکارند.
