• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ملت (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





مِلَّت (به کسر میم و فتح لام مشدد) از واژگان قرآن کریم به معنای دین و شریعت است.



مِلَّة به معنای دین و شریعت است.
اصل آن از «امللت الكتاب» است و دين را بدان جهت ملّت گويند كه از جانب خدا املا شده است.


(فَاتَّبِعُوا مِلَّةَ إِبْراهِيمَ حَنِيفاً) (بگو: «خدا راست گفته و اينها در آيين پاک ابراهيم نبوده است.) در مفردات می‌گويد: «ملت مانند دين است و آن نام شريعتى است كه خدا بر زبان انبیاء براى مردم فرستاده است. فرق دين با ملّت آن است كه ملّت فقط بر پیامبر نسبت داده می‌شود نه به آحاد امّت، گفته نمی‌شود ملّت خدا، امّت زيد ولى گويند دين خدا و دين زيد». خلاصه دين به خدا و پيامبر و شخص نسبت داده می‌شود امّا ملّت فقط به رهبر و آورنده دين اضافه می‌شود.
ولى در قرآن مجيد گاهى به قوم و نحو آن اضافه شده است. مثل قول یوسف عليه السّلام‌ (إِنِّي تَرَكْتُ‌ مِلَّةَ قَوْمٍ لا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ‌ ... ) (زيرا من آيين قومى را كه به خدا ايمان ندارند، و به سراى ديگر كافرند، ترک گفتم)
(وَ اتَّبَعْتُ‌ مِلَّةَ آبائِي إِبْراهِيمَ وَ إِسْحاقَ وَ يَعْقُوبَ ...) (و من از آيين پدرانم ابراهیم و اسحاق و یعقوب پيروى كردم.)
((آیه):الْمِلَّةِ الْآخِرَةِ إِنْ هذا إِلَّا اخْتِلاقٌ‌) «ما اين سخن را در دين اخير نشنيده‌ايم اين جز دروغ نيست.»

و نيز به طريقه بت‌پرستان اطلاق شده است. مثل‌(قَدِ افْتَرَيْنا عَلَى اللَّهِ كَذِباً إِنْ عُدْنا فِي‌ مِلَّتِكُمْ‌ ) (اگر ما به آيين شما بازگرديم، بعد از آن‌كه خدا ما را از آن نجات بخشيده، به خدا دروغ بسته‌ايم) و ايضا و نيز در و


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۲۸۹.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، مفردات، دار القلم، ص۷۷۳.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-حسینی، ج۵، ص۴۷۴.    
۴. آل عمران/سوره۳، آیه۹۵.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ج۱، ص۶۲.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیرالمیزان، ج۳، ص۳۴۵.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیرالمیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۳، ص۵۳۹.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۳۴۵.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۴، ص۱۶۸.    
۱۰. راغب اصفهانی، حسین، مفردات، دار القلم، ص۷۷۳.    
۱۱. یوسف/سوره۱۲، آیه۳۷.    
۱۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ج۱، ص۲۳۹.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیرالمیزان، ج۱۱، ص۱۷۲.    
۱۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیرالمیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۱، ص۲۳۵.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۴۰۲.    
۱۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۲۱۸.    
۱۷. یوسف/سوره۱۲، آیه۳۸.    
۱۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ج۱، ص۲۴۰.    
۱۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیرالمیزان،، ج۱۱، ص۱۷۳.    
۲۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیرالمیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۱، ص۲۳۵.    
۲۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۴۰۲.    
۲۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۲۱۸.    
۲۳. ص/سوره۳۸، آیه۷.    
۲۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیرالمیزان، ج۱۷، ص۱۸۳.    
۲۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیرالمیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۲۷۹.    
۲۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۳۴۵.    
۲۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۷۴.    
۲۸. اعراف/سوره۷، آیه۸۹.    
۲۹. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ج۱، ص۱۶۲.    
۳۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیرالمیزان، ج۸، ص۱۹۰.    
۳۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیرالمیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۸، ص۲۴۰.    
۳۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۳۰۶.    
۳۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۹، ص۱۷۸.    
۳۴. اعراف/سوره۷، آیه۸۸.    
۳۵. ابراهیم/سوره۱۴، آیه۱۳.    
۳۶. کهف/سوره۱۸، آیه۲۰.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، بر گرفته از مقاله «ملل»، ج۶، ص۲۸۹.    






جعبه ابزار