(وَ إِذْ قَالَتْ أُمَّةٌ مِّنْهُمْ لِمَ تَعِظُونَ قَوْمًا ۙ اللَّهُ مُهْلِکُهُمْ أَوْ مُعَذِّبُهُمْ عَذَابًا شَدِیدًا ۖ قَالُوا مَعْذِرَةً إِلَیٰ رَبِّکُمْ وَ لَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ)۱۶۴و (به یاد آر) هنگامى را که گروهى از آنها گفتند: «چرا گروهى (گنهکار) را که خداوند هلاکشان خواهد کرد، یا به عذاب شدیدى گرفتار خواهد ساخت، اندرز مى دهید؟!» گفتند: «این اندرزها، براى اعتذار (و انجام وظیفه) در پیشگاه پروردگار شماست; (بعلاوه) شاید آنها(بپذیرند، و) تقوا پیشه کنند.»
(فَلَمَّا نَسُوا مَا ذُکِّرُوا بِهِ أَنجَیْنَا الَّذِینَ یَنْهَوْنَ عَنِ السُّوءِ وَ أَخَذْنَا الَّذِینَ ظَلَمُوا بِعَذَابٍ بَئِیسٍ بِمَا کَانُوا یَفْسُقُونَ)۱۶۵امّا هنگامى که تذکّراتى را که به آنها داده شده بود فراموش کردند، (و لحظه عذاب فرا رسید;) نهى کنندگان از بدى را رهایى بخشیدیم; و کسانى را که ستم کردند، بخاطر نافرمانیشان به عذاب شدیدى گرفتار ساختیم.
(فَلَمَّا عَتَوْا عَن مَّا نُهُوا عَنْهُ قُلْنَا لَهُمْ کُونُوا قِرَدَةً خَاسِئِینَ)۱۶۶(آرى،) هنگامى که در برابر آنچه از آن نهى شده بودند سرپیچى کردند، به آنها گفتیم: «به شکل میمون هایى طرد شده در آیید!»
(وَ إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکَ لَیَبْعَثَنَّ عَلَیْهِمْ إِلَیٰ یَوْمِ الْقِیَامَةِ مَن یَسُومُهُمْ سُوءَ الْعَذَابِ ۗ إِنَّ رَبَّکَ لَسَرِیعُ الْعِقَابِ ۖ وَ إِنَّهُ لَغَفُورٌ رَّحِیمٌ)۱۶۷و (نیز به خاطر بیاور) هنگامى را که پروردگارت اعلام کرد: تا روز قیامت، کسى را بر آنها مسلّط خواهد ساخت که همواره آنها را در عذاب سختى قرار دهد; زیرا پروردگارت مجازاتش سریع، و (در عین حال، نسبت به توبه کنندگان) آمرزنده و مهربان است.
(وَ قَطَّعْنَاهُمْ فِی الْأَرْضِ أُمَمًا ۖ مِّنْهُمُ الصَّالِحُونَ وَ مِنْهُمْ دُونَ ذَٰلِکَ ۖ وَ بَلَوْنَاهُم بِالْحَسَنَاتِ وَ السَّیِّئَاتِ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ)۱۶۸و آنها را در زمین بصورت گروههایى، پراکنده ساختیم; گروهى از آنها صالح، و گروهى ناصالحند. و آنها را با نیکى ها و بدى ها آزمودیم، شاید بازگردند.
(فَخَلَفَ مِن بَعْدِهِمْ خَلْفٌ وَرِثُوا الْکِتَابَ یَأْخُذُونَ عَرَضَ هَٰذَا الْأَدْنَیٰ وَ یَقُولُونَ سَیُغْفَرُ لَنَا وَ إِن یَأْتِهِمْ عَرَضٌ مِّثْلُهُ یَأْخُذُوهُ ۚ أَ لَمْ یُؤْخَذْ عَلَیْهِم مِّیثَاقُ الْکِتَابِ أَن لَّا یَقُولُوا عَلَی اللَّهِ إِلَّا الْحَقَّ وَ دَرَسُوا مَا فِیهِ ۗ وَ الدَّارُ الْآخِرَةُ خَیْرٌ لِّلَّذِینَ یَتَّقُونَ ۗ أَ فَلَا تَعْقِلُونَ)۱۶۹پس از آنها، فرزندانى (ناصالح) جاى آنها را گرفتند که وارث کتاب (تورات) شدند; (امّا با این حال،) متاع زودگذر این دنیاى پست را گرفته، (براطاعت فرمان خدا ترجیح مى دهند) و مى گویند: «(اگر ما گنهکاریم توبه مى کنیم) و بزودى بخشیده خواهیم شد.»امّا اگر متاع دیگرى همانند آن به دستشان بیفتد، آن را(نیز) مى گیرند، آیا در کتاب آسمانى از آنها پیمان گرفته نشده که بر خدا (دروغ نبندند، و) جز حق نگویند، و آنها آنچه را در آن (کتاب آسمانى) است آموخته اند؟! و سراى آخرت براى پرهیزگاران بهتر است، آیا نمى اندیشید؟!
(وَ الَّذِینَ یُمَسِّکُونَ بِالْکِتَابِ وَ أَقَامُوا الصَّلَاةَ إِنَّا لَا نُضِیعُ أَجْرَ الْمُصْلِحِینَ)۱۷۰و آنها که به کتاب (خدا) تمسّک جویند، و نماز را برپا دارند، (پاداش بزرگى خواهند داشت; زیرا) ما پاداش مصلحان را ضایع نخواهیم کرد.
