• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صفحه ۳۷۲ قرآن کریم سوره شعراء

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.



(قَالَ وَ مَا عِلْمِی بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ )۱۱۲
(نوح) گفت: «من چه مى دانم آنها چه کارى انجام مى داده اند!


(إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَیٰ رَبِّی ۖ لَوْ تَشْعُرُونَ )۱۱۳
حساب آنها تنها با پروردگار من است اگر شما مى فهمیدید.


(وَ مَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِینَ )۱۱۴
و من هرگز مؤمنان را طرد نخواهم کرد.


(إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِیرٌ مُّبِینٌ )۱۱۵
من تنها بیم دهنده اى آشکارم.»


(قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ یَا نُوحُ لَتَکُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِینَ )۱۱۶
گفتند: «اى نوح! اگر (از ادعاهاى خود) دست برندارى، سنگسار خواهى شد.»


(قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِی کَذَّبُونِ )۱۱۷
گفت: «پروردگارا! قوم من، مرا تکذیب کردند.


(فَافْتَحْ بَیْنِی وَ بَیْنَهُمْ فَتْحًا وَ نَجِّنِی وَ مَن مَّعِیَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ )۱۱۸
اکنون میان من و آنها جدایى بیفکن; و مرا و مؤمنانى را که با من هستند رهایى بخش.»


(فَأَنجَیْنَاهُ وَ مَن مَّعَهُ فِی الْفُلْکِ الْمَشْحُونِ )۱۱۹
ما، او و کسانى را که با او بودند، در آن کِشتى که پُر (از انسان و انواع حیوانات) بود، رهایى بخشیدیم.


(ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِینَ )۱۲۰
سپس باقى ماندگان را غرق کردیم.


(إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَةً ۖ وَ مَا کَانَ أَکْثَرُهُم مُّؤْمِنِینَ )۱۲۱
در این ماجرا نشانه روشنى بود; امّا بیشتر آنان مؤمن نبودند.


(وَ إِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ )۱۲۲
و پروردگار تو توانا و مهربان است.


(کَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِینَ )۱۲۳
قوم عاد (نیز) پیامبران را تکذیب کردند،


(إِذْ قَالَ لَهُم أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ )۱۲۴
هنگامى که برادرشان هود به آنان گفت: «آیا تقوا پیشه نمى کنید؟!


(إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ )۱۲۵
به یقین من براى شما پیامبرى امین هستم.


(فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُونِ )۱۲۶
پس تقواى الهى پیشه کنید و مرا اطاعت نمایید.


(وَ مَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَیٰ رَبِّ الْعَالَمِینَ )۱۲۷
من در برابر این دعوت، هیچ پاداشى از شما نمى طلبم; پاداش من تنها بر پروردگار جهانیان است.


(أَتَبْنُونَ بِکُلِّ رِیعٍ آیَةً تَعْبَثُونَ )۱۲۸
آیا شما بر هر مکان مرتفعى نشانه اى از روى هوا و هوس مى سازید؟!


(وَ تَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّکُمْ تَخْلُدُونَ )۱۲۹
و قصرهاى محکم (و قلعه هاى زیبا) بنا مى کنید به امید اینکه (در دنیا) جاودانه بمانید؟!


(وَ إِذَا بَطَشْتُم بَطَشْتُمْ جَبَّارِینَ )۱۳۰
و هنگامى که کسى را مجازات مى کنید همچون جبّاران کیفر مى دهید!


(فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُونِ )۱۳۱
پس تقواى الهى پیشه کنید و مرا اطاعت نمایید.


(وَ اتَّقُوا الَّذِی أَمَدَّکُم بِمَا تَعْلَمُونَ )۱۳۲
و از (نافرمانى) خدایى بپرهیزید که شما را به نعمتهایى که مى دانید یارى کرده;


(أَمَدَّکُم بِأَنْعَامٍ وَ بَنِینَ )۱۳۳
شما را به چهارپایان و نیز پسران (برومند) امداد فرموده;


(وَ جَنَّاتٍ وَ عُیُونٍ )۱۳۴
و (همچنین) به باغها و چشمه ها


(إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکُمْ عَذَابَ یَوْمٍ عَظِیمٍ )۱۳۵
(اگر کفران کنید،) من بر شما از عذاب روزى بزرگ مى ترسم!»


(قَالُوا سَوَاءٌ عَلَیْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَکُن مِّنَ الْوَاعِظِینَ )۱۳۶
(قوم عاد) گفتند: «براى ما تفاوت نمى کند، چه ما را اندرز دهى یا ندهى; (ما به تو ایمان نمى آوریم).




جعبه ابزار