• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صفحه ۵۹۷ قرآن کریم سوره تین و علق

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


صفحه قبل .......... صفحه ۵۹۷ .......... صفحه بعد



(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ)
به‌نام خداوند بخشنده مهربان

(وَ التِّینِ وَ الزَّیْتُونِ) ﴿۱﴾
سوگند به انجير و زيتون [يا: سوگند به سرزمين شام و بيت المقدس‌] ،

(وَ طُورِ سِینِینَ) ﴿۲﴾
و سوگند به «طور سينا»،

(وَ هَذَا الْبَلَدِ الْأَمِینِ) ﴿۳﴾
و سوگند به اين شهر امن (مكّه)،

(لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِیمٍ) ﴿۴﴾
كه ما انسان را در بهترين صورت و نظام آفريديم،

(ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِینَ) ﴿۵﴾
سپس او را به پايين‌ترين مرحله بازگردانديم،

(إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ) ﴿۶﴾
مگر كسانى كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام داده‌اند كه براى آنها پاداشى تمام نشدنى است!

(فَمَا یُکَذِّبُکَ بَعْدُ بِالدِّینِ) ﴿۷﴾
پس اى انسان چه چيز سبب مى‌شود كه بعد از اين دلايل روشن روز جزا را انكار كنى؟!

(أَ لَیْسَ اللَّهُ بِأَحْکَمِ الْحَاکِمِینَ) ﴿۸﴾
آيا خداوند بهترين حاكمان نيست؟!


(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ)
به‌نام خداوند بخشنده مهربان

(اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ) ﴿۱﴾
بخوان به نام پروردگارت كه جهان را آفريد،

(خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ) ﴿۲﴾
و انسان را از خون بسته‌اى خلق كرد.

(اقْرَأْ وَ رَبُّکَ الْأَکْرَمُ) ﴿۳﴾
بخوان كه پروردگارت از همه والاتر است،

(الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ) ﴿۴﴾
همان كسى كه به وسيله قلم تعليم نمود،

(عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ) ﴿۵﴾
و به انسان آنچه را نمى‌دانست آموخت.

(کَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَیَطْغَی) ﴿۶﴾
چنين نيست كه شما مى‌پنداريد به يقين انسان طغيان مى‌كند،

(أَن رَّآهُ اسْتَغْنَی) ﴿۷﴾
از اين‌كه خود را بى‌نياز ببيند.

(إِنَّ إِلَی رَبِّکَ الرُّجْعَی) ﴿۸﴾
و به يقين بازگشت همه به سوى پروردگار توست.

(أَ رَأَیْتَ الَّذِی یَنْهَی) ﴿۹﴾
به من خبر ده كسى كه نهى مى‌كند،

(عَبْدًا إِذَا صَلَّی) ﴿۱۰﴾
بنده‌اى را هنگامى كه نماز مى‌خواند آيا مستحق عذاب الهى نيست

(أَ رَأَیْتَ إِن کَانَ عَلَی الْهُدَی) ﴿۱۱﴾
به من خبر ده اگر اين بنده بر طريق هدايت باشد،

(أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَی) ﴿۱۲﴾
يا مردم را به تقوا فرمان دهد (آيا نهى كردن او سزاوار است)؟!

(أَ رَأَیْتَ إِن کَذَّبَ وَ تَوَلَّی) ﴿۱۳﴾
به من خبر ده اگر اين طغيانگر حق را انكار كند و از آن روى گردان شود (آيا مستحق مجازات الهى نيست)؟!

(أَ لَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَرَی) ﴿۱۴﴾
آيا او ندانست كه خداوند همه اعمالش را مى‌بيند؟!

(کَلَّا لَئِن لَّمْ يَنتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِیَةِ) ﴿۱۵﴾
چنان نيست (كه او مى‌پندارد)، اگر دست از كار خود برندارد، ناصيه‌اش [موى پيش سرش‌] را گرفته، و به سوى عذاب مى‌كشانيم.

(نَاصِیَةٍ کَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ) ﴿۱۶﴾
همان ناصيه دروغگوى خطاكار را!

(فَلْیَدْعُ نَادِیَه) ﴿۱۷﴾
سپس يارانش را صدا زند (تا ياريش كنند).

(سَنَدْعُ الزَّبَانِیَةَ) ﴿۱۸﴾
ما هم بزودى مأموران دوزخ را صدا مى‌زنيم (تا او را به دوزخ افكنند)!

(کَلَّا لَا تُطِعْهُ وَ اسْجُدْ وَ اقْتَرِبْ) ﴿۱۹﴾
چنين نيست كه او مى‌پندارد او را اطاعت مكن، و سجده‌ نما و به قرب خداوند درآى!

صفحه قبل .......... صفحه ۵۹۷ .......... صفحه بعد
جعبه ابزار