گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(یَاأَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا نُودِیَ لِلصَّلَاةِ مِن یَوْمِ الْجُمُعَةِ فَاسْعَوْا إِلَیٰ ذِکْرِ اللَّهِ وَ ذَرُوا الْبَیْعَ ۚ ذَٰلِکُمْ خَیْرٌ لَّکُمْ إِن کُنتُمْ تَعْلَمُونَ)۹اى کسانى که ایمان آورده اید! هنگامى که براى نماز روز جمعه اذان گفته شود، به سوى ذکر خدا (و نماز) بشتابید و خرید و فروش را رها کنیدکه این براى شما بهتر است اگر مى دانستید!
(فَإِذَا قُضِیَتِ الصَّلَاةُ فَانتَشِرُوا فِی الْأَرْضِ وَ ابْتَغُوا مِن فَضْلِ اللَّهِ وَ اذْکُرُوا اللَّهَ کَثِیرًا لَّعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ)۱۰و هنگامى که نماز پایان گرفت (مى توانید) در زمین پراکنده شوید (و به سراغ کسب و کار رفته) و از فضل خدا بطلبید، و خدا را بسیار یاد کنید تا رستگار شوید.
(وَ إِذَا رَأَوْا تِجَارَةً أَوْ لَهْوًا انفَضُّوا إِلَیْهَا وَ تَرَکُوکَ قَائِمًا ۚ قُلْ مَا عِندَ اللَّهِ خَیْرٌ مِّنَ اللَّهْوِ وَ مِنَ التِّجَارَةِ ۚ وَ اللَّهُ خَیْرُ الرَّازِقِینَ)۱۱هنگامى که آنها تجارت یا سرگرمى و لهوى را ببینند پراکنده مى شوند و به سوى آن مى روند و تو را ایستاده به حال خود رها مى کنند; بگو: «آنچه نزد خداست بهتر از لهو و تجارت است، و خداوند بهترین روزى دهندگان است.»
(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ)به‌نام خداوند بخشنده مهربان
(إِذَا جَاءَکَ الْمُنَافِقُونَ قَالُوا نَشْهَدُ إِنَّکَ لَرَسُولُ اللَّهِ ۗ وَ اللَّهُ یَعْلَمُ إِنَّکَ لَرَسُولُهُ وَ اللَّهُ یَشْهَدُ إِنَّ الْمُنَافِقِینَ لَکَاذِبُونَ)۱•بنام خداوند بخشنده مهربان• هنگامى که منافقان نزد تو آیند مى گویند: «ما شهادت مى دهیم که به یقین تو پیامبر خدا هستى!» خداوند مى داند که تو پیامبر او هستى، ولى خداوند شهادت مى دهد که منافقان دروغگو هستند (زیرا به گفته خود ایمان ندارند).
(اتَّخَذُوا أَیْمَانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَن سَبِیلِ اللَّهِ ۚ إِنَّهُمْ سَاءَ مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ)۲آنها سوگندهایشان را پوششى قرار دادند تا (مردم را) از راه خدا باز دارند، و چه بد است آنچه انجام مى دادند.
(ذَٰلِکَ بِأَنَّهُمْ آمَنُوا ثُمَّ کَفَرُوا فَطُبِعَ عَلَیٰ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا یَفْقَهُونَ)۳این بخاطر آن است که (نخست) ایمان آوردند سپس کافر شدند; از این رو بر دلهاى آنان مُهرنهاده شده،و(حقیقت را) درک نمى کنند.
(وَ إِذَا رَأَیْتَهُمْ تُعْجِبُکَ أَجْسَامُهُمْ ۖ وَ إِن یَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ ۖ کَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُّسَنَّدَةٌ ۖ یَحْسَبُونَ کُلَّ صَیْحَةٍ عَلَیْهِمْ ۚ هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ ۚ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ ۖ أَنَّیٰ یُؤْفَکُونَ)۴هنگامى که آنها را مى بینى، ظاهر (آراسته) آنان تو را درشگفتى فرو مى برد; و اگر سخن بگویند، به سخنانشان گوش فرا مى دهى; امّا گویى چوبهاى خشکى هستند که به دیوار تکیه داده شده است! هر فریادى (از هر جا) بلند شود بر ضد خود مى پندارند; آنها دشمنان واقعى (تو) هستند، از آنان برحذرباش! خدا آنها را بکشد، چگونه (از حق) منحرف مى شوند؟!
