• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صفحه ۵۲۸ قرآن کریم سوره نجم و قمر

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.



(وَ أَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وََالْأُنثَیٰ)۴۵
و اوست که دو زوج نر و ماده را آفرید،



(مِن نُّطْفَةٍ إِذَا تُمْنَیٰ)۴۶
از نطفه ناچیزى در آن هنگام که (در رحم) ریخته مى شود،



(وَ أَنَّ عَلَیْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْرَیٰ)۴۷
و این که بر خداست ایجاد عالَم دیگر (تا عدالت اجرا گردد)،



(وَ أَنَّهُ هُوَ أَغْنَیٰ وَ أَقْنَیٰ)۴۸
و این که اوست که بى نیاز کرد و سرمایه باقى بخشید،



(وَ أَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرَیٰ)۴۹
و این که اوست پروردگار ستاره (بزرگ و درخشنده) «شعرى»!



(وَ أَنَّهُ أَهْلَکَ عَادًا الْأُولَیٰ)۵۰
(و آیا به انسان نرسیده است که در کتب انبیاى پیشین آمده) اینکه خداوند قوم «عاد نخستین» را (به کیفر اعمالشان) هلاک کرد؟



(وَ ثَمُودَ فَمَا أَبْقَیٰ)۵۱
و همچنین قوم «ثمود» را، و کسى از آنان را باقى نگذارد!



(وَ قَوْمَ نُوحٍ مِّن قَبْلُ ۖ إِنَّهُمْ کَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَ أَطْغَیٰ)۵۲
و نیز قوم نوح را پیش از آنها، چرا که آنان از همه ظالم تر و طغیانگرتر بودند!



(وَالْمُؤْتَفِکَةَ أَهْوَیٰ)۵۳
و نیز شهرهاى زیر و رو شده (قوم لوط) را فرو کوبید،



(فَغَشَّاهَا مَاغَشَّیٰ)۵۴
سپس آنها را با عذاب سنگین پوشانید!



(فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکَ تَتَمَارَیٰ)۵۵
(بگو:) در کدام یک از نعمتهاى پروردگارت مى توانى تردید کنى؟!



(هَٰذَا نَذِیرٌ مِّنَ النُّذُرِ الْأُولَیٰ)۵۶
این (پیامبر) بیم دهنده اى از (زمره) بیم دهندگان پیشین است.



(أَزِفَتِ الْآزِفَةُ)۵۷
آنچه باید نزدیک شود، نزدیک شده است (و قیامت فرا مى رسد)،



(لَیْسَ لَهَا مِن دُونِ اللَّهِ کَاشِفَةٌ)۵۸
و هیچ کس جز خدا نمى تواند سختیهاى آن را برطرف سازد.



(أَفَمِنْ هَٰذَا الْحَدِیثِ تَعْجَبُونَ)۵۹
آیا از این سخن تعجب مى کنید،



(وَ تَضْحَکُونَ وَ َ لَا تَبْکُونَ)۶۰
و مى خندید و نمى گریید،



(وَ أَنتُمْ سَامِدُونَ)۶۱
و پیوسته در غفلت و هوسرانى به سر مى برید؟!



(فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَ اعْبُدُوا)۩۶۲
پس (بیدار شوید و همه) براى خدا سجده کنید و او را بپرستید.


(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ)
به‌نام خداوند بخشنده مهربان

(اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَ انشَقَّ الْقَمَرُ)۱
قیامت نزدیک شد و ماه از هم شکافت!



وَ إِن یَرَوْا آیَةً یُعْرِضُوا وَ یَقُولُوا سِحْرٌ مُّسْتَمِرٌّ۲
و هرگاه نشانه و معجزه اى را ببینند روى برمى گردانند و مى گویند: «این سحرى همیشگى است».



(وَ کَذَّبُوا وَ اتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ ۚ وَ کُلُّ أَمْرٍ مُّسْتَقِرٌّ)۳
آنها (آیات خدا را) تکذیب کردند و از هواى نفسشان پیروى نمودند; و هر امرى سرانجامى دارد (و حق عاقبت آشکار خواهد شد).



(وَ لَقَدْ جَاءَهُم مِّنَ الْأَنبَاءِ مَا فِیهِ مُزْدَجَرٌ)۴
به اندازه کافى براى بازداشتن از بدیها اخبار (و سرگذشت امتهاى پیشین) به آنان رسیده است.



(حِکْمَةٌ بَالِغَةٌ ۖ فَمَا تُغْنِ النُّذُرُ)۵
(این آیات،) حکمت بالغه (و رساى الهى) است; امّا انذارها (براى افراد لجوج) فایده نمى دهد.



(فَتَوَلَّ عَنْهُمْ ۘ یَوْمَ یَدْعُ ا لدَّاعِ إِلَیٰ شَیْءٍ نُّکُرٍ)۶
بنابراین از آنها روى بگردان. و روزى را به یاد آور که دعوت کننده الهى (مردم را) به امر (وحشتناک و) ناخوشایندى [= حساب اعمال ] دعوت مى کند!




جعبه ابزار