(وَ أَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وََالْأُنثَیٰ)۴۵و اوست که دو زوج نر و ماده را آفرید،
(مِن نُّطْفَةٍ إِذَا تُمْنَیٰ)۴۶از نطفه ناچیزى در آن هنگام که (در رحم) ریخته مى شود،
(وَ أَنَّ عَلَیْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْرَیٰ)۴۷و این که بر خداست ایجاد عالَم دیگر (تا عدالت اجرا گردد)،
(وَ أَنَّهُ هُوَ أَغْنَیٰ وَ أَقْنَیٰ)۴۸و این که اوست که بى نیاز کرد و سرمایه باقى بخشید،
(وَ أَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرَیٰ)۴۹و این که اوست پروردگار ستاره (بزرگ و درخشنده) «شعرى»!
(وَ أَنَّهُ أَهْلَکَ عَادًا الْأُولَیٰ)۵۰(و آیا به انسان نرسیده است که در کتب انبیاى پیشین آمده) اینکه خداوند قوم «عاد نخستین» را (به کیفر اعمالشان) هلاک کرد؟
(وَ ثَمُودَ فَمَا أَبْقَیٰ)۵۱و همچنین قوم «ثمود» را، و کسى از آنان را باقى نگذارد!
(وَ قَوْمَ نُوحٍ مِّن قَبْلُ ۖ إِنَّهُمْ کَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَ أَطْغَیٰ)۵۲و نیز قوم نوح را پیش از آنها، چرا که آنان از همه ظالم تر و طغیانگرتر بودند!
(وَالْمُؤْتَفِکَةَ أَهْوَیٰ)۵۳و نیز شهرهاى زیر و رو شده (قوم لوط) را فرو کوبید،
(فَغَشَّاهَا مَاغَشَّیٰ)۵۴سپس آنها را با عذاب سنگین پوشانید!
(فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکَ تَتَمَارَیٰ)۵۵(بگو:) در کدام یک از نعمتهاى پروردگارت مى توانى تردید کنى؟!
(هَٰذَا نَذِیرٌ مِّنَ النُّذُرِ الْأُولَیٰ)۵۶این (پیامبر) بیم دهنده اى از (زمره) بیم دهندگان پیشین است.
(أَزِفَتِ الْآزِفَةُ)۵۷آنچه باید نزدیک شود، نزدیک شده است (و قیامت فرا مى رسد)،
(لَیْسَ لَهَا مِن دُونِ اللَّهِ کَاشِفَةٌ)۵۸و هیچ کس جز خدا نمى تواند سختیهاى آن را برطرف سازد.
(أَ فَمِنْ هَٰذَا الْحَدِیثِ تَعْجَبُونَ)۵۹آیا از این سخن تعجب مى کنید،
(وَ تَضْحَکُونَ وَ َ لَا تَبْکُونَ)۶۰و مى خندید و نمى گریید،
(وَ أَنتُمْ سَامِدُونَ)۶۱و پیوسته در غفلت و هوسرانى به سر مى برید؟!
(فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَ اعْبُدُوا) ۩
۶۲پس (بیدار شوید و همه) براى خدا سجده کنید و او را بپرستید.
(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ)به‌نام خداوند بخشنده مهربان
(اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَ انشَقَّ الْقَمَرُ)۱قیامت نزدیک شد و ماه از هم شکافت!
وَ إِن یَرَوْا آیَةً یُعْرِضُوا وَ یَقُولُوا سِحْرٌ مُّسْتَمِرٌّ۲و هرگاه نشانه و معجزه اى را ببینند روى برمى گردانند و مى گویند: «این سحرى همیشگى است».
(وَ کَذَّبُوا وَ اتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ ۚ وَ کُلُّ أَمْرٍ مُّسْتَقِرٌّ)۳آنها (آیات خدا را) تکذیب کردند و از هواى نفسشان پیروى نمودند; و هر امرى سرانجامى دارد (و حق عاقبت آشکار خواهد شد).
(وَ لَقَدْ جَاءَهُم مِّنَ الْأَنبَاءِ مَا فِیهِ مُزْدَجَرٌ)۴به اندازه کافى براى بازداشتن از بدیها اخبار (و سرگذشت امتهاى پیشین) به آنان رسیده است.
(حِکْمَةٌ بَالِغَةٌ ۖ فَمَا تُغْنِ النُّذُرُ)۵(این آیات،) حکمت بالغه (و رساى الهى) است; امّا انذارها (براى افراد لجوج) فایده نمى دهد.
(فَتَوَلَّ عَنْهُمْ ۘ یَوْمَ یَدْعُ ا لدَّاعِ إِلَیٰ شَیْءٍ نُّکُرٍ)۶بنابراین از آنها روى بگردان. و روزى را به یاد آور که دعوت کننده الهى (مردم را) به امر (وحشتناک و) ناخوشایندى
حساب اعمال دعوت مى کند!
