(مَا لَکُمْ لَا تَنَاصَرُونَ )۲۵شما را چه شده که از هم یارى نمى طلبید؟!
(بَلْ هُمُ الْیَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ )۲۶ولى آنان در آن روز (در برابر قدرت خدا) تسلیمند.
(وَ أَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَیٰ بَعْضٍ یَتَسَاءَلُونَ )۲۷(و در این حال) رو به یکدیگر کرده و از هم سؤال مى کنند;
(قَالُوا إِنَّکُمْ کُنتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْیَمِینِ )۲۸گروهى مى گویند: « شما (رهبران گمراهى بودید که به ظاهر) از طریق خیرخواهى و نیکى وارد شدید (امّا جز فریب چیزى در کارتان نبود)!»
(قَالُوا بَل لَّمْ تَکُونُوا مُؤْمِنِینَ )۲۹(آنها در جواب) مى گویند: «بلکه شما خودتان اهل ایمان نبودید
(وَ مَا کَانَ لَنَا عَلَیْکُم مِّن سُلْطَانٍ ۖ بَلْ کُنتُمْ قَوْمًا طَاغِینَ )۳۰ما هیچ گونه سلطه اى بر شما نداشتیم، بلکه شما خود گروهى طغیانگر بودید.
(فَحَقَّ عَلَیْنَا قَوْلُ رَبِّنَا ۖ إِنَّا لَذَائِقُونَ )۳۱اکنون فرمان پروردگارمان بر همه ما مسلّم شده، و همگى (از عذاب او) مى چشیم.
(فَأَغْوَیْنَاکُمْ إِنَّا کُنَّا غَاوِینَ )۳۲ما شما را گمراه کردیم، زیرا خود گمراه بودیم.»
(فَإِنَّهُمْ یَوْمَئِذٍ فِی الْعَذَابِ مُشْتَرِکُونَ )۳۳(آرى) همه آنها [
= پیشوایان و پیروان گمراه] در آن روز در عذاب الهى شرکت دارند.!
(إِنَّا کَذَٰلِکَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِینَ )۳۴ما این گونه با مجرمان رفتار مى کنیم!
(إِنَّهُمْ کَانُوا إِذَا قِیلَ لَهُمْ لَا إِلَٰهَ إِلَّا اللَّهُ یَسْتَکْبِرُونَ )۳۵چرا که وقتى به آنها گفته مى شد: «معبودى جز خدا وجود ندارد»، تکبّر و سرکشى مى کردند;
(وَ یَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِکُو آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَّجْنُونٍ )۳۶و پیوسته مى گفتند: «آیا مامعبودان خود را بخاطر شاعرى دیوانه رها کنیم؟!»
(بَلْ جَاءَ بِالْحَقِّ وَ صَدَّقَ الْمُرْسَلِینَ )۳۷(چنین نیست)، بلکه او حق را آورده و پیامبران (پیشین) را تصدیق کرده است.
(إِنَّکُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِیمِ )۳۸امّا شما (مستکبران کوردل) بطور مسلّم عذاب دردناک را خواهید چشید!
(وَ مَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ )۳۹و جز به آنچه انجام مى دادید کیفر داده نمى شوید،
(إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ )۴۰جز بندگان خالص شده خدا (که از این کیفرها برکنارند).
(أُولَٰئِکَ لَهُمْ رِزْقٌ مَّعْلُومٌ )۴۱براى آنان روزى معیّن و ویژه اى است،
(فَوَاکِهُ ۖ وَ هُم مُّکْرَمُونَ )۴۲میوه ها (ى گوناگون پرارزش)، و آنها گرامى داشته مى شوند،
(فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ)۴۳در باغهاى پرنعمت بهشتى;
(عَلَیٰ سُرُرٍ مُّتَقَابِلِینَ )۴۴در حالى که بر تختها رو به روى یکدیگرند،
(یُطَافُ عَلَیْهِم بِکَأْسٍ مِّن مَّعِینٍ )۴۵و گرداگردشان قدحهاى لبریز از شراب طهور را مى گردانند;
(بَیْضَاءَ لَذَّةٍ لِّلشَّارِبِینَ )۴۶درخشنده، و لذتبخش براى نوشندگان;
(لَا فِیهَا غَوْلٌ وَ لَا هُمْ عَنْهَا یُنزَفُونَ )۴۷شرابى که نه در آن مایه تباهى عقل است و نه از آن مست مى شوند.
(وَ عِندَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِینٌ )۴۸و نزد آنها همسرانى زیبا چشم است که جز به شوهران خود عشق نمىورزند.
(كَأَنَّهُنَّ بَیْضٌمَّکْنُونٌ )۴۹گویى (از لطافت و سفیدى) همچون تخم مرغهایى هستند که (در زیر بال و پر مرغ) پنهان مانده.
(فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَیٰ بَعْضٍ یَتَسَاءَلُونَ )۵۰(در حالى که آنها غرق گفتگو هستند) رو به یکدیگر کرده از هم سؤال مى کنند;
(قَالَ قَائِلٌ مِّنْهُمْ إِنِّی کَانَ لِی قَرِینٌ )۵۱یکى از آنها مى گوید: «من (در دنیا) همنشینى داشتم،
