(تَحِیَّتُهُمْ یَوْمَ یَلْقَوْنَهُ سَلَامٌ ۚ وَ أَعَدَّ لَهُمْ أَجْرًا کَرِیمًا )۴۴تحیّت (فرشتگان به) آنان در روزى که به لقاى او مى رسند سلام است; و براى آنها پاداش پرارزشى فراهم ساخته است.
(یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاکَ شَاهِدًا وَ مُبَشِّرًا وَ نَذِیرًا )۴۵اى پیامبر! ما تو را گواه فرستادیم و بشارت دهنده و بیم دهنده.
(وَ دَاعِیًا إِلَی اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَ سِرَاجًا مُّنِیرًا )۴۶و تو را دعوت کننده به سوى خدا به فرمان او قرار دادیم، و چراغى روشنى بخش.
(وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنِینَ بِأَنَّ لَهُم مِّنَ اللَّهِ فَضْلًا کَبِیرًا )۴۷و مؤمنان رابشارت ده که براى آنان از سوى خدا فضل بزرگى است.
(وَ لَا تُطِعِ الْکَافِرِینَ وَ الْمُنَافِقِینَ وَ دَعْ أَذَاهُمْ وَ تَوَکَّلْ عَلَی اللَّهِ ۚ وَ کَفَیٰ بِاللَّهِ وَکِیلًا )۴۸و از کافران و منافقان اطاعت مکن، و به آزارهاى آنها اعتنا منما، بر خدا توکّل کن، و همین بس که خدا حامى و مدافع (تو) باشد.
(یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا نَکَحْتُمُ الْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِن قَبْلِ أَن تَمَسُّوهُنَّ فَمَا لَکُمْ عَلَیْهِنَّ مِنْ عِدَّةٍ تَعْتَدُّونَهَا ۖ فَمَتِّعُوهُنَّ وَسَرِّحُوهُنَّ سَرَاحًا جَمِیلًا )۴۹اى کسانى که ایمان آورده اید! هنگامى که با زنان باایمان ازدواج کردید و آنان را قبل از آمیزش طلاق دادید، عدّه اى براى شما بر آنها نیست که بخواهید حساب آن را نگاه دارید; آنها را با هدیه مناسبى بهره مند سازید و بطرز نیکویى رهایشان کنید.
(یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِنَّا أَحْلَلْنَا لَکَ أَزْوَاجَکَ اللَّاتِی آتَیْتَ أُجُورَهُنَّ وَ مَا مَلَکَتْ یَمِینُکَ مِمَّا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَیْکَ وَ بَنَاتِ عَمِّکَ وَ بَنَاتِ عَمَّاتِکَ وَ بَنَاتِ خَالِکَ وَ بَنَاتِ خَالَاتِکَ اللَّاتِی هَاجَرْنَ مَعَکَ وَ امْرَأَةً مُّؤْمِنَةً إِن وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِیِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِیُّ أَن یَسْتَنکِحَهَا خَالِصَةً لَّکَ مِن دُونِ الْمُؤْمِنِینَ ۗ قَدْ عَلِمْنَا مَا فَرَضْنَا عَلَیْهِمْ فِی أَزْوَاجِهِمْ وَ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ لِکَیْلَا یَکُونَ عَلَیْکَ حَرَجٌ ۗ وَ کَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِیمًا)۵۰اى پیامبر! ما همسران تو را که مهرشان را پرداخته اى براى تو حلال کردیم، و همچنین کنیزانى که از طریق غنایمى که خدا به تو داده است مالک شده اىو دختران عموى تو، و دختران عمه ها، و دختران دایى تو، و دختران خاله ها که با تو مهاجرت کردند (ازدواج با آنها براى تو جایز است) و (نیز) زن باایمانى که خود را به پیامبر ببخشد (و مهرى براى خود نخواهد) چنانچه پیامبر بخواهد مى تواند او را به همسرى برگزیند; امّا چنین ازدواجى تنها براى تو مجاز است نه دیگر مؤمنان; ما مى دانیم براى آنان در مورد همسرانشان و کنیزانشان چه حکمى مقرّر داشته ایم (و مصلحت آنان چه حکمى را ایجاب مى کند); این بخاطر آن است که مشکلى (در اداى رسالت) بر تو نباشد (و از این راه حامیان فزونترى فراهم سازى); و خداوند آمرزنده و مهربان است.
