گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(وَ لَقَدْ جَعَلْنَا فِی السَّمَاءِ بُرُوجًا وَ زَیَّنَّاهَا لِلنَّاظِرِینَ)۱۶ما در آسمان برجهایى قرار دادیم; و آن را براى بینندگان آراستیم.
(وَ حَفِظْنَاهَا مِن کُلِّ شَیْطَانٍ رَّجِیمٍ)۱۷و آن را از هر شیطان رانده شده اى حفظ کردیم;
(إِلَّا مَنِ اسْتَرَقَ السَّمْعَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ مُّبِینٌ)۱۸مگر آن کس که استراق سمع کند (و دزدانه گوش فرادهد) که «شهابى آشکار» او را تعقیب مى کند (و مى راند).
(وَ الْأَرْضَ مَدَدْنَاهَا وَ أَلْقَیْنَا فِیهَا رَوَاسِیَ وَ أَنبَتْنَا فِیهَا مِن کُلِّ شَیْءٍ مَّوْزُونٍ)۱۹و زمین را گستردیم; و در آن کوههاى استوارى قرار دادیم; و از هر گیاه موزون، در آن رویاندیم;
(وَ جَعَلْنَا لَکُمْ فِیهَا مَعَایِشَ وَ مَن لَّسْتُمْ لَهُ بِرَازِقِینَ)۲۰و براى شما انواع وسایل زندگى در آن قرار دادیم; همچنین براى کسانى که شما نمى توانید به آنها روزى دهید.
(وَ إِن مِّن شَیْءٍ إِلَّا عِندَنَا خَزَائِنُهُ وَ مَا نُنَزِّلُهُ إِلَّا بِقَدَرٍ مَّعْلُومٍ)۲۱و هیچ چیز نیست، مگر آنکه خزاین آن نزد ماست; ولى ما جز به اندازه معیّنى آن رانازل نمى کنیم.
(وَ أَرْسَلْنَا الرِّیَاحَ لَوَاقِحَ فَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَسْقَیْنَاکُمُوهُ وَ مَا أَنتُمْ لَهُ بِخَازِنِینَ)۲۲ما بادها را براى بارور ساختن (ابرها) فرستادیم; و از آسمان آبى نازل کردیم، و شما را با آن سیراب ساختیم; در حالى که شما توانایى حفظ و نگهدارى آن را نداشتید.
(وَ إِنَّا لَنَحْنُ نُحْیِی وَ نُمِیتُ وَ نَحْنُ الْوَارِثُونَ)۲۳ماییم که زنده مى کنیم و مى میرانیم; و ماییم وارث (همه جهانیان).
(وَ لَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَقْدِمِینَ مِنکُمْ وَ لَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَأْخِرِینَ)۲۴ما، هم از پیشینیان شما آگاه بودیم; و هم از آیندگان.
(وَ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ یَحْشُرُهُمْ ۚ إِنَّهُ حَکِیمٌ عَلِیمٌ)۲۵به یقین پروردگار تو، آنها را (در قیامت) جمع و محشور مى کند; چرا که او حکیم و داناست.
(وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ)۲۶ما انسان را از گل خشکیده اى (همچون سفال) که از گل بدبوى (تیره رنگى) گرفته شده بود آفریدیم.
(وَ الْجَانَّ خَلَقْنَاهُ مِن قَبْلُ مِن نَّارِ السَّمُومِ)۲۷و جنّ را پیش از آن، از آتش گرم و سوزان خلق کردیم.
(وَ إِذْ قَالَ رَبُّکَ لِلْمَلَائِکَةِ إِنِّی خَالِقٌ بَشَرًا مِّن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ)۲۸و (به خاطر بیاور) هنگامى را که پروردگارت به فرشتگان گفت: «من بشرى را از گل خشکیده اى که از گل بدبوى (تیره رنگى) گرفته شده، مى آفرینم.
(فَإِذَا سَوَّیْتُهُ وَ نَفَخْتُ فِیهِ مِن رُّوحِی فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِینَ)۲۹هنگامى که آن را نظام بخشیدم، و در او از روح خود
[روحى شایسته و بزرگ
] دمیدم، همگى براى او سجده کنید!»
(فَسَجَدَ الْمَلَائِکَةُ کُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ)۳۰پس همه فرشتگان، بى استثنا، سجده کردند;
(إِلَّا إِبْلِیسَ أَبَیٰ أَن یَکُونَ مَعَ السَّاجِدِینَ)۳۱جز ابلیس، که ابا کرد از این که با سجده کنندگان باشد.
