گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(وَ آتَاکُم مِّن کُلِّ مَا سَأَلْتُمُوهُ ۚ وَ إِن تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللَّهِ لَا تُحْصُوهَا ۗ إِنَّ الْإِنسَانَ لَظَلُومٌ کَفَّارٌ)۳۴و از هر چیزى که از او خواستید، به شما داد; و اگر نعمتهاى خدا را بشمارید، هرگز نمى توانید آنها را احصا کنید. انسان، ستمکار و ناسپاس است.»
(وَ إِذْ قَالَ إِبْرَاهِیمُ رَبِّ اجْعَلْ هَٰذَا الْبَلَدَ آمِنًا وَ اجْنُبْنِی وَ بَنِیَّ أَن نَّعْبُدَ الْأَصْنَامَ)۳۵(به یاد آورید) زمانى را که ابراهیم گفت: «پروردگارا! این شهر (مکه) را شهر امنى قرار ده; و من و فرزندانم را از پرستش بتها دور نگاه دار
(رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضْلَلْنَ کَثِیرًا مِّنَ النَّاسِ ۖ فَمَن تَبِعَنِی فَإِنَّهُ مِنِّی ۖ وَ مَنْ عَصَانِی فَإِنَّکَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ)۳۶پروردگارا! آنها
[بتها
] بسیارى از مردم را گمراه ساختند. هر کس از من پیروى کند از من است; و هر کس نافرمانى من کند، تو آمرزنده و مهربانى.
(رَّبَّنَا إِنِّی أَسْکَنتُ مِن ذُرِّیَّتِی بِوَادٍ غَیْرِ ذِی زَرْعٍ عِندَ بَیْتِکَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِیُقِیمُوا الصَّلَاةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِّنَ النَّاسِ تَهْوِی إِلَیْهِمْ وَ ارْزُقْهُم مِّنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ یَشْکُرُونَ)۳۷پروردگارا! من بعضى از فرزندانم رادر سرزمین بى آب و علفى، در کنار خانه اى که حرم توست، ساکن ساختم تا نماز را برپا دارند; تو دلهاى گروهى از مردم را متوجّه آنها ساز; و از ثمرات به آنها روزى ده; شاید آنان شکر تو را به جاى آورند.
(رَبَّنَا إِنَّکَ تَعْلَمُ مَا نُخْفِی وَ مَا نُعْلِنُ ۗ وَ مَا یَخْفَیٰ عَلَی اللَّهِ مِن شَیْءٍ فِی الْأَرْضِ وَ لَا فِی السَّمَاءِ)۳۸پروردگارا!تو آنچه را که پنهان کرده و یا آشکار مى سازیم، مى دانى; و چیزى در زمین و آسمان بر خدا پنهان نیست.
(الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی وَهَبَ لِی عَلَی الْکِبَرِ إِسْمَاعِیلَ وَ إِسْحَاقَ ۚ إِنَّ رَبِّی لَسَمِیعُ الدُّعَاءِ)۳۹ستایش مخصوص خدایى است که در پیرى، اسماعیل و اسحاق را به من بخشید; به یقین پروردگار من، شنونده (و اجابت کننده) دعاست.
(رَبِّ اجْعَلْنِی مُقِیمَ الصَّلَاةِ وَ مِن ذُرِّیَّتِی ۚ رَبَّنَا وَ تَقَبَّلْ دُعَاءِ)۴۰پروردگارا! مرا بر پادارنده نماز قرار ده، و از فرزندانم (نیز چنین فرما)، پروردگارا! دعاى مرا بپذیر.
(رَبَّنَا اغْفِرْ لِی وَ لِوَالِدَیَّ وَ لِلْمُؤْمِنِینَ یَوْمَ یَقُومُ الْحِسَابُ)۴۱پروردگارا! من و پدر و مادرم و همه مؤمنان را، در آن روزى که حساب برپا مى شود، بیامرز!»
(وَ لَا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ غَافِلًا عَمَّا یَعْمَلُ الظَّالِمُونَ ۚ إِنَّمَا یُؤَخِّرُهُمْ لِیَوْمٍ تَشْخَصُ فِیهِ الْأَبْصَارُ)۴۲(اى پیامبر!) هرگز گمان مبر که خدا، از آنچه ستمکاران انجام مى دهند، غافل است! (نه، بلکه کیفر) آنها را براى روزى که چشمها در آن (بخاطر ترس و وحشت) از حرکت باز مى ایستد تأخیر مى اندازد;
