گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
(یَقْدُمُ قَوْمَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فَأَوْرَدَهُمُ النَّارَ ۖ وَ بِئْسَ الْوِرْدُ الْمَوْرُودُ)۹۸روز قیامت، او در پیشاپیش قومش خواهد بود; و (به جاى چشمه هاى زلال بهشت) آنها را وارد آتش مى کند; و چه بد آبشخورى است (آتش)، که بر آن وارد مى شوند!
(وَ أُتْبِعُوا فِی هَٰذِهِ لَعْنَةً وَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ ۚ بِئْسَ الرِّفْدُ الْمَرْفُودُ)۹۹آنان در این جهانو روز قیامت، لعنتى به دنبال دارند; و چه بد عطایى است (لعن و دورى از رحمت خدا)، که نصیب آنان مى شود!
(ذَٰلِکَ مِنْ أَنبَاءِ الْقُرَیٰ نَقُصُّهُ عَلَیْکَ ۖ مِنْهَا قَائِمٌ وَ حَصِیدٌ)۱۰۰این از اخبار شهرها و آبادیهاست که مابراى تو شرح مى دهیم; که بعضى (هنوز) برپا هستند، و بعضى درو شده اند (و از میان رفته اند).
(وَ مَا ظَلَمْنَاهُمْ وَ لَٰکِن ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ ۖ فَمَا أَغْنَتْ عَنْهُمْ آلِهَتُهُمُ الَّتِی یَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مِن شَیْءٍ لَّمَّا جَاءَ أَمْرُ رَبِّکَ ۖ وَ مَا زَادُوهُمْ غَیْرَ تَتْبِیبٍ)۱۰۱ما به آنها ستم نکردیم; بلکه آنها خودشان بر خویشتن ستم روا داشتند; و هنگامى که فرمان (مجازات) پروردگارت فرا رسید، معبودهایى را که غیر از خدا مى خواندند، آنها را نجات نبخشیدند; وجز بر هلاکت آنان نیفزودند.
(وَ کَذَٰلِکَ أَخْذُ رَبِّکَ إِذَا أَخَذَ الْقُرَیٰ وَ هِیَ ظَالِمَةٌ ۚ إِنَّ أَخْذَهُ أَلِیمٌ شَدِیدٌ)۱۰۲و اینچنین است مجازات پروردگار تو، هنگامى که (مردم) شهرها و آبادیها را مجازات مى کند، در حالى که آنها ستمکارند! به یقین مجازات او، دردناک و شدید است!
(إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَةً لِّمَنْ خَافَ عَذَابَ الْآخِرَةِ ۚ ذَٰلِکَ یَوْمٌ مَّجْمُوعٌ لَّهُ النَّاسُ وَ ذَٰلِکَ یَوْمٌ مَّشْهُودٌ)۱۰۳در این (سرگذشت پیشینیان)، نشانه اى است براى کسى که از عذاب آخرت مى ترسد; همان روزى که مردم در آن جمع آورى مى شوند،و روزى که همه آن را مشاهده مى کنند.
(وَ مَا نُؤَخِّرُهُ إِلَّا لِأَجَلٍ مَّعْدُودٍ)۱۰۴و ما آن (مجازات) را، جز تا زمان محدودى، تأخیر نمى اندازیم!
(یَوْمَ یَأْتِ لَا تَکَلَّمُ نَفْسٌ إِلَّا بِإِذْنِهِ ۚ فَمِنْهُمْ شَقِیٌّ وَ سَعِیدٌ)۱۰۵آن روز که (قیامت و زمان مجازات) فرارسد،هیچ کس جز به اجازه او سخن نمى گوید; گروهى از آنها بدبختند و گروهى سعادتمند.
(فَأَمَّا الَّذِینَ شَقُوا فَفِی النَّارِ لَهُمْ فِیهَا زَفِیرٌ وَ شَهِیقٌ)۱۰۶امّا کسانى که بدبخت شدند، در آتشند; و براى آنان در آن جا، ناله هاى دردناک و نعره هاى طولانى است;
(خَالِدِینَ فِیهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرْضُ إِلَّا مَا شَاءَ رَبُّکَ ۚ إِنَّ رَبَّکَ فَعَّالٌ لِّمَا یُرِیدُ)۱۰۷تا آسمانها و زمین برپاست، جاودانه در آن خواهند ماند; مگر آنچه پروردگارت بخواهد. به یقین پرورگارت آنچه را بخواهد انجام مى دهد.
(وَ أَمَّا الَّذِینَ سُعِدُوا فَفِی الْجَنَّةِ خَالِدِینَ فِیهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرْضُ إِلَّا مَا شَاءَ رَبُّکَ ۖ عَطَاءً غَیْرَ مَجْذُوذٍ)۱۰۸امّا کسانى که سعادتمند شدند، تا آسمانها و زمین برپاست، جاودانه در بهشت خواهند ماند; مگر آنچه پروردگارت بخواهد. (این) بخششى است قطع نشدنى.
