رفد (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رِفْد (به کسر راء و سکون فاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای
عطیّه و یاری است.
رِفْد به معنای عطيّه و يارى است. در
اقرب گويد «رَفَدَهُ رَفْداً: أَعْطَاهُ وَ أَعَانَهُ» و گويد رِفْد به معنى عطيّه و صِلَه است.
(وَ أُتْبِعُوا فِي هذِهِ لَعْنَةً وَ يَوْمَ الْقِيامَةِ بِئْسَ الرِّفْدُ الْمَرْفُودُ) ظاهرا مراد از رفد در آيه عطيّه است چنانكه
مجمع گفته يعنى قوم
فرعون در اين
دنیا به
لعنت و
غرق گرفتار شدند و در
آخرت بد عطائى است عطايشان كه به آنها داده شده. در مجمع گويد: علت اينكه
عذاب رفد خوانده شده آن است كه در مقابل نعمت اهل
بهشت است تقدير آن اين است «بِئْسَ الرِّفْدُ رِفْدُهُمْ».
جوهری گويد: رفد به كسر اول عطا و صله و بفتح اول مصدر است.
از اين ماده فقط دو كلمه فوق در قرآن يافته است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «رفد»، ج۳، ص۱۰۹.
