• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صفحه ۴۴۲ قرآن کریم سوره یس

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


صفحه قبل .......... صفحه ۴۴۲ .......... صفحه بعد



(وَ مَا أَنزَلْنَا عَلَی قَوْمِهِ مِن بَعْدِهِ مِنْ جُندٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَ مَا کُنَّا مُنزِلِینَ) ﴿۲۸﴾
و ما بعد از او بر قومش هيچ لشكرى از آسمان نفرستاديم، و هرگز سنّت ما براين نبود؛ بلكه

(إِن کَانَتْ إِلاَّ صَیْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ) ﴿۲۹﴾
فقط يک صيحه آسمانى بود و ناگهان همگى خاموش شدند.

(یَا حَسْرَةً عَلَی الْعِبَادِ مَا یَأْتِیهِم مِّن رَّسُولٍ إِلاَّ کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُون) ﴿۳۰﴾
افسوس بر اين بندگان كه هيچ پيامبرى به سراغ آنان نيامد مگر اين‌كه او را استهزا مى‌كردند!

(أَ لَمْ یَرَوْا کَمْ أَهْلَکْنَا قَبْلَهُم مِّنْ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَیْهِمْ لاَ یَرْجِعُونَ) ﴿۳۱﴾
آيا نديدند چه قدر از اقوام پيش از آنان را بخاطر گناهانشان هلاک كرديم كه آنها هرگز به سوى ايشان باز نمى‌گردند (و زنده نمى‌شوند)؟!

(وَ إِن کُلٌّ لَّمَّا جَمِیعٌ لَّدَیْنَا مُحْضَرُونَ) ﴿۳۲﴾
و همه آنان روز قيامت نزد ما احضار مى‌شوند.

(وَ آیَةٌ لَّهُمُ الْأَرْضُ الْمَیْتَةُ أَحْیَیْنَاهَا وَ أَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ یَأْکُلُونَ) ﴿۳۳﴾
و زمين مرده براى آنها نشانه‌اى از عظمت خدا است كه ما آن را زنده كرديم و دانه هاى غذايى از آن خارج ساختيم كه از آن مى‌خورند؛

(وَ جَعَلْنَا فِیهَا جَنَّاتٍ مِن نَّخِیلٍ وَ أَعْنَابٍ وَ فَجَّرْنَا فِیهَا مِنْ الْعُیُونِ) ﴿۳۴﴾
و در آن باغ‌هايى از نخل‌ها و انگورها قرار داديم و چشمه‌هايى در آن جارى ساختيم،

(لِیَأْکُلُوا مِن ثَمَرِهِ وَ مَا عَمِلَتْهُ أَیْدِیهِمْ أَ فَلَا یَشْکُرُونَ) ﴿۳۵﴾
تا از ميوه آن بخورند در حالى كه با دست خود آن را به عمل نياورده‌اند. آيا شكر خدا را به جا نمى‌آورند؟!

(سُبْحَانَ الَّذِی خَلَق َ الْأَزْوَاجَ کُلَّهَا مِمَّا تُنبِتُ الْأَرْضُ وَ مِنْ أَنفُسِهِمْ وَ مِمَّا لَا یَعْلَمُونَ) ﴿۳۶﴾
منزّه است كسى كه تمام زوجها را آفريد، از آنچه زمين مى‌روياند، و از خودشان، و از آنچه نمى‌دانند.

(وَ آیَةٌ لَّهُمْ اللَّیْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهَارَ فَإِذَا هُم مُّظْلِمُونَ) ﴿۳۷﴾
شب نيز براى آنها نشانه‌اى است (از عظمت خدا)؛ ما روز را از آن برمى‌گيريم، در اين هنگام آنان در تاريكى فرو مى‌روند.

(وَ الشَّمْسُ تَجْرِی لِمُسْتَقَرٍّ لَّهَا ذَلِکَ تَقْدِیرُ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ) ﴿۳۸﴾
و خورشيد نيز براى آنها آيتى است كه پيوسته به سوى قرارگاهش در حركت است؛ اين تقدير خداوند توانا و داناست.

(وَ الْقَمَرَ قَدَّرْنَاهُ مَنَازِلَ حَتَّی عَادَ کَالْعُرْجُونِ الْقَدِیمِ) ﴿۳۹﴾
و براى ماه منزلگاه‌هايى قرار داديم، و هنگامى كه اين منازل را طى كرد سرانجام بصورت شاخه كهنه قوسى شكل و زرد رنگ خرما درمى‌آيد.

(لَا الشَّمْسُ یَنبَغِی لَهَا أَن تُدْرِکَ الْقَمَرَ وَ لَا اللَّیْلُ سَابِقُ النَّهَارِ وَ کُلٌّ فِی فَلَکٍ یَسْبَحُونَ) ﴿۴۰﴾
نه خورشيد را سزاست كه به ماه رسد، و نه شب بر روز پيشى مى‌گيرد؛ و هر يک در مسير خود شناورند.

صفحه قبل .......... صفحه ۴۴۲ .......... صفحه بعد
جعبه ابزار