• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صفحه ۲۳۳ قرآن کریم سوره هود

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.



(یَقْدُمُ قَوْمَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فَأَوْرَدَهُمُ النَّارَ ۖ وَ بِئْسَ الْوِرْدُ الْمَوْرُودُ)۹۸
روز قیامت، او در پیشاپیش قومش خواهد بود; و (به جاى چشمه هاى زلال بهشت) آنها را وارد آتش مى کند; و چه بد آبشخورى است (آتش)، که بر آن وارد مى شوند!



(وَ أُتْبِعُوا فِی هَٰذِهِ لَعْنَةً وَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ ۚ بِئْسَ الرِّفْدُ الْمَرْفُودُ)۹۹
آنان در این جهانو روز قیامت، لعنتى به دنبال دارند; و چه بد عطایى است (لعن و دورى از رحمت خدا)، که نصیب آنان مى شود!



(ذَٰلِکَ مِنْ أَنبَاءِ الْقُرَیٰ نَقُصُّهُ عَلَیْکَ ۖ مِنْهَا قَائِمٌ وَ حَصِیدٌ)۱۰۰
این از اخبار شهرها و آبادیهاست که مابراى تو شرح مى دهیم; که بعضى (هنوز) برپا هستند، و بعضى درو شده اند (و از میان رفته اند).



(وَ مَا ظَلَمْنَاهُمْ وَ لَٰکِن ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ ۖ فَمَا أَغْنَتْ عَنْهُمْ آلِهَتُهُمُ الَّتِی یَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مِن شَیْءٍ لَّمَّا جَاءَ أَمْرُ رَبِّکَ ۖ وَ مَا زَادُوهُمْ غَیْرَ تَتْبِیبٍ)۱۰۱
ما به آنها ستم نکردیم; بلکه آنها خودشان بر خویشتن ستم روا داشتند; و هنگامى که فرمان (مجازات) پروردگارت فرا رسید، معبودهایى را که غیر از خدا مى خواندند، آنها را نجات نبخشیدند; وجز بر هلاکت آنان نیفزودند.



(وَ کَذَٰلِکَ أَخْذُ رَبِّکَ إِذَا أَخَذَ الْقُرَیٰ وَ هِیَ ظَالِمَةٌ ۚ إِنَّ أَخْذَهُ أَلِیمٌ شَدِیدٌ)۱۰۲
و اینچنین است مجازات پروردگار تو، هنگامى که (مردم) شهرها و آبادیها را مجازات مى کند، در حالى که آنها ستمکارند! به یقین مجازات او، دردناک و شدید است!



(إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَةً لِّمَنْ خَافَ عَذَابَ الْآخِرَةِ ۚ ذَٰلِکَ یَوْمٌ مَّجْمُوعٌ لَّهُ النَّاسُ وَ ذَٰلِکَ یَوْمٌ مَّشْهُودٌ)۱۰۳
در این (سرگذشت پیشینیان)، نشانه اى است براى کسى که از عذاب آخرت مى ترسد; همان روزى که مردم در آن جمع آورى مى شوند،و روزى که همه آن را مشاهده مى کنند.



(وَ مَا نُؤَخِّرُهُ إِلَّا لِأَجَلٍ مَّعْدُودٍ)۱۰۴
و ما آن (مجازات) را، جز تا زمان محدودى، تأخیر نمى اندازیم!



(یَوْمَ یَأْتِ لَا تَکَلَّمُ نَفْسٌ إِلَّا بِإِذْنِهِ ۚ فَمِنْهُمْ شَقِیٌّ وَ سَعِیدٌ)۱۰۵
آن روز که (قیامت و زمان مجازات) فرارسد،هیچ کس جز به اجازه او سخن نمى گوید; گروهى از آنها بدبختند و گروهى سعادتمند.



(فَأَمَّا الَّذِینَ شَقُوا فَفِی النَّارِ لَهُمْ فِیهَا زَفِیرٌ وَ شَهِیقٌ)۱۰۶
امّا کسانى که بدبخت شدند، در آتشند; و براى آنان در آن جا، ناله هاى دردناک و نعره هاى طولانى است;



(خَالِدِینَ فِیهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرْضُ إِلَّا مَا شَاءَ رَبُّکَ ۚ إِنَّ رَبَّکَ فَعَّالٌ لِّمَا یُرِیدُ)۱۰۷
تا آسمانها و زمین برپاست، جاودانه در آن خواهند ماند; مگر آنچه پروردگارت بخواهد. به یقین پرورگارت آنچه را بخواهد انجام مى دهد.



(وَ أَمَّا الَّذِینَ سُعِدُوا فَفِی الْجَنَّةِ خَالِدِینَ فِیهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرْضُ إِلَّا مَا شَاءَ رَبُّکَ ۖ عَطَاءً غَیْرَ مَجْذُوذٍ)۱۰۸
امّا کسانى که سعادتمند شدند، تا آسمانها و زمین برپاست، جاودانه در بهشت خواهند ماند; مگر آنچه پروردگارت بخواهد. (این) بخششى است قطع نشدنى.




جعبه ابزار