گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
اخلاقي
وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ (عَلَيْهِ‌السَّلامُ)
از خطبه های آن حضرت است
(مفردات‌نهج‌البلاغه)
فِى النَّهْىِ عَنْ غَيْبَةِ النّاسِ
در نهی از غیبت مردم
التحذير من الغيبة و الّنميمة
«وَ إِنَّمَا یَنْبَغِی لاَِهْلِ الْعِصْمَةِ»۱آنان که از عیوب پاکند
«وَ الْمَصْنُوعِ إِلَيْهِمْ فِي السَّلاَمَةِ»۲و از لطف خدا از گناهان سالمند
«أَنْ یَرْحَمُوا أَهْلَ الذُّنُوبِ وَ الْمَعْصِیَةِ،»۳شایسته است به اهل گناه و معصیت ترحم آورند،
«وَ یَکُونَ الشُّکْرُ هُوَ الْغَالِبَ عَلَيْهِمْ،»۴و سرگرم شکرگزار نعمت پاکی باشند،
«وَ الْحَاجِزَ لَهُمْ عَنْهُمْ،»۵و این شکر مانع آنان از عیبجویی دیگران شود،
«فَكَيْفَ بِالْعَائِبِ الَّذِي عَابَ أَخَاهُ»۶چه رسد به کسی که (خود گنهکار است آن گاه) از برادر ایمانی غیبت کرده،
«وَ عَیَّرَهُ بِبَلْوَاهُ!»۷و وی را به گناه انجام گرفته سرزنش نموده!
«أَمَا ذَکَرَ مَوْضِعَ سَتْرِ اللهِ عَلَيْهِ مِنْ ذُنُوبِهِ مِمَّا هُوَ أَعْظَمُ مِنَ الذَّنْبِ الَّذِي عَابَهُ بِهِ!»۸آیا توجه ندارد که خداوند گناهی بزرگتر از گناهی را که برادرش را به آن ملامت کرده بر او پرده پوشی نموده؟!
«وَ كَيْفَ یَذُمُّهُ بِذَنْب قَدْ رَکِبَ مِثْلَهُ؟!»۹چگونه دیگری را به گناهی سرزنش می کند که خود مانند آن را مرتکب شده؟!
«فَإِنْ لَمْ یَکُنْ رَکِبَ ذلِكَ الذَّنْبَ بِعَیْنِهِ»۱۰اگر هم به گناهی مانند آن آلوده نشده
«فَقَدْ عَصَی اللهَ فِيَما سِوَاهُ، مِمَّا هُوَ أَعْظَمُ مِنْهُ.»۱۱در گناهی بزرگتر از آن (که عیب جویی است) خدا را عصیان کرده.
«وَ ايْمُ اللهِ لَئِنْ لَمْ یَکُنْ عَصَاهُ فِي الْکَبِیرِ،»۱۲به خدا سوگند اگر به گناه بزرگی آلوده نگشته
«وَ عَصَاهُ فِي الصَّغِیرِ،»۱۳و مرتکب گناه کوچک هم نشده باشد
«لَجَرَاءَتُهُ عَلَى عَیْبِ النَّاسِ أَکْبَرُ!»۱۴هرآینه این جرأتش بر عیبجویی از مردم بزرگترین گناه است.
«يَا عَبْدَ اللهِ،»۱۵ای بنده خدا،
«لاَ تَعْجَلْ فِي عَیْبِ أَحَد (عبد) بِذَنْبِهِ،»۱۶در عیبجویی از کسی به خاطر گناهش شتاب مکن،
«فَلَعَلَّهُ مَغْفُورٌ لَهُ،»۱۷شاید خداوند آن گناه او را بخشیده باشد.
«وَ لاَ تَأْمَنْ عَلَى نَفْسِکَ صَغِیرَ مَعْصِیَة،»۱۸و از گناه کوچکی که خود گرفتار آن شده ای آسوده مباش،
«فَلَعَلَّكَ مُعَذَّبٌ عَلَيْهِ.»۱۹که ممکن است به آن گناه عذاب شوی.
«فَلْیَکْفُفْ مَنْ عَلِمَ مِنْكُمْ عَیْبَ غَیْرِهِ»۲۰بنابراین هرکدام از شما که از عیب دیگری آگاه است،
«لِمَا یَعْلَمُ مِنْ عَیْبِ نَفْسِهِ،»۲۱به خاطر عیبی که از خود خبر دارد دست از عیبجویی او بردارد
«وَ لْيَكُنِ الشُّکْرُ شَاغِلا لَهُ عَلَى مُعَافَاتِهِ مِمَّا ابْتُلِیَ بِهِ غَیْرُهُ.»۲۲و لازم است شکر پاک بودن از گناهی که دیگری به آن دچار است او را از دنبال کردن عیب دیگران بازدارد.
