ذنب - به سکون نون (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ذَنْب (به فتح ذال و سکون نون) از
واژگان نهج البلاغه به معنای گناه است. از اين ماده بيست مورد در
نهج البلاغه آمده است.
ذَنْب (بر وزن عقل) به معنای گناه است.
راغب گويد: ذنب (بر وزن شرف) دم حيوان و غيره است. ذنب بر وزن عقل در اصل به معنى گرفتن دم حيوان و غيره است، هر كارى كه عاقبتش وخيم باشد آن‌را ذنب بر وزن عقل گويند زيرا كه جزاى آن مانند دم حيوان در آخر است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) فرمودند:
«تَرْكُ الذَّنْبِ أَهْوَنُ مِنْ طَلَبِ التَّوْبَةِ.» ( ترک گناه آسان‌تر از تقاضاى
توبه است.)
(شرح‌های حکمت:
)
و نيز فرموده:
«مَا أَهَمَّنِي ذَنْبٌ أُمْهِلْتُ بَعْدَهُ حَتَّى أُصَلِّيَ رَكْعَتَيْنِ وَ أسْأَلَ اللهَ الْعَافِيَة.» (گناهى كه بعد از آن مهلت دو ركعت
نماز برايم باشد، مهم نيست، چرا كه در اين نماز
عفو و
عافیت را از خدا مى‌طلبم (و توبه خواهم كرد).)
(شرح‌های حکمت:
)
از اين ماده بيست مورد در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ذنب»، ج۱، ص۴۱۸.
