ستر (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سَتْر (به فتح سین و سکون تاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای پوشاندن است. از مشتقات این کلمه در
نهج البلاغه،
سِتْر (به کسر سین و سکون تاء) به معنى پرده و پوشش است.
اِسْتِتار (به کسر همزه و سکون سین) به معنای مخفى شدن و مستور شدن است.
سَتْر به معنای پوشاندن است. «سَترَ الشيءَ: غطَّاهُ»
و
سِتْر (بر وزن علم) به معناى پرده و پوشش است.
اِسْتِتار به معنای مخفى شدن و مستور شدن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در مقام موعظه فرموده:
«الْحَذَرَ الْحَذَرَ! فَوَاللهِ لَقَدْ سَتَرَ، حتَّى كَأَنَّهُ قَدْ غَفَرَ» (از
خدا بر حذر باشيد، از خدا بر حذر باشيد به خدا قسم كه بر گناهان و اسباب غضب پرده كشيده كه گویى آن‌ها بخشوده است.)
(شرح‌های حکمت:
)
و نيز فرموده:
«وَلاَ تَهْتِكُوا أَسْتَارَكُمْ عِنْدَ مَنْ يَعْلَمُ أَسْرَارَكُم» (و پرده‌هاى خويش را در پيش كسى كه از اسرارتان آگاه است ندريد.)
(شرح‌های خطبه:
)
و باز فرموده:
«عَيْبُكَ مَسْتُورٌ مَا أَسْعَدَكَ جَدُّكَ» (عيب تو پنهان است مادامى كه دنيا رو به سوى توست.)
(شرح‌های حکمت:
)
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ستر»، ص۵۱۵.
