گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.
۞۞ (وَ مَا أَنزَلْنَا عَلَی قَوْمِهِ مِن بَعْدِهِ مِنْ جُندٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَ مَا کُنَّا مُنزِلِینَ)۲۸و ما بعد از او بر قومش هيچ لشكرى از آسمان نفرستاديم، و هرگز سنّت ما براين نبود؛ بلكه
(إِن کَانَتْ إِلاَّ صَیْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ)۲۹فقط يک صيحه آسمانى بود و ناگهان همگى خاموش شدند.
(یَا حَسْرَةً عَلَی الْعِبَادِ مَا یَأْتِیهِم مِّن رَّسُولٍ إِلاَّ کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُون)۳۰افسوس بر اين بندگان كه هيچ پيامبرى به سراغ آنان نيامد مگر اين‌كه او را استهزا مى‌كردند!
(أَلَمْ یَرَوْا کَمْ أَهْلَکْنَا قَبْلَهُم مِّنْ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَیْهِمْ لاَ یَرْجِعُونَ)۳۱آيا نديدند چه قدر از اقوام پيش از آنان را بخاطر گناهانشان هلاک كرديم كه آنها هرگز به سوى ايشان باز نمى‌گردند (و زنده نمى‌شوند)؟!
(وَ إِن کُلٌّ لَّمَّا جَمِیعٌ لَّدَیْنَا مُحْضَرُونَ)۳۲و همه آنان روز قيامت نزد ما احضار مى‌شوند.
(وَ آیَةٌ لَهُم الْأَرْضُ الْمَیْتَةُ أَحْیَیْنَاهَا وَ أَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ یَأْکُلُونَ)۳۳و زمين مرده براى آنها نشانه‌اى از عظمت خدا است كه ما آن را زنده كرديم و دانه هاى غذايى از آن خارج ساختيم كه از آن مى‌خورند؛
(وَ جَعَلْنَا فِیهَا جَنَّاتٍ مِن نَّخِیلٍ وَ أَعْنَابٍ وَ فَجَّرْنَا فِیهَا مِنْ الْعُیُونِ)۳۴و در آن باغ‌هايى از نخل‌ها و انگورها قرار داديم و چشمه‌هايى در آن جارى ساختيم،
(لِیَأْکُلُوا مِن ثَمَرِهِ وَ مَا عَمِلَتْهُ أَیْدِیهِمْ أَفَلَا یَشْکُرُونَ)۳۵تا از ميوه آن بخورند در حالى كه با دست خود آن را به عمل نياورده‌اند. آيا شكر خدا را به جا نمى‌آورند؟!
(سُبْحَانَ الَّذِی خَلَق َ الْأَزْوَاجَ کُلَّهَا مِمَّا تُنبِتُ الْأَرْضُ وَ مِنْ أَنفُسِهِمْ وَ مِمَّا لَا یَعْلَمُونَ)۳۶منزّه است كسى كه تمام زوجها را آفريد، از آنچه زمين مى‌روياند، و از خودشان، و از آنچه نمى‌دانند.
(وَ آیَةٌ لَهُم اللَّیْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهَارَ فَإِذَا هُم مُّظْلِمُونَ)۳۷شب نيز براى آنها نشانه‌اى است (از عظمت خدا)؛ ما روز را از آن برمى‌گيريم، در اين هنگام آنان در تاريكى فرو مى‌روند.
(وَ الشَّمْسُ تَجْرِی لِمُسْتَقَرٍّ لَّهَا ذَلِکَ تَقْدِیرُ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ)۳۸و خورشيد نيز براى آنها آيتى است كه پيوسته به سوى قرارگاهش در حركت است؛ اين تقدير خداوند توانا و داناست.
(وَ الْقَمَرَ قَدَّرْنَاهُ مَنَازِلَ حَتَّی عَادَ کَالْعُرْجُونِ الْقَدِیمِ)۳۹و براى ماه منزلگاه‌هايى قرار داديم، و هنگامى كه اين منازل را طى كرد سرانجام بصورت شاخه كهنه قوسى شكل و زرد رنگ خرما درمى‌آيد.
(لَا الشَّمْسُ یَنبَغِی لَهَا أَن تُدْرِکَ الْقَمَرَ وَ لَا اللَّیْلُ سَابِقُ النَّهَارِ وَ کُلٌّ فِی فَلَکٍ یَسْبَحُونَ)۴۰نه خورشيد را سزاست كه به ماه رسد، و نه شب بر روز پيشى مى‌گيرد؛ و هر يک در مسير خود شناورند.
