(أُولَٰئِکَ لَمْ یَکُونُوا مُعْجِزِینَ فِی الْأَرْضِ وَ مَا کَانَ لَهُم مِّن دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِیَاءَ ۘ یُضَاعَفُ لَهُمُ الْعَذَابُ ۚ مَا کَانُوا یَسْتَطِیعُونَ السَّمْعَ وَ مَا کَانُوا یُبْصِرُونَ)۲۰آنها هیچ گاه توانایى فرار از کیفر خدا را در زمین نداشتند; و جز خدا، پشتیبانهایى نمى یافتند. عذاب خدا براى آنهامضاعف خواهد بود;(چرا که هم خودشان گمراه بودند، و هم دیگران را گمراه ساختند;) آنها هرگز توانایى شنیدن (حق را) نداشتند; و (حقیقت را) نمى دیدند.
(أُولَٰئِکَ الَّذِینَ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ وَ ضَلَّ عَنْهُم مَّا کَانُوا یَفْتَرُونَ)۲۱آنان کسانى هستند که سرمایه وجود خود را از دست داده اند; و آنچه را به دروغ همتاى خدا مى پنداشتند از نظرشان گم شد.
(لَا جَرَمَ أَنَّهُمْ فِی الْآخِرَةِ هُمُ الْأَخْسَرُونَ)۲۲بى تردید آنها در آخرت، از همه زیانکارترند!
(إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَ أَخْبَتُوا إِلَیٰ رَبِّهِمْ أُولَٰئِکَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ ۖ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ)۲۳کسانى که ایمان آوردند و کارهاى شایسته انجام دادند و در برابر پروردگارشان خاضع و تسلیم بودند، آنها اهل بهشتند; و جاودانه در آن خواهند ماند.
(مَثَلُ الْفَرِیقَیْنِ کَالْأَعْمَیٰ وَ الْأَصَمِّ وَ الْبَصِیرِ وَ السَّمِیعِ ۚ هَلْ یَسْتَوِیَانِ مَثَلًا ۚ أَفَلَا تَذَکَّرُونَ)۲۴حال این دو گروه
[مؤمنان و منکران
]، حال «نابینا و ناشنوا» و «بینا و شنوا» است; آیا این دو، همانند یکدیگرند؟! آیا متذکّر نمى شوید؟!
(وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَیٰ قَوْمِهِ إِنِّی لَکُمْ نَذِیرٌ مُّبِینٌ)۲۵و ما نوح را به سوى قومش فرستادیم (; او به آنها گفت): «من براى شما بیم دهنده اى آشکارم.
(أَن لَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ ۖ إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکُمْ عَذَابَ یَوْمٍ أَلِیمٍ)۲۶جز خداى یگانه را نپرستید; زیرا بر شما از عذاب روز دردناکى مى ترسم!»
(فَقَالَ الْمَلَأُ الَّذِینَ کَفَرُوا مِن قَوْمِهِ مَا نَرَاکَ إِلَّا بَشَرًا مِّثْلَنَا وَ مَا نَرَاکَ اتَّبَعَکَ إِلَّا الَّذِینَ هُمْ أَرَاذِلُنَا بَادِیَ الرَّأْیِ وَ مَا نَرَیٰ لَکُمْ عَلَیْنَا مِن فَضْلٍ بَلْ نَظُنُّکُمْ کَاذِبِینَ)۲۷اشراف کافر قومش (در پاسخ او) گفتند: «ما تو را جز بشرى همچون خودمان نمى بینیم; و کسانى را که از تو پیروى کرده اند، جز افراد پست ساده لوح، مشاهده نمى کنیم; و براى شما فضیلتى نسبت به خود نمى بینیم; بلکه گمان مى کنیم که شما دروغگو هستید.»
(قَالَ یَا قَوْمِ أَرَأَیْتُمْ إِن کُنتُ عَلَیٰ بَیِّنَةٍ مِّن رَّبِّی وَ آتَانِی رَحْمَةً مِّنْ عِندِهِ فَعُمِّیَتْ عَلَیْکُمْ أَنُلْزِمُکُمُوهَا وَ أَنتُمْ لَهَا کَارِهُونَ)۲۸(نوح) گفت: «اى قوم من! به من خبر دهید اگر من دلیل روشنى از پروردگارم داشته باشم، و او از سوى خود رحمتى که شما از آن بى خبرید، به من داده باشد (آیا باز هم رسالت مرا انکار مى کنید)؟! آیا ما مى توانیم شما را به پذیرش این دلیل روشن مجبور سازیم، با این که شما کراهت دارید»؟!
