۞ (وَ إِذْ نَتَقْنَا الْجَبَلَ فَوْقَهُمْ کَأَنَّهُ ظُلَّةٌ وَ ظَنُّوا أَنَّهُ وَاقِعٌ بِهِمْ خُذُوا مَا آتَیْنَاکُم بِقُوَّةٍ وَ اذْکُرُوا مَا فِیهِ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ)۱۷۱و (نیز به خاطر بیاور) هنگامى که کوه را همچون سایبانى بر فراز آنها بلند کردیم، آنچنان که گمان کردند برآنان فرود مى آید; (و گفتیم:) آنچه را به شما داده ایم، با قوت و جدّیت بگیرید! و آنچه در آن است، به یاد داشته باشید، (و عمل کنید،) تا پرهیزگار شوید.
(وَ إِذْ أَخَذَ رَبُّکَ مِن بَنِی آدَمَ مِن ظُهُورِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَ أَشْهَدَهُمْ عَلَیٰ أَنفُسِهِمْ أَلَسْتُ بِرَبِّکُمْ ۖ قَالُوا بَلَیٰ ۛ شَهِدْنَا ۛ أَن تَقُولُوا یَوْمَ الْقِیَامَةِ إِنَّا کُنَّا عَنْ هَٰذَا غَافِلِینَ)۱۷۲و (به خاطر بیاور) زمانى را که پروردگارت از صلب فرزندان آدم، ذریّه آنها را برگرفت; و آنها را بر خودشان گواه ساخت; (و فرمود:) «آیا من پروردگار شما نیستم؟» گفتند: «آرى، گواهى مى دهیم.» (خداوند چنین فرمود، مبادا) روز رستاخیز بگویید: «مااز این، غافل بودیم; (و از
پیمان فطرى بى خبر ماندیم)».
(أَوْ تَقُولُوا إِنَّمَا أَشْرَکَ آبَاؤُنَا مِن قَبْلُ وَ کُنَّا ذُرِّیَّةً مِّن بَعْدِهِمْ ۖ أَفَتُهْلِکُنَا بِمَا فَعَلَ الْمُبْطِلُونَ)۱۷۳یا بگویید: «پدرانمان پیش از این مشرک بودند، ما هم فرزندانى بعد از آنها بودیم; (و چاره اى جز پیروى نداشتیم;) آیا ما را به آنچه اهل باطل انجام دادند مجازات مى کنى؟!»
(وَ کَذَٰلِکَ نُفَصِّلُ الْآیَاتِ وَ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ)۱۷۴این گونه، آیات را شرح مى دهیم; و شاید (به سوى حق) بازگردند.
(وَ اتْلُ عَلَیْهِمْ نَبَأَ الَّذِی آتَیْنَاهُ آیَاتِنَا فَانسَلَخَ مِنْهَا فَأَتْبَعَهُ الشَّیْطَانُ فَکَانَ مِنَ الْغَاوِینَ)۱۷۵و سرگذشت کسى که آیات خود را به او دادیم، بر آنها بخوان که سرانجام خود را از آن تهى ساخت و شیطان در پى او افتاد، و از گمراهان شد!
(وَ لَوْ شِئْنَا لَرَفَعْنَاهُ بِهَا وَ لَٰکِنَّهُ أَخْلَدَ إِلَی الْأَرْضِ وَ اتَّبَعَ هَوَاهُ ۚ فَمَثَلُهُ کَمَثَلِ الْکَلْبِ إِن تَحْمِلْ عَلَیْهِ یَلْهَثْ أَوْ تَتْرُکْهُ یَلْهَث ۚ ذَّٰلِکَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِینَ کَذَّبُوا بِآیَاتِنَا ۚ فَاقْصُصِ الْقَصَصَ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ)۱۷۶و اگر مى خواستیم، (مقام) او را بااین آیات (و علوم الهى) بالا مى بردیم; ولى (اجبار، برخلاف سنّت ماست; پس او را به حال خود رها کردیم و) او به پستى گرایید، و از هواى نفس خود پیروى کرد. مَثَل او همچون سگ (هار) است که اگر به او حمله کنى، زبانش را بیرون مى آورد، و اگر او را به حال خود واگذارى، باز زبانش را بیرون مى آورد; (گویى چنان تشنه دنیاست که هرگز سیراب نمى شود.) این مَثَل گروهى است که آیات ما را تکذیب کردند; این داستانها را (براى آنها) بازگو کن، شاید بیندیشند (و بیدار شوند).
(سَاءَ مَثَلًا الْقَوْمُ الَّذِینَ کَذَّبُوا بِآیَاتِنَا وَ أَنفُسَهُمْ کَانُوا یَظْلِمُونَ)۱۷۷چه بد است مَثَل گروهى که آیات ما را تکذیب کردند، و تنها به خودشان ستم مى نمودند!
(مَن یَهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِی ۖ وَ مَن یُضْلِلْ فَأُولَٰئِکَ هُمُ الْخَاسِرُونَ)۱۷۸هر کس را که خدا هدایت کند، هدایت یافته (واقعى) اوست; و هر کس را که (بخاطر اعمالش) گمراه سازد، همان ها زیانکارانند.
