(وَ هُوَ الَّذِی یَتَوَفَّاکُم بِاللَّیْلِ وَ یَعْلَمُ مَا جَرَحْتُم بِالنَّهَارِ ثُمَّ یَبْعَثُکُمْ فِیهِ لِیُقْضَیٰ أَجَلٌ مُّسَمًّی ۖ ثُمَّ إِلَیْهِ مَرْجِعُکُمْ ثُمَّ یُنَبِّئُکُم بِمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ)۶۰اوست آن کسى که (روح) شما را در شب (به هنگام خواب) مى گیرد; و از آنچه در روز انجام داده اید آگاه است; سپس در روز شما را (از خواب) برمى انگیزد; (و این وضع همچنان ادامه مى یابد) تا سر آمد معیّنى فرا رسد; سپس بازگشت شما به سوى اوست; آنگاه شما را از آنچه انجام مى دادید، با خبر مى سازد.
(وَ هُوَ الْقَاهِرُ فَوْقَ عِبَادِهِ ۖ وَ یُرْسِلُ عَلَیْکُمْ حَفَظَةً حَتَّیٰ إِذَا جَاءَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ تَوَفَّتْهُ رُسُلُنَا وَ هُمْ لَا یُفَرِّطُونَ)۶۱و اوست که بر بندگان خود تسلّط کامل دارد; و مراقبانى بر شما مى گمارد; تا زمانى که مرگ یکى از شما فرا رسد; (در این هنگام،) فرستادگان ما جان او را مى گیرند; و آنها (در نگاهدارى حساب عمر و اعمال بندگان،) کوتاهى نمى کنند.
(ثُمَّ رُدُّوا إِلَی اللَّهِ مَوْلَاهُمُ الْحَقِّ ۚ أَلَا لَهُ الْحُکْمُ وَ هُوَ أَسْرَعُ الْحَاسِبِینَ)۶۲سپس (تمام بندگان) به سوى خدا، که مولاى حقیقى آنهاست، باز مى گردند. بدانید که حکم و داورى، مخصوص اوست; و او، سریعترین حسابگران است.
(قُلْ مَن یُنَجِّیکُم مِّن ظُلُمَاتِ الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ تَدْعُونَهُ تَضَرُّعًا وَ خُفْیَةً لَّئِنْ أَنجَانَا مِنْ هَٰذِهِ لَنَکُونَنَّ مِنَ الشَّاکِرِینَ)۶۳بگو: «چه کسى شما را از تاریکیهاى صحرا و دریا رهایى مى بخشد؟! در حالى که او را با حالت تضرع (و آشکارا) و در پنهانى مى خوانید; (و مى گویید:) اگر از این (خطرات و تاریکى ها) ما را رهایى بخشد، از شکرگزاران خواهیم بود.»
(قُلِ اللَّهُ یُنَجِّیکُم مِّنْهَا وَ مِن کُلِّ کَرْبٍ ثُمَّ أَنتُمْ تُشْرِکُونَ)۶۴بگو: «خداوند شما را از اینها، و از هر مشکل و اندوهى، نجات مى دهد; بازهم شمابراى او همتا قرار مى دهید. (و راه کفر مى پویید.)»
(قُلْ هُوَ الْقَادِرُ عَلَیٰ أَن یَبْعَثَ عَلَیْکُمْ عَذَابًا مِّن فَوْقِکُمْ أَوْ مِن تَحْتِ أَرْجُلِکُمْ أَوْ یَلْبِسَکُمْ شِیَعًا وَ یُذِیقَ بَعْضَکُم بَأْسَ بَعْضٍ ۗ انظُرْ کَیْفَ نُصَرِّفُ الْآیَاتِ لَعَلَّهُمْ یَفْقَهُونَ)۶۵بگو: «او قادر است که از فرازتان یا از زیر پاى شما، عذابى بر شما بفرستد; یا بصورت دسته هاى پراکنده شما را با هم بیامیزد; و طعم جنگ (و اختلاف) را به هر یک از شما بوسیله دیگرى بچشاند.» ببین چگونه آیات گوناگون را(براى آنها) شرح مى دهیم; شاید بفهمند (و بازگردند).
(وَ کَذَّبَ بِهِ قَوْمُکَ وَ هُوَ الْحَقُّ ۚ قُل لَّسْتُ عَلَیْکُم بِوَکِیلٍ)۶۶قوم و جمعیّت تو، آن (آیات الهى) را تکذیب و انکار کردند، در حالى که حق است. (به آنها) بگو: «من مسؤول (ایمان آوردن و اجبار) شما نیستم. (وظیفه من، تنها ابلاغ رسالت است).»
(لِّکُلِّ نَبَإٍ مُّسْتَقَرٌّ ۚ وَ سَوْفَ تَعْلَمُونَ)۶۷هر خبرى قرارگاهى دارد، (و در موعد خود انجام مى گیرد.) و به زودى خواهید دانست!
(وَ إِذَا رَأَیْتَ الَّذِینَ یَخُوضُونَ فِیآیَاتِنَا فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ حَتَّیٰ یَخُوضُوا فِی حَدِیثٍ غَیْرِهِ ۚ وَ إِمَّا یُنسِیَنَّکَ الشَّیْطَانُ فَلَا تَقْعُدْ بَعْدَ الذِّکْرَیٰ مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ)۶۸هرگاه کسانى را دیدى که آیات ما را استهزا مى کنند، از آنها روى بگردان تا به سخن دیگرى بپردازند. و اگر شیطان تو را به فراموش افکند، پس از یاد آورى با این گروه ستمکار منشین.
